Alle inzendingen over uitputting aarde; afschieten edelherten Oostvaardersplassen

Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken. De grondverf dekt. Dimensies dijen uit.…

alhoewel overkapt en gedragen door hemel en aarde en beschut door vier sierlijke pilaren is de loper des tijds, uiterlijk gehuld in het goud der armen, op een voor mij ongekende dag opgehouden de voortschrijdende minuten langzaam opbouwend te vergaren ik zie hem zielloos staan tussen verleden van allerlei aard onderwijl…

Vandaag is de uitvaart van iemand die dierbaar is in ons aardse leven. Naast de kist ligt aarde en zand zo wilde zij worden teruggegeven. God was voor haar niet een naam nee, Hij leefde mee in haar leven. De zon komt binnen door het raam een mooie dag is haar nu gegeven. Ook op de begraafplaats schijnt de zon.…

Welke vloek is er uitgesproken die hun leven zinlozer maakt dan dat van de geliefden op deze aarde?…

waar dauw de aarde voedt de zon nevelgordijnen opent en zicht geeft op dit met blauw zwerk beschutte oord waar warmte je omhult met een deken van rondzoemende zomerse verrukking en loomheid lokt tot liggen in ruig geurig gras waar machtige wolken zich ontladen op warme aarde druppels regenbogen vatten en versmelten tot een verdampend…

Van voorouderlijk dier naar de mens die bewust is van z’n bestaan ontwikkeling zoals die plaatsvindt van baby naar de volwassenheid In de schemering heersen oerangsten door het onverklaarbare zinken wij in de onderwereld of valt de hemel naar de aarde?…

Verlaat mij niet, als mijn laatste stonde slaat En het duister om mij heen zal slaan Als het met dit aardse leven is gedaan O Heer, wees dan ook mijn rots en toeverlaat.…

oude kransen - de aarde is koud een onverdraaglijk woud - ik mijd verbeelding en verraad proef het bloed van mijn nietig zijn terwijl ik jou in dit vlakke land bemin de tijd verstrijkt er is geen ultimatum, slechts het einde mijn lief…

De dagen gaan langs de aarde, lange horden - Nooit is de zon 't vermeêren moe geworden. Een koning sterft, godslasterend, meinedig - Nooit bleef een onbezette zetel ledig. Volksplantingen geraken in versterf - Reeds bloeien schonere uit hun bederf, Weer ondergaand met zinkende getijen.…

De lucht verzwart en smijt zijn water in striemen tot de aarde zwelt stromen gorgelen dan tot beken en water vlucht voor dat geweld. De boom verbleekt en bloedt zijn bla'ren heft nog wanhopig op zijn kruin met zijn gekromde vingers schril geheven maar bliksem klieft hem toch tot puin.…

sliep een mens, moe van ‘t aardse bestaan Zijn pijnen waren immens Hij kon zijn leven niet aan Onder ritselen van ’t loof op een windloos ogenblik Verloor hij in elk ’t geloof en weet je, die man was ik…

Ik ben één brok liefde, maar niet volmaakt, dat zit me dwars, anderen ook, daarom ben ik droevig en verlang ik vroegtijdig naar de hemel, omdat ik de aardse pijn niet meer verdragen kan. Ik wil de hemel wel naar de aarde trekken, maar mijn armspieren scheuren doormidden.…

Wat dat kind niet weten kan, waar de bron van dat versje ligt, daarvan zeker drinken zal, zag de aarde roze rijpen, zag de lente bloesems dromen, overzag werelds wensen die ze niet begrijpen kan, liet het maar bij tranen stromen in de rivier van aardse onwetendheid, heb het bij de hand genomen.…

Waarom zouden wij dan naar die planeten gaan terwijl onze aarde ons reeds veel te groot is kunnen we niet hier zorgen voor beter bestaan dat ieder hier leeft in vrede zonder gemis op aarde kunnen we ook naar sterren kijken wonderen die aan het firmament prijken.…

(Een innerlijk landschap) De verkaveling strekt zich waterpas tussen zon en aarde Warme stralen doorklieven de atmosfeer tussen Heer en gade boven de breuklijn in een zee van gras Hier ligt het land begraven achtergelaten in een geeuw voorbij eeltige handen Hier hongert de dageraad De tijd spiegelt zijn wezen in al het levende…

Dan blijkt de blauwe aarde in een Melkweg van sterren stil te staan in de aan zichzelf bedeelde ruimte. Misschien wordt aan de wil van hoop voldaan door het heelal op een andere koers te gaan?…

De aarde wordt het best genoten met onze ogen half gesloten. -------------------------------------------- uit: 'De roomborst van Klaas Vaak', 1997.…

zich in des zieners mededogen, dodenakkers worden autonoom, een aardse vrucht kent slechts een smaak, en proeft naar de roos van zelfbeschikking.…

aarde waar de wereld niet bekoort het gezang van engelen wordt gehoord deelde zij mede wie door hem naar ziel en lichaam leden vluchtend als een ree in de nabijheid van de zee schommelend op de golven onder bloedkoraal bedolven door het woord opnieuw weer opgericht…

zich in zieners ogen, dodenakkers worden autonoom, een aardse vrucht kent slechts een smaak, de roos proeft het recht op zelfbeschikking.…

en genen blijven ongemoeid vrij voor alle aardse virussen resistent behalve die voor waardoor ik vroeg of laat de ogen sluit.…

Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken. De grondverf dekt. Dimensies dijen uit.…

Maar ik vraag het mij toch af van die schaduw en dit op aard sterren geven geen schaduw is wat de maan ons ook gebaart.…

Paradijsvogels, zij zweven tussen hemel en aarde. Als een kleine zwarte stip, hoog in de lucht, naar de einder met een eeuwige nieuwe waarde.…

Aan ons leven hebben ze hier geen boodschap Je neemt aflijvigen niet zomaar in het ootje Melancholie is een levende eigenschap De bewoners hier kunnen tegen een stootje Gekust als ze zijn door Magere Hein hebben ze hemels lak aan aardse schijn…

Moeder aarde draait om haar as. De maan draait om onze aarde. in een onmeetbaar groot heelal. Mensen draaien dol. Onze klok draait onbekommerd door. Totdat een zelfgemaakt projectiel, ter grootte van een virus, in onze zelfgegraven vijver viel. Ons aller leven werd tijdloos stilgezet, voor een paar weken maar.…

. ------------------------------------- uit: 'De aarde, de aarde', 2013.…

Ik zie je staan Je haren zijdenzacht Als een engel op aarde In al haar macht Als een engel op aarde Sta je daar En ik denk bij mezelf Is dit echt waar Jij bent de mooiste Dat zie ik direct Want alles aan jou Dat is gewoon perfect Een stap dichtbij Maar het lukt me niet Ik ben gewoon niet dapper En ik keer in immens verdriet Jij…

ze hebben ons gebonden met normen en hun waarden staan gelezen in de aarde wij hangen U nabij wij zijn niet vrij belast met zonden die in het aardse paradijs nog niet bestonden leven met die schaduw zo nabij is het groei die bloei noodzakelijk maakt die ten koste van de zwakken het ezelskakebeen laat klappen gemarteld en bespuuwd…

ontdekt Is er nog weinig door steen of beton bedekt Stroomt het water nog door een beek Zie je ijsvogels bij een kreek Hier mag het gevoel van liefde spelen Het aardse bestaan vredig delen De mens heeft het landschap hier nog niet verknald Menig bloemenzee zich nog voor je uitstalt…