Netgedichten

netgedicht (nr. 70.675):

Zo klein. Zo kosmisch groot.

Moeder aarde draait om haar as.
De maan draait om onze aarde.
in een onmeetbaar groot heelal.
Mensen draaien dol.

Onze klok draait onbekommerd door.
Totdat een zelfgemaakt projectiel,
ter grootte van een virus,
in onze zelfgegraven vijver viel.

Ons aller leven werd tijdloos stilgezet,
voor een paar weken maar.
Tijdloos staat gelijk aan eeuwigheid.
Eeuwig is gelijk aan dit moment.

Zojuist is een heel klein beestje,
met de naam van onze lieve heer,
goedgelovig op mijn hand geland.
Zo klein. Zo heel en al.
Zo kosmisch groot.