Alle inzendingen over vaderlijk

Het leven is Door je heen Getrokken, je Aangezicht verweerd - Doorleefde ogen Staren in een Verte die misschien Nooit komen zal Handen kromme knuisten Die de tijd proberen Vast te houden Knoestige kop Die Van Gogh Ten diepste zou Hebben beroerd - Mijn vader ben je, Blijf je tot ik Niet meer leven zal…

mijn vader ziet naar mij voor het raam in de ogen een mengeling van verte en nabijheid zie hem daar nog staan voelbaar, nu diep in mij gewijd de zwaarte was zijn lijf gewoon de ziel bezwaard door de jaren hoe verder af van het heden is zijn gang te verklaren?…

Spelend loopt zij aan de hand van dat wat op een vader of zo lijkt Ze vergaat in ondergaande zonnestralen, wetend dat zij vallen zal Het zal haar keer op keer verbazen dat het vaderding vergeet haar mee te brengen in een wereld vol vertrouwen En ze leeft van dag tot dag en denkt dat alles ooit wel, op een dag genezen zal van pijnen die…

Voor mijn vader, Jan Weggemans, 1897-1987 Hoorde tot de groep Die jong en veelbelovend was, Kind uit het veen Dat kinderen van artsen En notarissen, van burgemeesters En notabelen zonder veel moeite Voorbijstreefde - Mijn vader wist dat dit niet Genoeg was - Een kruiwagen, jongen, Een kruiwagen heb je nodig, Je kunt nog zo…

de onderarmen; het deel dat altijd in de zon kwam en weer en wind, bruin en verweerd, rozig haar er op, rimpels ruwheid misschien, de stevige handen er aan stugge handen die niet meer plat op tafel kunnen liggen de eeuwige bereidheid zich om gereedschap en de koeienuiers te bekommeren de stevige handen waarin je…

Wij, vaders, ballen onze vuisten in onze zakken en smoren daar woorden, onze zorg. We knellen onze vingers vast ineen om niet te helpen, om te lossen. Wij wachten.…

we wandelden door het bos ik, aan de hand van mijn vader tot de schemer van bomen schimmen maakte dan lijken alle paden op elkaar staat de auto bij elk dwaallicht 'een stukje rechtdoor en dan links, nog even, we zijn er zo' de dood van blinde wegen ging geduldig aan ons voorbij de zondag is al lang in een zachte doek gewikkeld…

Op een steenworp afstand in het ziekenhuis met glinsterende ogen door de morfine en verzoening met het aanstaande sterven ligt mijn vader in zijn laatste bed hij herkent me na enige twijfel na afwezigheid van meer dan vijftien jaar verschijnt er een glimlach op zijn gezicht hij kan niet meer in zijn rolstoel de krachten nemen af, een aflopende…

jij bent een vader om trots op te zijn besefte pas later je ervaring, met pijn ik was een betweter, redelijk eigenwijs wist alles veel beter maar betaalde een prijs mijn jeugdige ik botste met zoveel van het ware leven zo'n schrik vele woorden stokten in mijn keel nu dringt alles tot me door vader zijn, is best wel stoer…

Ik sta hier aan het graf een graf zonder naam, het is het graf van mijn vader, mijn vader waar ik nooit heb naast mogen staan. U heeft uw eigen keus gemaakt, alleen en doelbewust, van een oneindig gevecht naar oneindige rust.…

Op de rouwkaart van mijn vader stond een gedicht geschreven niet door mij, vermoedelijk door mijn zus ze heeft een andere vader ik vond het een flauw gedicht mijn vader is nu al lange tijd dood maar ik mis hem niet want hij was nooit een vader voor mij hij was de vader van zijn andere kinderen en daar hoorde ik niet bij ik werd door een…

Vader Liefdevolle mens Hij lachte altijd Ik was zijn meisje Gestorven…

Wat we aan elkaar gegeven hebben, is onoplosbaar van vader en zoon, en andersom. Vader ik draag je altijd in mijn hard, ook al doet het soms wel pijn, Wat is het, en was het fijn een zoon of dochter te mogen zijn, van een vader als jij.…

Jij hebt over mijn wang gestreken En mij daarbij aangekeken Alsof ik zonder jou niet zou bestaan Jij hebt op mijn wang geklopt Een lichte vorm van slaan Om te laten weten Dat ik zonder jou niet zou bestaan…

ik haal de dode takken weg van vader’s graf wil hem aan vergetelheid ontrukken aan de dode taal van stenen wil kijken als alwetend kind dat vaders voor altijd duren de man met wie ik zonder weemoed nog heel hard zong die me het licht aanraken liet mijn verklaring van liefde aan de man die me groeien liet ik haal de dode…

oma waren er nog bij Mijn vrienden wilden mij de lucht intillen Mijn vader hield wel degelijk van mij Ik zou hem heel wat vragen stellen willen Hij vocht als marinier nog overzee In de koloniale oorlog mee…

Mijn vader is alleen nog jas; mijn opa nog alleen het dragen. De eerste nog het ijs, de tweede slechts het dooien. Ach ja, mijn vader en mijn vaders vader: de één van vuur de as de ander het verstrooien.…

Mijn vader die ik altijd respecteerde. Mijn vader waarvan ik dacht, dat ook mijn mening belangrijk was. Mijn vader die zegt wat hij denkt, daarin geen blad voor de mond neemt, ongeacht wat anderen ervan vinden. Mijn vader die het geluk van vreemde belangrijker vind, dan het geluk van zijn eigen kinderen.…

Niet aanwezig en toch voelbare kracht fysiek verdwenen Interieur herinnert plotselinge verdriet door tijd verzacht Maar besef, de tijd heelt niet het gemis van zijn raad en daad…

Voor Alex en zijn mooie Maxima Komt met de dag de huw'lijksdatum nader; Alleen zijn er problemen met haar vader. Maar hoe zit het met Laurentien haar pa? Door Brinkhorst gaan veel boeren op de fles. Die man mag dus ook niet op het bordes.…

Een kind krijgen met de vrouw waar je van houdt Dat is waar vader worden mee begint Je kind te eten geven en laten weten dat je van hem houdt Dat is waar vader worden mee begint Je kind geborgenheid geven en zorgen dat ie je vertrouwt Dat is waar vader worden mee begint Je kind een toekomst bieden en een zorgeloos bestaan Dat is waar vader…

Ik zou nog zo graag wat liefs willen zeggen, mijn kinderhand blij in vaders hand leggen of stoeien met hem, een spel met hem spelen of stil mijn verdriet en zorg met hem delen.…

ben ik, tegen mijn wil, vergeten) beste vader het was echt zo alleen duurden de proeven wat lang. ------------------------- uit 'Gekkenwerk' 1973.…

Mijn vader die op zondagmorgen altijd met me ging wandelen Als ik in het ziekenhuis lag, elke avond op bezoek kwam Mijn vader die elke avond een verhaaltje vertelde Zodat ik zonder problemen naar bed ging Mijn vader die ondanks zijn moeilijke verleden Zo zijn best voor me deed Nooit zijn eigen verdriet liet zien Altijd klaar stond voor mij…

In mijn dromen ben je er Dan doe je ook heel raar Je lijf zit vol met fratsen En je vliegt weg ineens, zomaar Ik lach dan met je We spelen, zingen We praten door elkaar Of we maken lekker eten In mijn dromen ben je er Dan kom ik niets te kort Maar als ik ’s ochtends wakker wordt Dan is die droom vergeten…

hij was mijn vader de man die ik lief had en alles leek in een moment verloren dagen, nachten, maanden eindeloze uren, vervielen in één daar stonden we dan gedrieën, hopend elkaars handen pakkend en met betraande ogen staarden we vooruit mijn besef nog niet gekomen beefde ik in koele hartstocht niets anders dan je aan te staren…

Zoals jij zat verloren in de hoeken van de tuin. Een gevallen blad. Een weggeworpen woord. Een bijna vogel voor de kat. Zoals jij zat in de laatste stralen van de zon. Een schemering. Een ondergang. Een leeggebloede avond. Zo zal ik zitten in mijn vel. Een oude rozentuin. Een lege schommel. Een oud gerei verloren in de hoeken. Maar…

Mijn vader was een man uit duizenden. Een rustig en bedachtzaam man. Hij was mijn trots en gaf me veel vertrouwen van zo een man kan je alleen maar houden. Jarenlang heeft hij geleden. Nooit hoorde je hem klagen. Mijn vader heeft zijn ziekte stil gedragen door zijn geloof zo diep en hecht leverde hij met zijn ziekte een gevecht.…

Stoned van de morfine Geen controle in zijn ogen Schrik ik van hem, Daar halfnaakt liggend bij het raam Mijn lieve zieke vader, Die mij verwekte De drager van mijn naam Wat is hij mager en zo klein Ineengekropen op dat bed Waar is die grote vent gebleven Die vroeger bergen heeft verzet De aanblik doet zo'n pijn Bij hem en meer bij mij…

in je zachte handen Razend, gierend de tijd ramt aan de poorten Alfa tot Omega, illusie tot de muur Verleden, veredel, verdeel De vloek ontspruit in elke lenteknol Nergens geweest, alles gezien Wenk me en ik kom Een leven op je smalle schouders Opnieuw, opnieuw de weelde van de eigen waanzin Verdwaald in de rook, nog steeds geen vuur Vader…