1368 resultaten.
bloem der bloemen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 482 sloot met haar binnenste,
de ogen van de nacht
op diezelfde oever
zal ik op je blijven wachten,
de dagen doorbrengen in zandkastelen
tot jij weer terug bent, om met kinderhanden
de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld
waar zij nu breken op de branding van het leven
en stilaan de botten van ons verleden verbrijzelt
want die vangen…
Buddléia
gedicht
3.0 met 16 stemmen 5.186 Hoge zomen vangen wind,
de zomer raakt nu op zijn bangst.
Ze fladdert weg, je kijkt haar na zoals
de vriend die laatst iets ongelukkigs
zei toen zij op haar fiets passeerde.…
Van achter een papieren muur
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 398 Het beeld laat zich niet vangen
in de spiegel van de ziel
en de steen der wijzen
drukt loodzwaar op het hart
Als een gekooide vogel
zing ik mijn lied
En hoe ik ook zing
ik haal de troostende toon
net niet
Kunstwerk: " Zusterplaneet van Jupiter ", 2011
Kunstenaar: Irmlinda de Vries…
Droom
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 202 gezwind
fietst zij
zijn dromen binnen
feilloos
voeren hersenkronkels haar
over de neusbrug
van bretagne
onderstboven
slalomt zij
tussen dolmens en menhirs
zijn verlangen
haar te vangen
is zoveel groter
dan zijn armbereik
ook wanneer zij
voor zijn voeten valt
en hij geen vin verroeren kan
'typisch droom'
beseft hij in zijn…
Een scheepslading dromen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 400 De nacht kan je overvallen
doch niet verhullen de dag
dat je wakker wordt alleen
om een scheepslading vol
loze gedachten in je hoofd
het volle nakijken te geven
te lozen op de oppervlakte
van haar bodemloze zeeën
waar schatten aan teksten
onwetend verspreid liggen
te wachten op de ingeving
om ze te vangen als haring
met een kussen van…
Ondanks
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 , aanvullen en aanhalen
verwarmen met kussen die niet uit de tijd zijn
kom, laat mij je dragen over de drempel
net als toen, waar wij overheen vielen
lachend in onze armen en jij getoupeerd
dat ik nog moest uitkammen voordat wij
uitgeput meteen in dromenland belandde
daarna hebben wij elkaar uitgewoond
met al onze liefde die er voor te vangen…
Het morgenraam schuift
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.418 Terwijl ik wankel op het slappe koord
waarlangs de slaap geschrokken vlucht,
vangen je armen mij beschermend op
en in hun warmte raak ik met de dag verzoend.…
Zonder hoop geen kans...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 179 Toch het is de geest die het verhaal opbouwt,
maar zich niet laat vangen op A-4 formaat.
Laat is het nu op de avond en de nacht opent
haar poort.
Iedere daad en elk woord zijn reeds geslonken
en vluchtig als vuur vonken gelijk je twee stenen
tegen elkaar slaat.…
Vleugels
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.120 Kleine snavels groeien tot ze zelf vis kunnen vangen.
Regendruppels vormen een meer.
Rotsen vormen bergen
Bergen om te beklimmen
Bergen om van af te valllen, vleugels uit te slaan en de wereld te bekijken.
Maar boven op die rots, midden in het meer, zal de basis zijn.
De haven ver van gevaren.
De weg ver van de branden.…
Eenhoorn
gedicht
4.0 met 6 stemmen 2.961 Here, zonder handen zonder stem
Snij de lichtlans van zijn voorhoofd
En vang hem in uw stalen klem
Voor de wereld hem de glans ontrooft,
Lok hem langs de stapsteen sterven,
Niet als anderen domweg gedoofd
Maar rein, vrij van bederven
Langs de kruisweg waar hij in gelooft.
--------------------------------------
uit: Junkieverdriet…
Bleek vliendertje.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 409 Bij 't muurke, waor de druufkes hangen,
Daor speult, met bleekheid op de wangen
En flonkerieng ien 't donker oog,
Mien jungske; 't gooit zien petje umhoog
Um 't witte vliendertje op te vangen.
'k Stao naor dâ kienderspul te turen,
En zie 't zoo graog en toch zo nooi...
Ocherm!…
Onze hemel
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 169 Dus vang de wind onder onze vleugels
en zoek in de stroming naar onze hemel…
Rosse grutto
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 167 vaarwel uit
maar een aanloop bevrijd je
van al het aardse gedoe nu je
aan één stuk 13.000 kilometer
over eindeloos water van de
grootste diepste zee vliegt
uitgeput en licht
verdwaasd misschien
strijk je in
Nieuw-Zeeland neer
4Blue Blue Red and White
poëtische magie schiet tekort
als ik je mysterieuze vlucht
in woorden wil vangen…
Droom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 200 gezwind
fietst zij
zijn dromen binnen
feilloos
voeren hersenkronkels haar
over de neusbrug
van bretagne
onderstboven
slalomt zij
tussen dolmens en menhirs
zijn verlangen haar te vangen
is zoveel groter
dan zijn armbereik
ook wanneer zij
voor zijn voeten valt
en hij geen vin verroeren kan
”typisch droom”
beseft hij in zijn droom…
Eenhoorn
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.897 Here, zonder handen zonder stem
Snij de lichtlans van zijn voorhoofd
En vang hem in uw stalen klem
Voor de wereld hem de glans ontrooft,
Lok hem langs de stapsteen sterven,
Niet als anderen domweg gedoofd
Maar rein, vrij van bederven
Langs de kruisweg waar hij in gelooft.
------------------------------------
uit: 'Junkieverdriet…
Stroopwafels
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 442 Dat je met stroop niet alles kunt
vangen, mag duidelijk zijn.
De lekkerste stroopwafels worden
trouwens door De Vlaam aan de Markt
te Gouda verkocht. Ik had Adele
onlangs nog aan de lijn en ik heb
het haar maar verklapt.…
Tijd loopt haast te leuren
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 376 de straat verloopt
in gevels en in stoep
kaatst eindeloos anoniem
laat ongezien verblijven
potten vangen knikkers op
krijt verkleurt de kop
in tekening heel nonchalant
op het trottoir gedropt
bomen werken zoetjesaan
de tegels uit de stoep
je schopt er tegenaan
of trapt in hondenpoep
blikken dromen aan de kant
gepoetst in stille uren…
In jaargetijden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 151 zuivere woorden
Herfst lijkt op een bonte vlinder
zomer- en herfstkleuren opgezogen
Een winter wacht met zwart en wit
in een maanzieke, zilveren nacht
Een ader in de neus klopt en klapt
druppelt rood op het witte laken
donkert vervolgens tot zwart, duwt
de aarde in een wispelturige baan
Het wit van winter is een ademteug
maar moeilijk te vangen…
Vrij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 299 Ik vang de zon om te kunnen schijnen
val op sterren om alles te mogen wensen
en op klavertjes maar wel die van vier
Leer van de maan hoe op tijd te verdwijnen
van de regen in een malle bui het wellustig plenzen
in het moment zijn van ieder willekeurig dier
De druif proeft me al haar wijnen
van mensen leren kennen ken ik mensen
het leven…
Koen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 90 De angst verlammend, akelig kil
In stilte lig ik, snik ik, bid
De engelen
ongenadig
Leven en dood in hun bezit
Het bed voelt koud, mijn wereld klein
Roerloos verbijt
ik de krampen
Onheil spreekt in snijdende pijn
Dan breekt er iets binnen, subtiel
Warm vocht verdrijft
het vleugje hoop
Dierlijk gehuil ontsnapt mijn ziel
Ik vang…
herkende je in takkenbreuk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 705 ik heb woestijnen doorgeploegd
in hete vlaktes naar je spoor gekeken
door zon en wind gegroefd, niemand
heeft ooit van mijn zweet geweten
ik struinde door het hoge gras
van eeuwig glooiende savannen
herkende je in takkenbreuk en pas
en dacht je jagend zo te vangen
in bergen vond ik je profiel
maar je wilde niet verschijnen
ik hoorde echo's…
Tim de Haas
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 Die Tim is voor geen enkel gat te vangen
en voelt zich never nimmer nooit het haasje.
Onwrikbaren! Laat u toch inspireren,
zeg ‘ja’ wanneer je twijfelt, laat het bange
en gun jezelf als vlijtig eigen baasje
de vrijheid om gewoon te excelleren…
je bent uit licht geboren
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 906 je bent uit licht geboren
ogen sprekender dan woorden
in fijne lijnen tekenen de jaren
je liefdes en de kleine pijnen
ik penseel geluk in
de kuiltjes van je wangen
om daarmee de warmte in
je glimlachjes te vangen
in zachtrood bloeien
sensuele lippen open
het puntje van je tong heeft
deze weg ondeugend veel gelopen
je houding draagt…
laten gaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 33 stroomlandschap
we zien
stormschade
in olieverf
op doek
we kijken naar
de zwarte golfbreker
basalten wachter
aan zee op doek
hoe het water
beschrijven haar tinten
haar tonen met
blauwzwarte inkt
de schittering van
zilveren strepen
onder een tere
witte lucht
hoe de stippen
van vermiljoen
azuur citroengeel
in woorden vangen…
Geboortering
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 54 en steert
Door mazen van de wet die weegt en ik
Voed mij met gulzig staren naar de heide
Roos en violen spelen paars in maart
De tijd van Vissen tijdens carnaval
Der dieren in 't aquarium, Saint-Saëns
De troostenrijke zee van tijd die baart
Een nieuwe wereldburger in de stal
Hij hemeldrinkt en vlijt zich aan de borst
Ik smelt en vang…
NIET MEKKEREN
snelsonnet
3.0 met 28 stemmen 1.699 Nee, ditmaal was ’t geen wissel die kapot ging,
geen manke rails, geen pech door blikseminslag,
geen staking die nog duren zou tot dinsdag,
maar omdat men op geitenjacht slechts bot ving.
Een kleiniggeitje, zegt u ? Zulks gebiedt
dat ik u toevoeg: “Nou, dan spoort u niet !”…
Op de korrel
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 235 Het universum is gigantisch groot
De weidse ruimte laat zich nauwelijks meten
De aarde is, je zou het haast vergeten
Niet veel meer dan een kruimel in haar schoot
En op die korrel maakt de mens zich druk
Om voetbal, om carrière of geluk…
WATERSPEL IN HUIS
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Het grote Romeinse rijk
voert vol woedende trots
zijn vele oorlogen
om met weids vertoon
te zegevieren
waarbij verwonnen vijanden
als slaven worden rondgeleid
de wereldveroveraars
maken ontdekkingsreizen
onderwerpen volken
vreedzaam of bloedig
aan hun wil en wetten
terwijl eeuwen voortrazen
heeft de woning van
Romes welgestelde burger…
Berkenbos
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 465 Het smalle pad tussen de berkenbomen
Kronkelend door witte basten verlicht
Heeft ook hier zijn eigen weg genomen
Schaduwen vangen het laatste zonlicht
Gefilterde stralen verwarmen het zand
Resten van de herfst een kleurig gezicht
Jonge aanplant eerste jaar hand in hand
Door hun kwetsbare naaktheid gebogen
Elementen boetseerden reeds een…
Mijn woonstee is haar lach
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 10.960 In het donker dwaal ik door de zalen
waar spiegels licht van dode sterren vangen
en hymnen slapend in 't gebinte hangen -
en nergens kan ik ook maar iets verhalen.
Op de dorpel naar de morgen ligt Uw beeld
dat eens de verste einder overspande
en met een wimperslag mij kreeg geheeld
in stukken: torso hoofd en losse handen.…