Alle inzendingen over vangen

Het smalle pad tussen de berkenbomen Kronkelend door witte basten verlicht Heeft ook hier zijn eigen weg genomen Schaduwen vangen het laatste zonlicht Gefilterde stralen verwarmen het zand Resten van de herfst een kleurig gezicht Jonge aanplant eerste jaar hand in hand Door hun kwetsbare naaktheid gebogen Elementen boetseerden reeds een…

(hooikoorts) ik zie de kleur van mint of van smaragd de lentetinten na eenvoudig snuiten die zo charmant de mensenneus ontspruiten ik vang ze in de hand, geniet de pracht soms komt er slechts een habbekrats naar buiten maar is er sprake van een karrenvracht die zich ontworstelt met een woeste kracht dan vallen trots en jubel niet te stuiten…

huilen ruzie vallen op een zere knie Drukke kinderen en stille roepen schreeuwen gillen verstoppen hollen vliegen lachen luieren liegen Pootje haken pret maken potje knikkeren of schaken voetbal op het plein vechten is maar schijn Drie is teveel vier is beter struikelen over een losse veter Zonnescherm bij ’t zomerfeest regendruppels vang…

Bootjes, vissers, fjorden, zicht op eindeloos kabbelend water, waar meeuwen als heer en meester visjes vangen, van de ochtend tot de avond, met hun krijsende doordringende gezangen.…

Afgezien daarvan: Er zijn de aardige en de wat rauwere jongens in het vak, maar zaak zal het blijven de vetste vliegen zelf te vangen.…

nog kan ik ze in beeld en kleuren vangen de windjammers en tall ships van voorheen waar tijd de zeilen slijt en windhandel vooruitgang brengt voor kooplui land en continent ook vogels broedend op het oude akkerland oppers met gedroogde tarwe in het zonne-uur bij de scheefgezakte hooibergschuur waar ploegen wolken stof doen waaien achter…

Ik dacht ik reken even uit in 't klad Wat Ad het vorig jaar heeft mogen vangen Terwijl wij op de nullijn blijven hangen; Totaal zo'n 5 miljoen, heel grof geschat Da's meer dan 180 keer modaal Maar volgens KPN volstrekt normaal !…

Geen enkel vliegje zal dit weefgetouw kunnen vangen, nu de zon er in is gevaren en er een ijsbaan in weerkaatst. Met zijn honderdduizenden komen zij, en voeren een vliegendans uit, vroeg in mei. Maar geen enkele zakt door dit ijs.…

Hoe stik je een zoom opnieuw in een fletse mantel koester je een soort geleerdheid, oudere cahiers, het hoofd, je kussen het ruist zo door de bomen woorden komen en gaan, zelfs de foto is al uitgezocht waar ik het meest op leek vang jij geen regen meer voor het in groenland zomert alles is zo ontzettend echt vandaag, stilte neemt steeds…

dansen in mijn oude schoenen vroeger poetste ik ze om jouw zoen te kunnen vangen als een vlinder die landt op mijn wang nee ik lul niet over overdoen de vlam in de verte komt dichterbij maar mijn vulpen is leeg geen schrijverij een a4 die wegwaait in de wind omdat het weer geen letters kreeg soms komt die droom dan uit maar…

een treffen in muziek de schoonheid van klanken in de dierbare kunst van een gelezen gedicht het willen horen proberen te vangen hetgeen het leven biedt de tastbaarheid, het verlangen te zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels…

Ziekte, de firma Dood, het duo Armoe/Honger, slaan in draf mij, hoge hindernis, over de zusjes Hoop Doet Leven echter doen mij nog alle dagen aan, ook als hun rigide minnaars Hartstocht en Radeloos elkaar te lijf gaan 's nachts met broertje Zelf op strooptocht door de boswei, vang ik het antwoord van een glimworm, sla dat in kelders…

Hoeveel meisjes heb je bemind, wereld-kind, hoeveel liedjes van verlangen, mocht je vangen? Hoeveel meisjes ik beminde, welgezinde, vraag dat aan de nachtegaal in de groene loverzaal. Hoeveel liedjes ik wel ving, allerliefste lieveling, vraag dat aan de regendroppen, die zacht kloppen.…

Harry wilde rupsen vangen had zelfs 2 glazen potten gekocht iets groens erin straks om te eten werd het vanzelf een vlinder toch? Schoof met een stokje heel voorzichtig ook de 2e rups achter het glas wilde toen de eerste pakken maar zag dat die verdwenen was. Waar was die zo gauw gebleven?…

Vluchten de levenden, ga ze achterna, slacht ze, je krijgt wat je wilt, vang hun bloed in een zak, steek een spons op de plaats van hun hart, zeg de spreuk: 'Onverzadigbaar hart, ga niet over rivieren!' Geen van hen zal de Lethe*) oversteken. Pis op wie tegenwerkt, sluit de deur weer en wacht.…

je geluk doet pijn je woorden vangen me in een ademloos moment ik kan niets zeggen hoef niets te weerleggen de pijn is fijn maar keert me om ineens is alles krom de waarheid scherper rood geluk ontkennen wordt verwennen van de dood ik sluit je in mijn handen warm en koester je je bent zo broos een streling door je haar ogen…

je gooit ballen hoog andere handen vangen je fluit een lied de tonen blijven ergens hangen je voeten dragen je alleen ze gaan nog nergens heen de weg is onbetreden je ogen zien geen horizon de lucht kun je niet pakken je hoort de mensen wel maar voelt de grond onder je voeten zakken je strekt je handen naar ze uit schreeuwt zonder geluid…

Een papieren vlinder die ik wilde vangen in een onbevangen net van woorden, die ik niet begreep maar ontweek, voordat ik sprak.…

Als ik daar niet naar kijk, is het vooralsnog stikdonker, maar uit de ether vang ik dierbare beelden op en ik weet wel dat je meer dan een kaleidoscoop bent, omdat onze geestesband boven aardse pijn de liefde intact houdt.…

voor bloedverlies, pas op voor roofdieren en droom van vampiers droom van heksen die het bloed drinken van ongeboren kinderen die het bloed drinken van hun moeders het zoete bloed dat ook steekmugeitjes voedt het bloed dat leven geeft aan alle dieren, een lichaam is een koffer vol bloed blauw bleek groen geel roze en rood te vangen…

is nu wat ik ooit met haar eens was een moeder en haar kleine kind helaas die tijd is nu voorbij ach het kind is groot geworden en ik was nog nooit zo blij en wat men er ook van vindt en wat men er ook van denkt en wat die blik op hun tweeën mij weer schenkt is dat gevoel dat weer uit de diepte omhoog schiet zo moeilijk in woorden te vangen…

de daken dekken de zwoelte af ik tracht nog die gedachte te vangen het voorbije seizoen was ook laf ijsblokken versteenden in doodlopende straten "die Welt ist etwas vergangen" ik ben achtergelaten in de koele kelder, een klein venster toonde eerst wat mist later, veel later werd het trager helder de lust verdween in de geijkte…

Ik mag jouw zweet als regen willen vangen in het bootje, ik mag jouw lippen als twee bogen in de wolken willen plakken, maar geen wolk zal ik daar zien. Ik mag zuchten, ik zal zinken, zinken zal ik uit de leegte en dan zal ook de leegte niet meer bestaan.…

je gooit ballen hoog andere handen vangen je fluit een lied, de tonen blijven ergens hangen je voeten dragen je alleen ze gaan nog nergens heen de weg is onbetreden je ogen zien geen horizon de lucht kun je niet pakken je hoort de mensen wel maar voelt de grond onder je voeten zakken je strekt je handen naar ze uit en schreeuwt zonder…

armen stil naast ons lichaam de handen open en als we dan langer dan een minuut naar elkaar zouden kijken wat zou er gebeuren als we dan een keer per dag om mee te beginnen minstens één minuut stil zijn kijken en zwijgen naar een ander die toevallig voorbij loopt of naast je zit een mooi wonder zou het zijn om een glimp op te vangen…

Onder water vang je veel stemmingen op. Dat gaat dan onder je vel zitten, zuivert je, gaat je vervormen. En nu straal ik op het droge. En zeg tot wie het weten wil: met mij kun je lezen en schrijven. Over schandalig lozen. Gratis liep ik een tattoo op! De slemppartijen op boten: een misselijke cultuurschok!…

Soms in een enkel ogenblik Wanneer blikken elkaar vangen Gaat er een tinteling door je heen Van onbestemd verlangen Soms in een enkel ogenblik Krijg je zomaar ineens een zoen Het is een blijk van saamhorigheid Daar wil je dus niets aan doen Soms in een enkel ogenblik Voel je een hand langs je rug Maar omdat het eerlijk gaat Trek je…

elkaar, kleuren vol pracht Voeden liefde en passie in de nacht Houden hun mooie vleugels in conditie Dat gaat vanzelfsprekend - het is intuïtie - Zodat ze steeds fluweelzacht kriebelen En diep in mijn lijf blijven friemelen Soms wil ik mijn vlinderluikje sluiten En houd ik de vlindertjes liever buiten Maar die kleintjes laten zich niet vangen…

niet mag bloeien het is vaak mensenwerk van onbewuste machteloosheid verkrampt tot uiting van geweld gevoel dat snijdt ogen die niet meer zien een hart, genadeloos geveld soms heel even onverwacht niet overdacht wordt ons getoond waar men vaak zonder weten op had gewacht geraakt door een mens gepaard aan een ziel vangen…

door stille straten dool ik rond jagend achter een blind verlangen op zoek naar wat ik nimmer vond in mijn prille kindergezangen: dansen naar morgen lachen naar vogels slechts hemelse zorgen ik hoefde alleen maar mooie dromen te vangen deuren ga ik voorbij tel ze allen één voor één daarachter zie ik gezichten rondom een tafel gezeten…