inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.552):

onkruid vergaat niet

al wat dor is vergaat
het slaat wel wonden
maar nimmer laat
de ziel zich temmen
zij is door iets Groots gezonden

ook ik weet niet
waarom jij, hij, zij
het juist overkomt
dat een groeien
niet mag bloeien

het is vaak
mensenwerk
van onbewuste
machteloosheid
verkrampt tot
uiting van geweld
gevoel
dat snijdt
ogen
die niet meer zien
een hart,
genadeloos geveld

soms heel even
onverwacht
niet overdacht
wordt ons getoond
waar men vaak
zonder weten
op had gewacht

geraakt door een mens
gepaard aan een ziel
vangen wortels het licht
er is dan geen weg
meer terug
men sluipt dan
langzaam hene
voorwaarts gericht

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 20 januari 2006


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 515

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)