Alle inzendingen over vaste plek

Ik ga, vertrek, het zit erop, het was mooi Zeker de alt, 'een vrouw met kloten' Ik breng haar die complimenten over Ik verlaat de kerk, het plenst van de regen Ik denk aan mijn familielid Mijn tranen vermengen zich Met die van God, die vaste Burcht Die zo vermoedt ik vaak huilt!…

Afstand is gelogen in dit godverlaten oord licht wordt hier verbogen schreeuwen in een gat gezogen gedachten in de kiem gesmoord Zoveel plek en toch omringd door harde zwarte kilte zoveel ruis en toch alleen dromen spatten hier uiteen tot eindeloze stilte…

En Kira liet zich dat geen twee keer vragen, Ze heeft ter plekke alles uitgedaan. En geen der spelers was daarbij geremd: Die staan immers geregeld in hun hemd.…

Dag in dag uit Houd jij de wacht Blijf jij op je plek Zo dag en nacht De bloei komt in de bomen De bloemen krijgen kleur Jij staat te dromen In d'heerlijke zomergeur Kon ik maar Zijn zoals jij Een tuinkabouter...vrij!…

Was ik maar zo’n simpel kant-en-klaar product of ’n stukje puzzel altijd op dezelfde plek Of kon ik maar meelopen in die lange rij van grijze muizen dan viel ik minder op Helaas ben ik uniek en maar in één ding goed dat is het leven dansen op mijn eigen melodie…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

Moegestreden bewandel je een route een kaart brengt je niet altijd daar waar je voor je gevoel zou willen zijn weet u soms de plek waar ik wil zijn? Telkens weer kom je bij mij terecht maar blijkbaar kan ik je niet die voldoening geven waardoor mijn beste advies nu luidt vraag ook een ander eens de weg…

In de stad loop ik op steen En water loopt langs de randen Naar gaten naar onder In steen naar plassen en meren Het water en de plek het land Ontmoeten elkaar zelden Want de stad de stad Het land het land Dat wat hier had moeten plaatsvinden Vindt elders plaats…

Wie wil niet opnieuw beginnen in een lichaam zonder pijn lijf als meewerkend voorwerp in plaats van broos porselein Keuzes opnieuw kunnen maken liefde als pril element op de juiste plek aanwezig nog voor elk kritiek moment Wie wil niet worden herboren zonder eerst de dood te horen…

Een plek voor mijn gebeden.…

wanneer ik voor je viel weet ik niet meer de blauwe plekken op mijn knieën zijn al geblondeerd maar ik denk dat het was toen jij mijn lach uitdaagde jouw lippen te veroveren in die warme lange nacht die geen mondjesmaat verdroeg toen we samen het leven lieten voor wat het was en de hemel raakten zonder te sterven ~…

Een lege plek, een groot gemis, Een fijne herinnering is al wat er nog is. Waar ben je nu, vraag ik me af. Ik voel nog die liefde die jij mij gaf. Jou te kennen vond ik heel fijn, je los te laten dat doet pijn. Ik zal je missen in dit leven, en altijd om je blijven geven.…

Dit oergevoel kan nimmer leven op een plek zonder cultuur het brakke water wendt de steven buiten de oorsprong van natuur laat ons elkaar een eiland geven voor liefde van het eerste uur geen strakke regel houdt ons tegen wij zijn minnaars, wij zijn puur.…

En laat ons binnen een jaar of dertig nog eens op deze zelfde plek komen staan en nog eens kijken naar diezelfde bosrand en nog eens zoeken naar elkaars even koude hand en denken: ja --------------------------- uit: 'Van aarde', 1999.…

ik plak de uren met draden in mijn web symmetrisch rijgen dag en nacht hun eigen plek hangen daar en vangen weken in spinsels van vergeten sluit mijn ogen in niet meer willen weten wat de maanden zijn draadloos zijn de jaren uitgesponnen het wilde leven heb ik zelf verzonnen…

Als je hart huilt Maar je ogen niet Als je lichaam pijn doet van verdriet De zere plekken verborgen Geen emotie tonen en geen zorgen Ben je dan flink al is het niet waar Of is het praten erover al te zwaar Schaamte dat je hebt geloofd Schaamte dat je toeliet Om alles wat was beloofd Eindigde in nog meer verdriet…

Ik zie Zeeën van tijd De tijd die kabbelt En langzaamaan Wegdrijft, Naar een plek Waar de minuten Verstrijken. Ik verdrink, In zeeën van tijd En de wijzer Die mij leidt Lijkt ook zijn weg Te zijn verloren. Verdronken en verzonken In gedachten Komt de tijd Wanneer hij vergeten is…

Van crèche tot middelbaar Je hele schooltijd met één plek vertrouwd zijn Hoe knus en comfortabel kan behoud zijn 't Is als een warme deken, jaar na jaar Totdat je, als student, ervan gespeend wordt En keihard in het heimwee-vak getraind wordt…

Later vindt hij een geschikte plek... Onder een viaduct en hoopt dat het de volgende keer wel lukt.…

er hangt rond het ereveld een zweem van eeuwigheid zij die hier met alle eer zijn neergelegd zullen ons in tijd ver overleven laat dat een troost zijn zo ook mijn oom Theo hij was slechts 19 in '45 toen men hem het aardse leven afnam goddank vond ook hij hier een plek om te blijven…

Die nog net niet Achter de heg Werd weggestopt In de grond voor Ongewijde rechtelozen, Heeft hier in Verkorte vorm Zijn laatste plek gevonden - Niet verwonderlijk, omdat zijn Menselijkheid al tijdens Het leven werd geschonden - Hij heeft hier met zijn Onaanzienlijke lotgenoten Een groepsgraf gevonden Waarin hij samen met…

Slechts de scherpe blik verraadt Reikhalzend leven, Een wak in de wereld, Niet harder dan een blauwe plek.…

Want wanneer je eenzaam bent doet de zit-plek er niet toe maar 'k hoop wel dat ze weg is want daar blijven zitten leidt nergens toe.…

En nu is het genoeg geweest Hier eenzaam in de kast Waar ’t leven mij niet past En de leugen niet geneest De vinger op de zere plek Is anders zijn dan anderen Maar zonder dat mijn ziel vertrekt Zal mij dat nooit veranderen Ik kom eruit, een trotse zoon En veeg voorgoed mijn waarheid schoon…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

jij daar ik hier en altijd kiert de wereld we gooien deuren los maar wandelen in bos en heide is er voor geen van beide een eigen stek een plek om te verblijven elkaar wat liefde aan te reiken is er niet dan kiert de wereld in venijn verlaten doet van binnen zo vreselijk veel pijn…

En is er straks weer plek in overvloed, dan tovert Hans konijnen uit zijn hoed.…

van de stad naar het platteland het is maar één dag reizen hiervandaan de woorden ze zijn anders hier in het dorp zoals de zaden overgeleverd aan de genade van windvlagen waterstromen warmte en kou liggen ze op de plek waar ze ooit zijn beland niets raakt zoek alles blijft anders hier…

het onbeschrijflijke slaapt nooit het sluimert hoog achter bergen niemand kan er bij kraaien doorboren de stilte met metalen gekras zo droef zo wijs zijn de diepe lagen van het zwijgen deze plek raakt het hart altijd weer aan het denken moet steeds opnieuw beginnen…

We kunnen er misschien in kuilen leven Dan gaan we vrolijk dansen op de maan En hebben we een plek om heen te gaan Tussen de sterren gaan we ons begeven De Duitsers sturen we als eerste want Die wonen graag in kuilen in het zand…