Alle inzendingen over verdrinken

De gedachten en de woorden kolken alsof ze water zijn, in staat om je te verdrinken. Toch wil je wakker blijven, raad vragen en slechts doen wat moet, zonder al die kronkelingen in je hersens, zonder het zwarte licht van niet weten, van dwaasheid en onbegrip. Hoe nu overleven? Wat wel of niet ondernemen?…

een hand in de golven de arm gebogen vingers gespreid een wenk zonder lichaam en ogen schuim tart het zicht diffuus is het licht onvoorspelbaar er zijn geen passanten die mijn angst kunnen delen ik spring wil die hand vingers gespreid duik tot mijn longen gaan barsten adem zee maar haar ben ik kwijt…

Ik verdrink in Uw liefde. Onmetelijk groot en oneindig diep. Uw reddende hand, liefdevolle blik. Ik kan niet verloren gaan, al mijn dagen zijn aan U bekend Steeds opnieuw weet U mijn verlangen te wekken. Mijn honger te stillen. Verborgen in mij, geopenbaard aan mij. Raakt me aan mijn ziel. Zonder U ben ik niet compleet.…

rijendik stond doodstil op de wal te kijken de adem ingehouden toen hij opdook voor de laatste keer geen luchtbel meer om te ontsnappen de golven kringen weer gebogen is hun gaan het dood door schuld te lezen in de ogen…

Oh, Requiem Aeternam voor dit kind dat aangespoeld is onder onze ogen; voor ieder kind dat door ons onvermogen het licht verloor en ons in schaamte bindt! Zo kort het aardse leven maar geproefd, zo helder uitgedrukt wat ons behoeft.…

zoals het enige katje dat na 't verdrinken van de andere twee leert leven vol beste moed de emmers, de bezems en de tuinslang met hand en tand te lijf te gaan opgewonden sprongen en nijdige halen met nog buigbare klauwtjes bieden het hoofd aan de opwindend wereld: er op af de achterbakse aanvallen van dweilen en het klierend gekonkel…

- Maar, sprak 't kind, zo hij op zee Eenmaal moest verdrinken, Ach, dan zou het speelgoed al, Dat hij medebrengen zal, In het water zinken! Zwarte nacht, en storm op zee! Regen viel bij stromen. Ach, de moeder zuchtte diep; Maar het meisje zweeg en sliep Weer bij zoete dromen.…

Ze klimmen aan de uitgestoken hand de kant op, kijken langs je heen; op weg weer, als zij waren toen ze in dit nat abuis verzeilden. Dank- bare schimmen die zich sluiten als het water zelf. Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur van stilstaand beeld drapeert het water dat vibreert boven…

geen gisteren geen vandaag geen morgen er hangt een zweem van mist in zijn hoofd gedachten verdrinken in het ondiepe van het geheugen in grote leemte is het nietige niets alles wat nog rest…

ik verdwaal in mijn gedichten terwijl je deze leest in plaats van te verlichten verzwaren zij mijn geest ik voel mij langzaam zinken terwijl ik altijd dreef ik zal nog eens verdrinken in alles wat ik schreef…

Laat me achter en ga weg Mijn verdriet zal verdrinken En bezinken Op de bodem van je bloed Want niemand is als jij Je hoeft het niet te weten Zal je wel vergeten Als het moet…

'n wrat 'n paradijselijk doolhof bezongen in de geest door lieden die zich verdrinken tussen de verlengde huidtepels van Moeder Aarde je moet in Jersey zijn geweest…

Verdrink je in een onmetelijke zee van onpeilbare eenzaamheid, oogt het in ieder geval de panacee om voor te wenden dat je het niet bent.…

Ik verdrink me - zoals een ieder - zorgenloos in de massa, met een litertje ongelood, Belangenloos en onverschillig, scheid ik mijn rijkdom uit, steun hierbij een goed doel, massadood…

Ik zou echoën in hersenkamers, ik zou met geluidsgolven iedereen verdrinken. Als ik een keel was, zou ik niets meer slikken van deze wereld.…

ik ben jouw boek en je handen strelen mijn bladzijden je handen zijn zacht en je leest met gevoel en je doet een greep naar mijn gestolde woorden voor mij ben je nooit uitgelezen verdrink maar in mijn gedichten…

mijn leven kent geen glamour en geen glitter geluk is steeds aan mij voorbijgegaan ik zwem in gal verdrink in bitter maar met de tijd ben ik wel meegegaan vergeeft u mij dat ik hier tranen twitter…

Vol barmhartigheid Behandel ik de vluchtigheid De recht-mijn-rug-tijd Die van me af glijdt Me geenszins bevrijdt En ik berijd de golven Bereid te verdrinken In gedachten aan de vluchtigheid.…

zij danst en hij, hij moet mee dansen, al kan hij verdrinken, zal hij verdrinken. Een zwarte bij trekt langs van bloem tot bloem, laat hem horen dat de soms van mensen om hem heen doordringende tijd (die hem juist deed verdrinken) ook voorbij gaat.…

Verstild verdriet is mijn mond die schreeuwt maar niemand hoort ogen die verdrinken maar niemand ziet hart dat niet wil weten maar onmogelijk kan en stil, stiller, het stilst als ik aan de liefde denk.…

Ademen zal ik heel puur in de bron van je ogen Zoeken zal ik in de stroom van helder geluk de gloed van je verlangen Verdrinken zal ik in je meren klare spiegels dragers van een kostbaar geheim…

Wat zou ik me graag willen verliezen in het gevoel van de allesomvattende liefde, Verdrinken in de poel van hartstocht, Verdwalen tijdens deze ontdekkingsreis, De weg weer terugvinden als jij mij gevonden hebt.…

Ademen zal ik heel puur in de bron van je ogen Zoeken zal ik in de stroom van helder geluk de gloed van je verlangen Verdrinken zal ik in je meren klare spiegels dragers van een kostbaar geheim…

het regent woorden heel veel woorden stuk voor stuk vang ik ze om je beter te doorgronden hoe ik ook tracht het grotere geheel te zien jongleer ik tevergeefs en verdrink langzaam in onbegrip…

Het weer is van slag, Pakistan verzuipt De zon schijnt in Nederland De Alpen verdrinken. Het weer is van slag Rusland verdroogt De oogst naar de Filistijnen Het weer is van slag: Alweer!…

de oceaan kabbelt langs mijn benen om hoog gaan de meeuwen krijsen gedachten weg licht golvend een vlot in de verte de overwinningsvlag gehesen verdrink ik waarlijk…

Luisterend naar de stemmen, verdrinkend in het geween. Angst voor alles, zelfs angst voor de 'schrik'. Leven als een muisje, heel alleen,..., zoals ik.…

klopt het dat het water nooit meer weggaat en onze ouderdom zal verdrinken, dat elke vezel zonder franje van vlees en bloed is, dat elke wijsheid ooit smoort maar begon met een vraag?…

opdringt hoe had ik het kunnen voorkomen wat had ik moeten doen elke nacht zie ik het in mijn dromen die machteloze situatie van toen maar nu ben ik eindelijk hier ontvang maar matige hulp en dreig alsnog te verdrinken in een stapel onbegrijpelijk papier…

Als ik in jouw ogen kijk, Verdrink ik Als ik door jouw haren woel, Voel ik de wind Als ik je handen vasthoud, Voel ik de kracht om bij jou te blijven Om voor altijd van je te houden Zoals ik nog nooit van iemand gehouden heb…