1736 resultaten.
Baden in weelde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Ik kies het ruime
schuimende sop
van synthetisch
oceaanfris.
Mijn huid en geest
ontspannen zich
in liters
golvend geurgenot.
Even denk ik niet
aan verre
medemensen
verstoken van 't
bacterievrije
baad- en drinkgenot…
Verdwenen weelde
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 457 Een kaler aarde, boom- en waterloos, bestaat er niet.
Gelijk de leegte die in nevels voor mijn ogen hangt
en mijn verharde hart beroert dat mateloos verlangt
naar wilde weidebloemen, het bepluimde oeverriet.
Dat keienpaadje naar de witte woning aan het spoor
-waar wilde wingerd zich had vastgebeten rond de eik-
is weggevaagd. Er komt een multiculti…
onvoorziene weelde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 68 we bouwen
een verrekijker
waarmee we
verder in het
donker turen
we strijken de
handen over de
ogen als een
onvoorziene weelde
de tijd terug draait…
sterker
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 882 Jaren die vergaan
Met geluk en verdriet
Maar het verdriet goed verborgen
Zodat een ander die niet ziet
Jaren vergaan
Geleerd van het verleden
Maakt het mij sterker
Om mijn geluk met iedereen te delen…
ZUIDERBEGRAAFPLAATS
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.896 Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg
waait koelte van dichte beukenkronen,
die zich, statig als hechte groep, tonen,
omgeven door een hoge, waakzame heg.
Uit de bomen zakt reine adem weg
op lager lover, verfraait de tonen
van 't gevederde koor dat hier mag wonen,
vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg!
Luchtig gras geeft alle zerken…
OPLEVEND EN RUSTEND GETIJ
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 Uit de eikenstomp
ontspruit nieuw en teer leven:
een berkenboompje.
De dode boomstam
is vol levendige galm:
het spechtennest roept.
De maïs bloeit hoog,
ofschoon vast omslingerd door
dichte haagwinde.
De kale akker
is vol damp, die zacht voort schuift
naar natte bomen.
De kastanje valt...
Zal hij wintervoorraad zijn
of een nieuwe…
EN OOK DES MORGENS
gedicht
2.0 met 191 stemmen 22.417 En ook des morgens in het nieuwe licht
Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen
Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen
Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.
Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt,
Maar met een snelle vleugelslag ontkomen
Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen,
Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt.
Dan…
nooit vergaan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 292 ik heb een zonnebloem onthoofd
gekromd in een doorzichtig uur
de wonde met mijn vinger verdoofd
geluidloos het leven weggeschuurd
gekromd in een doorzichtig uur
heb ik jou en mezelf gevonden
geluidloos het leven weggeschuurd
nog dieper met de dood verbonden
heb ik jou en mezelf gevonden
't is de lege plek die mij zo raakt
nog dieper met…
NIEUW BEGIN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Uit de eikenstronk
groeit nietig, met levenskracht,
een berkenboompje,…
LEVEND GAT
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 27 De jonge es groeit
uit de holle, sterke stam
van een dode beuk.…
Schaduwlief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 ik heb de nacht gestolen
toen het duister mij
wou verbergen in de stilte
mijn ogen wijd opengesperd
heb ik gekeken
naar jou, mijn achtergebleven
vertwijfeld schaduwlief
de echo van je roep vervalst
in beweging van afstand
ik kan niet terugstappen
naar waar jij dwaalt
mijn hand vasthouden wil je niet -…
WEG AANWEZIG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 In een grote tuin
ligt de stapel hazelnoten
vergeten te rotten
verspreidt langzaam aan de geur
van gevallen loof
dat in de bosgrond
bedolven en verkruimeld
vergaat om leven te schenken
gelijk
Kerststemming ieder jaar
blij komt _ weemoedig weer verdwijnt
bij het dagelijkse doen
en gewone gebeuren
ingetogen stroomt
door het bloed van mensen…
Negende gedicht voor Maria Magdalena
gedicht
2.0 met 62 stemmen 44.861 Wij weten weinig van de weelde, maar we weten
dat weelde niet meer wederkerig is. Immers
na de paartijd gaan de vrienden huiswaarts
blauw geschminkt als een onweer en somber.
De liefde leeft niet van de mens alleen.
---------------------------------------
uit: 'Gedichten', 1971.…
Nocturne
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.877 opengaan
Tot al de spraakloze gedichten
Der hemelse gezichten,
Had ik verwacht uw dageraad:
'k Had u verwacht zoals wij beiden
In dit geduld zonder verwijt
En onvoorwaardelijk verblijden
God wachten op zijn eigen tijd,
Wij twee die samen daaglijks deelden
Van liefdes boom de vrucht zo scherp en zoet,
En proefden in haar nasmaaks sidderende weelde…
Ik kom om 't groene hout
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.429 Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden
strekt zich en lacht met de uitdove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.…
’T ZIJN STERKE BENEN, DIE WEELDE DRAGEN
poëzie
3.0 met 33 stemmen 9.563 Wanneer het ijzer gloeit te midden in de kolen,
Bevochten van de vlam, en in het vuur verholen,
Dan buigt het als een was, maar raakt ’t in het nat,
Straks* heeft 't wederom zijn harde aard gevat*.
Hoe dwee* is ons de ziel, wanneer gewisse* slagen
Ons treffen aan de geest, of in de leden plagen!
Wij leven naar de tucht zo lang de roede slaat…
Ik was aan u, gij waart aan mij...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.730 Ik was aan u, gij waart aan mij, wij waren
elkander voorbestemd van den beginne;
nooit mocht ge in 't leven smart of weelde ervaren
die niet bij mij weertrilde in ziel en zinnen!…
te laat
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 375 vanzelfsprekendheid
is een weelde
die je niet meer dragen kan
gevoelens doven uit
je ruikt de bloem
maar neemt de geur niet op
zoals je ook niet durft geloven
wat je eigen ogen zien
het hart dat brak
voor jou door jou
is leeg
hier zijn we aangeland
en met stomheid nu geslagen
te laat te laat
altijd…
Landjuweel
gedicht
3.0 met 27 stemmen 13.090 met een broodkorst als corsage gaat
de blijde zwerver door het wijde land
hij wuift naar de koeien in de weiden
naar het bloeiende koren hem terzijde
terwijl leeuweriken eten uit zijn hand
's avonds stralend staan de boerenmaagden
aan de dorpspomp en brengen hem hun groet
zij kussen zijn bezwete konen zelfs bedaagde
maagden vlijen warm hun…
Zes makers van de teloorgang
gedicht
4.0 met 4 stemmen 4.449 Armoe/Honger, slaan
in draf mij, hoge hindernis, over
de zusjes Hoop Doet Leven echter
doen mij nog alle dagen aan,
ook als hun rigide minnaars
Hartstocht en Radeloos
elkaar te lijf gaan
's nachts met broertje Zelf
op strooptocht door de boswei,
vang ik het antwoord van
een glimworm, sla dat
in kelders op voor later
Aan die broze weelde…
Een luwtje
poëzie
4.0 met 2 stemmen 422 De lauwe vliet en 't riet van weelde rillen....
Natuur heeft leven uit de lucht gedronken!…
Rust.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 436 Vertoef nog, vreemde weelde van die kalme nacht;
naar dees vergetende uur heb ik reeds lang getracht;
laat om mijn moede ziel uw eeuwge schaduw hangen.
Maart 1893…
Orgelpunt
poëzie
4.0 met 17 stemmen 766 De man die uwe weelden mint
is weerloos als het kleine kind:
de wereld ging hem vreemd voorbij
als aan zijn borst uw hartslag lei.
Maar wat ons saamgedreven heeft
is wat in kleine bloemen beeft
en gonzend draagt het groot heelal:
't is twee-in-een, en dat is al.…
Gestolen schat
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 79 De god van luxe macht en weelde
ver van het Heilig Woord de afgod die
de mensheid eigenmachtig beelden
die met de behoeftige niet deelden
De god van luxe macht en weelde
waaraan de dag van misdaad ontsteeg
het verdorven vlees dat de Waarheid haat
o, onnatuurlijke lust dat de kinderen schaadt
Met Waarheid verhullende vrome handen
en gestolen…
De verloren tuin
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 339 en geborgen verhalen,
echter verloren hun aanblik
omdat zij de ontsproten weelde
niet langer konden dragen.…
Arm en rijk
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 295 Arm en rijk
Ieder mens is gelijk
Alleen de een leeft in weelde
En de ander is een bedeelde
Dat is wel een belangrijk verschil
Hun banksaldo is nihil.…
voorbij
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 1.255 waar zijn de dagen van mijn jeugd
zo'n helder beeld van goed en kwaad
van wat niet hoort en wat niet deugt
en van de charme van de straat
heb ik mijn spelletjes te vaak gespeeld
op glad ijs immer uitgegleden
mezelve 's zondags eindeloos verveeld
wat is de draagkracht van dit jong verleden
is het ballast, is het weelde
slechts een pak vol…
als niet te stuiten paarden
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 512 een ware weelde
schiet knalgroen
uit de bladoksels
van de tuin
springt vermetel
door het takwerk heen
als niet te stuiten paarden
zonder ruiter
die ik nu temmen moet
nog voor de herfst
het eerste goudblad
schouwt.…
'k Verkeer in weelde
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.900 ’k Verkeer in weelde tussen de bloemen met wijn,
Maar ook in armoe: drinkend zonder vriend.
De opkomende maan, mij zo verlaten ziend,
Wekt mijn schaduw, zodat we met zijn drieën zijn.…
Tandenloos de dag
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 99 Badend in de weelde
Van zo maar een dag
Waar liefde heerst
En vrede zelfs de
Nacht verbleken doet
Kan ik zo maar
Aanvaarden de vriendschap,
het geluk,
Het leven, en zie
't Is goed…