Alle inzendingen over verhaal

Het is meer noodgedwongen elkaar steunen, een verhaal van de kleine en de grote. Als het dooit is de sneeuwbal gesmolten, opgegaan in de hitte van de strijd. Wat overblijft is een donkere holte, tot het eind der nachtelijke tijd.…

plotsklaps was jij daar een fee met een fel verhaal draaiende woorden en zinnen maakten mij duizelig en anderen buitenstebinnen jij schudde een boom op zijn grondvesten om de boete te bekleden met een driedelig pak de vruchten die vielen waren een maat te groot want jij wilde niet dood gegooid worden met woorden die er niet toe doen…

Het verhaal kwam in golven, soms als braaksel, vulgair dan als erudiet épos historique, nu als een verlepte roos. Mijn hele leven lang ben ik aan het poetsen, een vlek die niet verdwijnen wil. Hij legt een diepe schaduw, van grijs, naar lila, tot diep-blauw naar inktzwart.…

sterfelijk vertraag ik mijn verhaal het breekpunt zichtbaar wanneer lijnen aan kracht winnen, golven worden die ik schep tot schuimend lichaam er waait een gedicht uit grillig gevormd ook door het zilte aangetast mijn handen halen zich open aan de horizon versieren illusies met schelpgeruis opnieuw in deze volgorde van emotie…

- hoewel het verhaal van je leven nogal wat te wensen overliet verdwijnt dan zeker ieder leed .. alle pijn .. en elk verdriet ..…

maar het verhaal heeft een begin een midden en een strand en eens te meer verzandt het feest dat ik je wilde bieden: er blijft niets meer te vieren dan wat verjaard verdriet, wat voze vriendschap en vervreemding het weze je gegund, "geluk" de prijs die ik betaal geeft er je recht op denk ik bitter…

je glossyt in foto’s en verhalen laat mannequins in tijdschriften verdwalen prijst glamour en de glitter van mooie ogen lange benen in hun trendy vol bestaan verpakt de pagina’s met topic story’s kiest kleuren en dessins in jaren tachtig of alterno prints altijd haasten naar je wekelijkse coming out beslaat de spiegel van succes…

Met het schudden aan de boom treuren tranen in het vangnet van de voorjaarswind, het zijn de wilgen die het lot bepalen tot de waterspiegel hen vindt De witste seringen uit het verhaal tonen de geurigste kleuren van het avondrood in het groenste kroos gaan ze ten onder in de ademnood van de onvoltooide dingen De hemel richt zijn bühne…

Zaterdagmorgen in pyjama Beneden in de keuken, Op elk bovenbeen een kind In liefde gekregen dat Mee smult van het nieuwe Disneyverhaal dat zo-even Met een hoorbare plof Op de deurmat was geland, En dat de kinderschaar Opgewekt de trap af had Laten rennen op weg naar Een nieuw verhaal, een nieuw Avontuur dat pap en mam zo grappig…

Als jij straks niet meer schijnt jouw licht achter onze horizon verdwijnt mogen wij ervaren dat jouw stralen blijvende in onszelf verhalen Ja de bron van al het licht is nooit voor het duister gezwicht het is een ster aan het firmament echt wel door ons gekend Als straks jouw horizon is verlegd alles wat te zeggen is gezegd mag jij stralen…

Vanaf het moment dat wij elkaar in woorden vinden lezend leren kennen ontstaat er een passie die oprecht voor altijd zal zijn Tijd zal ons zonder twijfel zonder enige tweestrijd bewijzen dat echt niets voor eeuwig is Toch weet ik beslist net als jij 'n boek is (ooit), van kaft tot kaft het verhaal, met een boodschap, uitgelezen, klaar…

Rotterdam was vandaag de plaats, om te herdenken, Rotterdam was vandaag de plaats van minuten stilte Rotterdam was vandaag The place to be Rotterdam was vandaag 75 jaar na het bombardement Volop in beeld, de oude rotterdammers kregen het nog te kwaad, bij het zien van de beelden, het horen van de verhalen, was Rotterdam vandaag…

deze vertrouwde spullen kleinigheden, een grote koffer voor een grote reis, met een kopie van mijn paspoort van toen Voor ik de dozen open, draai ik het opschrift naar me toe Ja, ik weet het nog Het is er nog, stofvrij Keukengerei en serviesgoed lege lijsten en wat onderdelen voor het geval dat zich niet heeft voorgedaan Ik ken de verhalen…

Met rijkdom kun je niet betalen een wereld van verhalen van een spreker vervuld met heiligheid die spreekt met de vogels en de wolven van hun nijd bevrijd.…

verzamel dagelijks wat stukjes blauw uit kou in heldere hemel wit iets later donkere wolken die de nacht konden bevolken penseel het eerste roze in ontdekken hoe de zon haar rood laat lekken terwijl het prille groen ontwaakt kwaakt een late kikker nog verhaal jij bent erbij leest mijn teksten en samen maken we dit schilderij…

Ze zijn nog steeds zoals ook wij al is er droefheid, onmacht, dwalen, ze willen zo hun zijn verhalen al klinken woorden niet meer vrij.…

Heel even was ik dat verlegen mannetje dat altijd wachtte op zijn beurt in moeders keuken dronk ik uit het chocokannetje ik had er nooit om gejengeld of gezeurd terug na een lange dwaze reis in de veilige haven kan ik eindelijk ademhalen kon ik mij maar aan het verleden laven en uit de oude verhalen warmte en zekerheid halen maar ik heb…

een oude foto in zwart wit verraste mij een ogenblik door tijd wat geel gekleurd de randen wat bruin besmeurd een lieve man in uniform klaar voor de grote storm een mooi plaatje totaal maar wel met een eigen verhaal gelukkig is dat al lang geleden de jaren van verplicht soldaatje spelen… wat hang je daar zo mooi in 't kader de verkleurde…

zacht knetterde het vuur de verhalen van dronken vlammen in de kleine uurtjes van de nacht als het slapen wacht nog speelt wind met warme en koude vlagen die de gekruide geuren van de maaltijd dragen in het laatste kwartier van de maan hier zacht neuriet de groep hun dank aan de gastheer zingen vrouwen lachend van een goede…

zo op het oog niets aan de hand ze was blij een glimlach tussen haar verhalen op een aangezicht vol zachtheid in verwondering nabij drie dagen later opgebaard in rauw verdriet mijn liefde liet niets te wensen over slechts een afgrond boven stilstaand water pas na jaren bleek een leek als ik meer dan artsen te begrijpen het…

Ik als denker plas zittend en niet staand maar vooral voor het dichten en schrijven even een momentje voor mezelf mezelf ontspannen, legen, ontmoeten en als ik zit te plassen, te poepen, dan gaan mijn hersenen woorden roepen die woorden worden zinnen, verbanden tot gedichten, hartenkreten, verhalen dat komt dan vanzelf vanuit mijn brein…

En hoe we liepen Over besneeuwde velden En later wij twee En samen Ingekuild in een decemberhuis Ons slechts verwarmend aan woorden Waarmee we een verhaal verzonnen Van een veel te vroege lente. Jij kwam vanuit het noorden, Brak de ijskristallen in mijn ogen. Je bent slechts één winter lang Gebleven.…

de zon schijnt regenbogen en de bui druppelt wat na het hoosde maar de wind zocht zijn verpozing in wat vlagen en dan gaan de zon schijnt randjes aan de grijze wolken streept banen met zijn licht ze geeft de dagen overzicht en doet op tijd de horizonnen dicht de zon schijnt haar verhaal tekent voor het leven als zij haar warmte heeft…

Papa, jij weet waar het pijn doet ook al was je er niet bij Jij vraagt altijd precies naar iets belangrijks dat anderen niet hebben gemist in mijn verhaal, een terzijde van het pad, een diepte waar ik omheen vertelde gevoelens die ik mijd omdat ze jeuken in mijn hoofd en littekens die ik bedekt houd Jij begrijpt het allemaal al voor…

een dichter Niet meer en ook niet minder Dan een instrument Die de energie En boodschappen vertaalt uit Het universum Een magisch proces De alchemie van woorden Tot betekenis Subliem gereedschap Dat zacht of vlijmscherp kan zijn Een dreun of streling Elk woord bekent kleur Transformeert tot een geheel Vertelt een verhaal…

een ontbrekend woord in het vers de onderbroken kus van een engel de niet verstuurde brief aan een liefde de losse eindjes van een mooi verhaal het ademloze talmen van het onvoltooide lied een rusteloos tasten naar een vergeten dag het vergeefse wachten in de maanloze nacht de gemiste ontmoeting op een verlaten perron een…

Lieve oma, ik ken je nog en een paar van jouw verhalen van de oorlog, de kleine grote drama's om te gedenken mijn kinderen horen ze maar half door het bombardement van beelden van oorlogen ver weg dagelijks in het nieuws dus spelen we vandaag de werkelijkheid om te voelen, te weten hoe verscheurend het is ik ben de oma en mijn dochter…

III Neen, ‘t was geen Menselssohn, geen teer verhaal Van hoe een jongen en een meisje smachten: Opschreeuwden, triomfeerden, psalmden, lachten Violen, koper, orgel en cymbaal.…

We kwamen hier aan om het land te zien als toeristen uit verre streken wat keken we vreemd: alle akkers geploegd een kaarsrechte lappendeken de wind krulde wit, de kleur van stilte die de inkt van mijn brief liet verbleken, maar blies warme woorden in hoofden van mensen zo regen zich dagen tot weken tot de kerst een van hier o…

stil verkild in ochtendgloren staan gevels blikken te bekoren ze tonen ieder hun gezicht de statigheid van zwaargewicht de geur vertelt per deur verhalen passanten moeten tol betalen ramen geven slechts een vluchtig zicht generaties hier zijn voor het geld gezwicht bomen dromen langs de grachten vogels zitten op de zon te wachten die gaat…