Alle inzendingen over verleden OR kijkkast OR achterblijven

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

kijken door mijn ogen zie ik bomen groeien mensen bloeien gras wat na één dag verdort door de kijkkast zie ik beelden komen mensen honen gras wat almaar groener wordt…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Maak je om mij maar geen zorgen Ik loop niet in zeven sloten, ben je gek Ik heb alleen even wat tijd nodig Nee, ik red me wel, met m'n grote bek Maar weet je wat het is schat? Het is zo verrekte stil in de morgen.…

Het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jou. Elke morgen: de kamer leeg, het brood, de kaas, het smaakt nergens naar. Waar wij ooit elkaars warmte waren, daar is nu leegte, enkel nog maar kou. Ik huil op mijn kussen en praat tegen dat van jou: “Welterusten schat”, “Goejemorgen lieffie!” Wat ik ook probeer, het zal nooit meer hetzelfde…

je was hier in een parallelle wereld naast de bodem van het wolkendek diende er je schoenen aan, waarmee voetstappen achterlieten, ontweken naar een onbedorven gedachte als intens bestaan naast deze plek een versteende voorstelling van vluchtbaar steen, schemer, samen in iets dat steeds meer achterblijft bij steeds langduriger verder…

de ruimte werd wit en licht toen ik naar je roerloze gezicht keek je ziel vloog naar de bol van de hemel niemand staarde je na ik bleef achter ontdaan in jouw kleine kamer…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

met de laatste trein is ook mijn ziel vertrokken ik riep nog en wuifde voelde vocht in de ogen mijn arm was kort de hand te klein om naar de verte te grijpen of haar terug te lokken ik hoorde, heimelijk, de duivel juichen wat kan leegte, zo ingesloten, eindeloos ver lijken mij nog verder in de winter doen zuigen slechts een…

Je probeert weer zin te krijgen in het leven Iedereen denkt dat het goed met je gaat Het is allemaal maar toneel Je probeert het wel en het lijkt ook echt Maar ik kan je pijn voelen Ik wou dat ik het voor je kon dragen Als dat kon dan zou ik het van je pakken Om je wat rust te geven Zodat jij je weer op kunt laden Maar ik kan je alleen maar…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

in het open luchtruim dansen vogels zich bijeen cirkelend boven het standvastige gebouw van koper en graniet boven de ingang prijkt Mozes in steen gebeiteld samen met de tafelen der Wet in een gesloten ruimte op de bovenste verdieping wachtte de galg niemand keerde terug…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

we liepen samen uit het lawaai de stilte in, een vogel zong er was een hond die blafte er waren stemmen in het ritselen van bladeren, toekomst voorspeld verleden ontrafeld, ik deed mijn schoenen uit en jij kon niet achterblijven, hing de jouwe de veters aan elkaar geknoopt met een zucht om je nek op het breder wordend pad kwam je naast…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Nare dingen zullen immer langer op het netvlies achterblijven dan de schaterlach.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

cijfers met een eigen leven twaalf-twaalf elf-negen begrippen over ieders lippen al qaida tsu-na-mi kijkkast kotst vloed verwoesting over stranden vol kerstbomen geen ontkomen aan in land gezogen in- leef- vermogen kelk Leed tot op de bodem op netvlies gebrand - wij reiken Hand raken Heil…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Het pad waar je niet vanaf kan raken Omdat je kleuren volgt op de bomen Alleen in stilte met mijn dromen Slechts bezig met mijn eigen zaken De stappen van de duizendtallen Die hier liepen in ver verleden tijd Zorgen en angsten raak ik kwijt Woorden die de stilte hard ontvallen Waar de scherven van mijn leven achterblijven Alleen, met…

van schrik als opgejaagd onteerd vee ik nader de hel het plein van ontvoering de laatste blikken van herhalende ontroering de kelen die schreeuwen onder drukkende verstikking ingesloten door haast gestorven panden beschijnt een eeuwig licht de betonnen zuil hier liet men, toen, mijn toekomst verzanden het is hier waar ik om het levend verleden…