Netgedichten

netgedicht (nr. 9.572):

achtergebleven

door de donkere steeg
met grauw gruis
ga ik

omhuld door een nevel
van herinneringen
aan mijn vroeger thuis

als vanzelf vind ik
de weg naar
la Place de Liberté

toen liep ik hier ook
gedwongen mee
unter befehlen
berooid met z'n twee

met nog meer, velen,
wij, schaduwen van schrik
als opgejaagd onteerd vee

ik nader de hel
het plein van ontvoering
de laatste blikken
van herhalende ontroering
de kelen die schreeuwen
onder drukkende verstikking

ingesloten door haast gestorven panden
beschijnt een eeuwig licht de betonnen zuil
hier liet men, toen, mijn toekomst verzanden
het is hier waar ik om het levend verleden huil