Alle inzendingen over verliezen

spiegeltjes en kralen tegen het boze oog steeds meer en steeds vaker en verliest haar verstand Hoe heeft het zover kunnen komen dat alleen zij zichzelf nog gelooft in hete waterbellen die zij nu eens wel, dan weer niet opvangt In wilde draf, in wild verlangen raast haar dochterzoon steeds verderweg, en dichterbij tot haren hun kleur verliezen…

Waar kleur ontbreekt verliezen de nuances van de klare lijn en zwart-wit wint terrein buiten is vrijer nu dan binnen de schemering vervaagt in blauw en lokt de schimmen in de val tot alles ingesloten is Water en brood zet men hier voor te vinden is het op de tast, omstoten leidt tot wisse dood en morgen is geen andere dag Ik roep hem…

ik voel me zo zwak in een heldenloos bestaan immers ook ik kan je niet bieden dat teder beschermend dak al ben ik nog zo met je begaan ik weet dat je ooit op weg zult gaan naar het stervenswak voortaan zal ik nog maar eenjarige bloemen zaaien niet wetend wat er komt totdat ik een laatste keer naar jou mag zwaaien en voor altijd zal verliezen…

de wetenschap drijft hem voorbij elke gekende grens waar herfstbladeren niet echt hun kleuren hoeven te verliezen noch hun stammen te verlaten zijn chemie creëert elke situatie die de natuur vergat te voorzien hij is schepper als in Van Dale uit ieder niets wel iets blijft hij zijn pad betreden soms verwijt men hem de zonde van de heuristiek…

lichtvoetig als een vilten stemvork over ons glinsterdak, ondermaans bestaan krioelt van noten, zingt van opschudding, klinkt lentelijk, tot winterstof helderhoog zweeft, licht wordt als groeiend gras haar bloemen ten hemel richt alsof God spreekt, zij vergeten dat bangtrillende kou anders is dan blauwbloeiende dauw, de broospapieren blaadjes verliezen…

, wen ik er zo aan te missen wat ik liefheb Misschien, wen ik er zo aan niet te voelen wat ik voelen moet Misschien, vlucht ik zo weg van mijn hart Liefde van mijn leven Je bent nog hier maar toch mis je ik al Rouwen voor de dood Wat wij hadden is slecht een gedachte van geluk Ik durf niet meer intens van je te houden Bang om nog meer te verliezen…

bleke gezicht strijdlustige zomersproeten worden willoos weggevaagd ze droomt zich openingen om gedachteklompen in op te lossen ontwaakt steeds weer tussen het gruis hij zou het pulver weg willen strijken met geheugenverliezende woorden zijn handen vormen een kom om haar opgeheven hoofd een warme schaal waarin ze haar demonen mag verliezen…

borsten, lippen tot vervelens toe altijd wil ik mij jasmijn in bloeiende hand herinneren en aan het zachte zingen van een stem warm klinkend in mijn oor van liefde, lust sprekend als voelbaar evenbeeld van mij waar verzen dijen omcirkelen of armloze bloezen lijven niet wennen aan een eenzaamheid zullen namen aan sierlijkheid niet verliezen…

Een hopeloze strijd die ik vlug verliezen zal Als ik uitgeput en verdooft in de onbekende diepte val De kleuren verdwijnen langzaam uit de nacht Angst en wanhoop omdat ik al zo lang wacht Stekende pijn die me helemaal verblind De kracht die de ziekte langzaam verslindt. Ik geef me over, laat me Alleen ……

Speel je weer tikkertje met mijn gedachten Speel je weer verstopppertje in mijn hoofd Dat het mijn beurt is om naar je te smachten Als ik je dan weer gevonden heb Ik jou mijn hart en jij mij jouw hart belooft Ze zeggen wel Liefde is een spel Maar een spel speel je om te winnen En jou wil ik gewoon beminnen Eerder nog zal ik mezelf verliezen…

Adem ik adem weer stromen vol met lucht Vrijer wordt mijn lijf in iedere warme zucht Luister naar muziek zwoel relaxt geluid Zielenpijn stil gesust spanning loopt eruit Soms sluit ik mij af even helemaal alleen Orden mijn gedachten door alle emoties heen Kwetsbaar toch sterk dat ben ik van binnen Bang en strijdvaardig is verliezen…

nee, het valt niet weg te denken dat er leed was en verliezen zijn gevoeld nog immer hikken onze snikken in de nagalm van genoten geluk dat onverhoeds ging barsten toch ligt het erf weer boordevol met zaaigoed uit gekwetste vruchten dat bevroeden doet wat komen gaat laat nu die harde zaden maar in ons zilte traanvocht wellen tot…

ik ben doodmoe maar kan de slaap niet vatten want in mij daar voelt het koud en kil waar het gister nog zo vol van was daar is het nu heel stil en het stomme is, ik heb het zelf gedaan omdat er opeens iets knapte en er twijfel was heb ik het laten gaan waar ik gister nog van dacht wat valt er te verliezen daar heb ik vandaag niet voor…

Als het spotlight aflaat niet meer streelt En men denkt het verkregen alleenrecht te verliezen Hergroepeert innerlijke onrust in darmen die kraken En revancheert hij met ongenuanceerd populistisch braken Theater concurrentie geen Oude Diva zal hem verstoten Van zijn publiekelijk verkregen niet altijd even fijnzinnige troon Aangehoord met…

De liefde trekt, de liefde loutert De liefde koestert en is zout in de pap De liefde wint en overwint in ogen die verliezen.…

plezier spoelt over kiezels en rotspartij kust kleine kreeftjes, en stoeit met het gifgroene wuivend wier, daar waar het zijn einde vind huppelend als een spelend kind spoelt schuimend het water door tot waar een schelp zich verloor stilletjes trekt de vloed zicht terug krult zich wit schuimend op om met een behaaglijke zucht zich te verliezen…

uitingen verdeeld in contrasten toegevoegd aan belevenissen herhaaldelijk teruggekaatst in het denken en ervaren raak ik mezelf kwijt zijn mijn gedragingen overijld de kleuren remmen en versnellen in een niet te stuiten tuimeling de zon, de vrijheid, de liefde warm gevoel, de prikkeling, het avondrood een smachtende hunkering om niet te verliezen…

Hij dacht 'Ik wil de moed toch niet verliezen' en trachtte nog het hazenpad te kiezen. Als ezel was-ie uitermate dom. Hoe anders was de slimme alkenbende: die stemde voor geen goud op Balkenende.…

wereldgroot meer is er niet nodig om een leven na te laten ver weg van het evenwicht der grenzen ik kan uit dat woord geboren worden, vogelvrij vol van ongeduld weergaloos stralen in de welving van beminnen als de zee rondreizen zonder regen uit te vegen in het oor van heimwee wanneer de avond dichtvalt ik kan in troebele tijden mezelf verliezen…

" Maar toen ik mijn lome ogen opsloeg, Zag ik de boom zijn blaren verliezen, In mijn kruik wat wijn nog. "Jij, oude, verliest je bloei als de herfst komt En moet tot het volgende voorjaar wachten, En ik hoef alleen mijn kruik weer te vullen En ben weer zalig."…

als witgekalkte graven door dubbel spel in hoge nood geraken, verliezen hun begeesterende woorden al hun praal en macht. de hemelse boodschap verwordt dan tot een duivelse comedie die elke rechtgeaarde burger straks uit 't diepste van zijn hart veracht.…

Ik moet mijn leven leven niemand doet dat voor mij Elke keuze goed overwegen mijn mind weer open en vrij Ik moet beslissingen nemen en de juiste wegen kiezen Moet genieten van elke dag mezelf nooit meer verliezen Soms voelt het wel eenzaam als je er dan alleen voor staat Maar het begint wel te wennen merk dat het steeds beter gaat…

Want de dagen van beloften en dromen die niet uitdoven zouden geen afscheid nemen en de stilte een stem geven die bang maakt en jou alleen zou antwoorden wat je nog mocht verliezen totdat je schaduw het ook zou opgeven.…

mooi lees een boekje over pauwen: zie zijn wanhoop als hij ruit, toch komt er weer zelfvertrouwen straks een verenvolle huid lees een boekje over zeeën: zie zijn onrust bij een storm, toch golft hij straks weer tevreeën na de vloed in kalme vorm lees de boekjes mocht het vriezen zonder zicht op zonneschijn: zie... de winter zal verliezen…

de kleuren remmen en versmelten in een niet te stuiten tuimeling de zon, de vrijheid, de liefde, warm gevoel, de prikkeling, het avondrood een smachtende hunkering om niet te verliezen wat vol gevoel werd opgebouwd…

Je verdomd alleen voelen eindeloos mijmeren niet uit bed komen niet op gang komen Uiteindelijk leiden houwen en rouwen naar een gemiddelde versteviging van ons als mensen die winnen en verliezen komen en gaan vasthouden en loslaten Dat noemen we leven en het leven gaat immer door!…

Als een vrouw haar man dreigt te verliezen kinderen hun vader zijn moeder haar zoon broers hun broer en het ligt allemaal zo open als een open wond dan kijken we ernaar behandelen we elkaar en bereiden ons voor op genezing met medisch handelen en goddelijk gebed of een natuurlijke dood Met elkaar zijn we gebet in het lijden…

Ik wilde dat ik je weg kon kiezen een pad vol voorspoed géén verliezen Ik wilde dat ik je blij kon maken je middenin je hart kon raken Ik wilde dat ik de pijn kon wissen en je niet te vaak zo erg zou missen Ik wilde dat ik bepalen kon aan welke relatie jij begon Maar ik héb niets te kiezen het is jouw leven ik kan…

Al de moderne voertuigen, getooid in chroom en kleuren, verliezen van de kruiwagen, want ik maak open deuren. Dus als u mij ziet staan en denkt hij`s overbodig, zowaar een goede kruiwagen, die hebt u altijd nodig. Lukas 16 :9…

vaak komen ze schokkend over: beter je schaamhaar verliezen dan je passie dat is om alles op school te kunnen verwerken. van mijn overgrootmoeke geleerd vooral dat je om alles moet kunnen lachen, anders ga je eraan onderdoor. en jij bent er maar niet... nu ja, ik heb niet het recht je op te eisen. toch blij dat jij niet afhaakt.…