Netgedichten

netgedicht (nr. 25.548):

Lentegedachte

nee, het valt niet weg
te denken dat er leed was
en verliezen zijn gevoeld

nog immer hikken onze snikken
in de nagalm van genoten geluk
dat onverhoeds ging barsten

toch ligt het erf weer boordevol
met zaaigoed uit gekwetste vruchten
dat bevroeden doet wat komen gaat

laat nu die harde zaden maar
in ons zilte traanvocht wellen
tot de schutsvellen ervan openspringen

kiemen zullen dagen kleuren
de geuren verleiden straks zinnen in mei
tot een opbloei uit het voorbije