Alle inzendingen over verlokken

een vinger die wijst niets meer te maren ik volg je gebaren maar houd me gedeisd je daagt uit, in je stem een verlokkend geluid ik lees in je ogen de wereld van toen proef aan je zoen de wisselende smaken waarmee jij in mij emoties kunt raken je lach lijnt spontaan mimiek toont de sporen van vaker gedaan je onschuld speelt de vermoorde…

hoe driedimensionaal is het vrouwelijk stelsel uit één gebeente gehouwen zonder enigerlei van verrukking hoe wonderbaarlijk draagt ze het vrucht dat zich als een wijze heeft genesteld in het donkerrode aanschijnende licht van wedergeboorte hoe het offensief van karma zich aandiende, heeft de bardo de verlokkingen ontzield en zich in…

Ik verdrink de beelden in mijn geest en vind in het verlokkende glas de vonk van wat toen ooit was. Kom, geestrijk leven, kom rode wijn, zoete drank die werkt als verwacht en 't harde afscheid zo verzacht. Kom, stralend leven, kom dan, kom, gooi mijn roer nog radicaal om.…

weet me geen raad met al die oppervlakkigheden die worden uitgestrooid als een gemoduleerd zinsnede die geëtaleerd wordt als een op zich zwaar voren trekkende machinerie die door de sporen ploegt van een heroïsche onbesproken verleden diepgang is een verlokkend woord om het drijfvermogen te doorgronden waar zelfs het zwaarste fundament…

De kinkajoe helpt bomen met bestuiven Totaal verzot is hij op zoetigheid Hij kan zijn lange tong in bloemen kwijt Die lekker smaken en verlokkend wuiven Zijn snuit zit vol met minuscule zaden De voortplanting van menig balsemboom Heeft hangend in zijn vacht een toekomstdroom Van groei na een zich virtuoos ontladen Het regenwoud heeft onderlinge…

Ik scheur me los, besef dat ik mens blijf, opgewassen tegen verlokkingen. Voorlopig ontbeer jij dierlijke aandacht, zit ik dankbaar gevangen in je charme.…

Ze hebben me met nylondraad vastgeknoopt Aan een haak in een slachthuis Gevild ook want mijn huid brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen…

Haar lijnen zijn verlokkelijk en gaaf. Ze kan op rijen echte mannen bogen, Hoeveel daarvan zij ooit eens heeft bedrogen Doet er niet toe, geen enk'le vrouw is braaf. Hoe langer ik naar deze foto kijk Hoe meer ik denk: Wat is de kerel rijk Die deze vrouw zijn leven lang kan zien.…

Laat u zich niet tot zelfbeklag verlokken. Besef toch, dat het net zo lang als breed is: een ander zal veel langer moeten dokken.'…

oogleden trillen rond haar mond sluimert een lach in een open gezicht ik weet dat zij het licht heeft gezien in al zijn kleurige en uitnodigende verlokking de vragende hand voor een eerste ontmoeting in een warme begroeting het tasten en raken van energieën en info volledig verbonden niet te doorgronden er is overgave omdat de…

Opgelikte verlokkingen, zinderende golven, liederlijke wapenen beloeren mijn kamp en wie rijzen er niet, drakenrijders van de taal, uit over het inzicht, de bergtop van een ander tot de afgedwongen zonneschijn van eigen gelijk?…

verleidelijk winkelt de straat dringt ongemerkt haar kleuren op aan argeloze passanten warm vertellen geuren op delicate wijze hoe laat het is nodigen uit tot een kleine dis maar niet nadien etalages hun snuisterijen hebben getoond appellerend aan de smaak van de koper verlokkelijk is bling bling dat opgepoetst straalt en artistiek…

spieren staalde Wen ik, als onverschrokken duiker, daalde Tot in de krochten van het Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde : Laat mij dan maar in mijn vreemd-lijkend Zijn, Droevige om `t Zijnde en als edelsteen rein; Want, schoon mijn geest somtijds in `t zoeken faalde, En op verlokkende…

verraad Maar ik ben zo dicht op jouw huid zo verliefd en onbeduidend als een tik in de tijd En dan de klap, een val in ongenade De bomen uit de grond gerukt Vraag me niet naar de kleur van m ’n hart Het stoeit met je aangezicht en richt mij ten onder Ik ben zo ziel in jouw handen zo verteer je mij tot verleden In jouw roep klinkt de verlokking…

Want, schoon mijn geest somtijds in `t zoeken faalde, en op verlokkende zijwegen dwaalde, zou toch mijn strijd niet de allerschoonste zijn, daar ik, staag worstlend, verschopte alle Schijn? 1947…

Slingerend, schokkend en hellend opzij Verlokkend is `t het grillige te snijden uit zwepende pijpen, verschoten leer ruw omsloten, vrijwel lijnend aan teer. Slikkend glijdt verweren naar lijden Een strijd uit slip te scheuren klampt zich vast in wind op verbeten gelaat kwaad verzet ze haar heupen er tegen.…

je lange slanke vingers manipuleerden behoedzaam de tijd met magie en vergetelheid hun verlokkend wenken gaf ruimte en vorm aan een nieuw creatief denken waarbij intuïtie aangesproken werd die zonder taal zijn eigen verhaal regisseerde je miste routine maar een artistieke re-birth opende wegen sloeg nieuwe paden in waarbij…

Wie of wat bindt mij nog hier, de plek die zo sterk is doortrokken van verstorven leefplezier, waar niets mij zelfs nog kan verlokken tot een moment passief vertier. Steeds weer neem ik het besluit dit oord van stilte te ontvluchten en snelt mijn fantasie vooruit weg van het huis der duizend zuchten die mijn zomer hebben uitgeluid.…

De verlokkingen van het gokken knijpen het geld uit mijn sokken totdat ik op blaren zit en loop in de waan van vergeefse hoop. Mijn lijf vlekt uit in pokken, ik zit me doodziek te mokken. Dit is het eind en wel voorgoed voor leven ontbreekt me moed.…

Rechts ademend is mijn zicht drie slagen neerwaarts gericht Ik zie in bundels zonnestralen ontelbare deeltjes dwalen Af en toe danst een kwal voorbij Ik kan haar aanraken en zij mij Wil ze mij verlokken met haar waaierende rokken?…

van liefde kleur en romantiek die mijn bloed blozen doet zacht bied ik mijn glanzend oog bewonderend lees ik hun groet die mij voluit genot beseffen doet wacht op de bron die mij bewoog ik tuit weer mijn lippen vol en sprankel mijn zachte zoen op wie mij maakt zo dol en hemels bewogen koen mijn hart gaat in de bloei om vlinders te verlokken…

Hoe heffen zwarte stammen 't dak omhoog Van baldakijn of luchten glorie-boog, Hoe wijken hier bossaadjen tot beminnen Verlokkend, zoden om de dans te ontginnen Van reien, daar zich licht-gewiekt bewoog De voet, die droeg de schoonste bloem omhoog: Gestalte, onwis zijn 't vrouwen of godinnen?…

We moeten leren, verlokking weerstaan, en wat zich ons opdringt, lere' af te weren: hoe luid het schreeuwt, wij nemen het niet aan. Wij moeten ons tot d'oude wijsheid keren: van haar, hoe door het àl te vele, leren met evenwichtig hart te gaan.…

De bieb in de binnenstad was een verlokking Niet omdat De gestolde inkt De flitsende ruggen De sleutel naar kennis Tussen de regels lag te rijpen Niet omdat De leeszaal me met een woeste vrede vervulde Verslaafd aan het geritsel Het kamerbreed tapijt De oogopslag van een zuchtende studente Bleef ik me laven aan de taal Flarden van…

Wanhopig door ‘t belofteloos gekloot, de martelgang langs elke valse noot, verkoos hij de verlokking van het koord. ‘k Werd dus als pop-idool niet bijster groot, mijn carrière was al ras ontspoord. Geknoei bleef het, van elk succes ontbloot. Toch heb ik al met al niet slecht gescoord. Die Hendrix hè, die is inmiddels dood.…

Haar ogen glanzen Zacht omfloerst Haar lokken dansen In het schijnwerperlicht Haar neusvleugels trillen Op de nuances De zachte vibrato Van haar ademstoot Er is geen willen Enkel verleiding De verlokking Van haar aangezicht Haar beroering sensueel Vingers verstrengeld Om de microfoon Haar roodglanzende lippen Zuchten een fluwelen timbre…

zwart paard gezeten begeleid door glanzend witte duiven rijd ik in nevelen gehuld door het drassige gebied de varens knappen modderspetters spatten hoog met souplesse ontweken door de snelle duifjes op een open plek blijven we staan en plotseling zie ik door de slierten mist kantelen en een ophaalbrug opaalblauwe stenen vloeren verlokken…

Gelijk een lam, dat, in een wilgenweide, Tevreden graast, tot lokt een fluitelied Van herders vijand naar de zompe-zijde En 't lam zinkt weg, verraden door het riet; - Zo liet ge uw ziel door de eigen lust verlokken Uit liefdes weide, waar 't zo veilig was.…

, had zij haar littekens bezworen Ze zou zijn zoals andere meiden en nòg kon ze die belofte horen Ze zou zich nooit meer snijden, had ze onder de douche gezegd Ze verloor als altijd, de strijd en daarmee haar innerlijk gevecht Ze zou zich nooit meer snijden, dacht ze juist nog in het duister Wijl ze ‘t mes voelde verleiden met diens verlokkend…

kruinpad kraagt gras ik wandel langs het wijde water hier gieren geen banden soms op zuidwester dagen de meeuwen en de wind achterom wappert de was wit als de zeilen in het schelle licht de hemel verzilvert de zeespiegel tussen de oevers kromt zich de horizon het water welft over het groene dal wiegende en wuivende wiernimfen verlokking…