inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.605):

Jij, zwart als Onyx

Dichter nader jij zwart als Onyx
op de tast naar ontgoocheling

Ik ben zo ziel tot jouw huid
geneigd te hullen na de getuigenis
verleid tot de daad

Er komt dat moment van tegenstrijd
van ondergang en verraad

Maar ik ben zo dicht op jouw huid
zo verliefd en onbeduidend
als een tik in de tijd

En dan de klap, een val in ongenade
De bomen uit de grond gerukt

Vraag me niet naar de kleur van m ’n hart
Het stoeit met je aangezicht
en richt mij ten onder

Ik ben zo ziel in jouw handen
zo verteer je mij tot verleden

In jouw roep klinkt de verlokking
naar een schonere ander...


Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 1 juli 2013


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

4.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 559

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Thea, 12 jaar geleden
Irmlinda..wat een prachtig gedicht!
Petra Hermans, 12 jaar geleden
Mooi, Irmlinda.
...zo verliefd en onbeduidend..., vind ik
èrg mooi!
Héél dichtbij jouw eigen gevoel geschreven!
Compliment.
Hilly Nicolay, 12 jaar geleden
Het diepe zwart Irmlinda. Goed verwoord.
kerima ellouise, 12 jaar geleden
als liefde ont-goochelt, kleuren woorden zich zwart....maar wel erg mooi!
J.de Groot, 12 jaar geleden
Auw, Irmlina!
Pama, 12 jaar geleden
De keerzijde van onyx is het wit van marmer, het evenwicht van een menselijke tegenstrijdigheid. Mooi gedicht Irmlinda.
Thomas Koppelaar, 12 jaar geleden
Liefdes ontgoocheling.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)