Alle inzendingen over verregende lucht

het zingend lied blijft in de stilte hangen bij de grote ruimte van geschreven gezangen die men in de wereld klinken ziet tegen de lome luchten van vervuld verdriet…

dat stukje lucht is soms een gat en soms een wolk een blauwe wolk…

Verregend in een allerlaatste dans. Alsof jij al weg bent. Vandaag is er niets te doen. Misschien ga ik naar zee en probeer daar de lente. Opnieuw. Ik zal je herkennen aan het wijnglas en de ondergaande zon. Aan de golven. De golven in mijn buik. Het spel van eb en vloed. Liefste, ben je er nog ?…

De lucht die jij ademt.. Mijn lucht die jij ademt.. Onze lucht die we samen ademen.. Stralende gezichten zie ik in de lucht, de volgens vliegen rond en ik zucht. De blauwe helderheid weerspiegelt de regendruppels in mijn ogen. De druppels om mij heen, komend uit de mooie heldere lucht.. De lucht, mijn lucht, onze lucht ...…

Er vliegt een bezorgdrone van Amazon door de lucht Een pakje, losgelaten uit de Amazon klauwtjes In de vlucht Landt aan een parachuutje in de wind Met een zucht Op het daarvoor bestemde grasveldje Terwijl de drone terugvliegt naar Amazon-Home Waar het volgende pakje alweer klaar ligt Voor een vlucht met de Drone.…

je zond me een stralende zomer die werd zo - doordat ik dat las - maar nu is het herfst, verre dromer je liefs ligt verregend in de plas dus mocht er wat warms overblijven in dit drassige donkere tij aarzel dan niet dat te schrijven drijf je zin met de warmte naar mij en vlot - door je zinnen gedreven - zend ik, uit het meer voor…

gulzig draait razendsnel een klein harmonicaatje rondom een frisgroen blaadje als een dolgedraaide carrousel vreet zich wel 5x uit zijn vel telkens een groter maatje dan weeft het zich met een draadje tot een pop: dag rups, vaarwel plots knapt wat het omspon en kruipt met natte lapjes als een verregende bloem uit zijn beschermend cocon…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

Of de regen laat wachten met zijn hopeloze spel van komen en blijven in verregend geluk. Dat niet meer bestaat waar ik de sporen zoek die leiden naar ontwaakte beloftes of de eenvoud van wensen en gebeden die ik kan geloven.…

op het pad liggen kronkelige takken die de boom niet langer dragen kon op de grond achtergelaten bladmuziek de verregende ROUTE 66 en onbespeelbare Groove Blues in de vijver drijft in tevergeefse dodelijkheid een uitgewoond pakje Camel sigaretten uit de struiken steekt een rode vervormde paraplu voorgoed uit de wind gehouden en…

zonder lucht en licht ….. geen leven …..…

uren kan ik blijven staren naar de wolken in de lucht wit, grijs, blauw in alle tinten veranderend met iedere zucht de zon zorgt voor 't zilveren randje de wind jaagt alles op een hoop wolken krijgen weer gezichten mijn gedachten gaan op de loop herinneringen drijven op de wolken een glimlach komt op mijn gezicht ik voel me…

niets dan lucht ben ik helaas geworden onbegrijpelijk vluchtig zonder houvast onzichtbare papieren baas vingerloos vind ik mijn weg op de tast morgen overmorgen de dagen daarna een klucht voor velen anderen zijn boos vergaand geïsoleerd informatieloos ik ben lucht niet bestaand of anders een vliegende vis die hapt en hapt naar adem verstikkend…

Geen wolkje aan de lucht. Ik zal wel moeten: m'n vrouw wil naar het strand en ik moet mee, al walg ik van een bad in zon of zee. Van 't laatste krijg ik altijd natte voeten. Ik lig aan 't overvolle strand voor aap en kijk vergeefs naar vrouwen van m'n dromen. Het uitzicht wordt me door m'n buik ontnomen.…

hoog in de lucht leeg verbergt hij zijn lot dromen zijn aan hem verschoten er vallen veren neer tot witte rouw.…

adem kwam binnen maar gaf mij geen lucht ik paniekte in nog dieper en sneller zuchten zonder soelaas alleen in ontspanning bleef ik mijn angsten de baas voelde mijn hart als een bonk zonder kracht wist van lekkages dotteren stands en defibrilleren ook dat als dit voorbij zou gaan ik het leven opnieuw mocht proberen…

Kom want ik wil je de zon laten zien zoals ze hier haar laatste licht laat vallen tussen de bergen, zoals ze druiven rijp maakt en nevel uit de nacht perst. Kom want ik wil je wil je in mijn eigen taal zeggen je in mijn herinnering naast me neerleggen om naar de zon van het zuiden te kijken zoals ze haar laatste warmte afstaat zonder terughoudendheid…

vandaag een dag van rechte lijnen ik zie voorwaarts met oogkleppen die mijn kijkers in een strakke blik laten schijnen mijn gedachten beperken zich tot een en een is drie dat u mij nu zult verachten is iets dat ik thans niet zie mijn beeld van u is ook vrij saai u bent een oen zo duidelijk, kant en klaar nee , mijnerzijds…

In de lucht.…

zijn verdroogd tot verkramd hout en uiterlijk gezieltoogd door levend zout huilen tranen de afwezigheid zien mijn ogen alleen de hoop van doodlopende lanen afgesloten door een eenzame doop ik drijf dan op de herinnering die ik node koester en in het voorbijgaan ving sluit die in gesloten handen maar weet bijvoorbaat dat het als lucht…

Soms een strak blauwe dan weer donkere wolken Hollandse luchten…

een zilvermeeuw is snel getekend tussen zon en stapelwolken zo zie je maar wat lucht is kan ook vogel zijn…

Ik ben de lucht voor mijn ouders In een hoekje gestopt en vergeten Ik ben niks Ik, ík ben niemand nergens toe instaat Dan te huilen in mijn slaap Zie mij, kijk maar goed van voor, van achter Ik spring in het rond Maar daaronder... Koud en kil warmte ken ik niet want ik ben de lucht Die ik adem niet waard…

Als ik de lucht zou zijn, Zou ik alles geven, Het belangrijkste voor velen zijn, De laatste zucht wegvegen. Als ik de lucht zou zijn, Dan zou ik de dampkring ondersteunen, Mijn kracht aan de bomen geven, Oneindig langs de hemel zweven.…

Nooit meer op de vlucht, nooit meer bang voor eendonkere lucht.…

De lucht zindert van hitte en de atmosfeer is broeiend vol…

ssssst, zeg heel eventjes niets even geen woord geen lach of zucht laat alleen de lucht tussen onze lippen spelen…

huis weer op adem gekomen frisse wind doet zijn heerlijke werk…

manifesteert zich op plekken van publieke waarneming gsm aan oor al doende hopend dat men begrijpt dat ook hij staat in het volle leven spil / in een web van connecties & opdrachten dynamisch / onmisbaar benijdenswaardig de man geknipt / voor de snelweg van deze tijd Dat hij oreert in luchtledigheid dankzij een platte batterij…

lucht allerlei kleuren van hellicht wit naar dreigende donkerzwarte onweerwolken variatie…