1923 resultaten.
een harde kop
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 74 geconserveerd
muurvast weet het geen
raad met bewegen
kan het niet over zichzelf
struikelen komt het niet
voorbij de grenspalen
van het ongelijk
in de jaszak van de dode
vindt iemand een recept
voor de apotheek: zeven
maal grootverpakking
voor de stelping van
het bloed en alle tranen
onbewogen staart het
fossiel in zijn verte…
Journal de guerre
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 in Parijs kwam ik iemand
tegen die me verbond met
de wereld van vóór de oorlog
de punaises vielen uit zijn
hand toen hij de ramen
voorzag van blauw papier
met het gebulder van kanonnen
in de verte telde ik de mooie
herinneringen van mijn jeugd
er waren afstompende
gedachten er was gedaver
als scheurde de aarde uiteen
in de…
Vlinders en wolven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 67 In het holst van de duistere nacht
toen de verzwakte halve maan
zich achter donkere wolken verschool
heb ik met mijn bibberende hart
tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven
In vroegte van druilerige ochtendregen
begon ik aan mijn korte brief
voor een vreemde verte
Ik vertelde hoe trots ik was
op mijn tekeningen
en mijn geloof in…
Intonatie
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 42 ik heb je
lange vingers
vaak met letters
zien spelen in
passen en meten
om de inhoud
de juiste vorm
te geven
je peinsde met
de blik in de verte
of daar misschien
de oplossing stond
geschreven en
na enig gefrons
viel heel voorzichtig
een ei uit het dons
jij ging voor
schoonheid en
intonatie waarbij
linguïstische
verstrengeling…
Wolken donkerden
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 31 luchten pakten
samen tot
zeer zwaar weer
wolken donkerden
hun dreigende
onderkanten
nog scheen
er zon maar
in de verte
brak al een
regenboog
de horizon
de gespannen
atmosfeer
wilde ontladen
maar op
bodemniveau
was geen geleiding
zo ontstond
een vurige bol
die levensgevaarlijk
aan de rol ging
in groen licht en
sterke ozongeur…
Portland ( Oregon)
hartenkreet
5.0 met 7 stemmen 666 Dan Mounthood daar in de verte
Als een puntmuts rees hij op,
vier duizend meters hoog de lucht in
en al die sneeuw daar bovenop...
De wereld van sneeuw,
een sneeuwsalon,
En dat alles mocht ik zien
In Amerika, in de
staat Oregon...…
verdwaald
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.343 je rijdt in je rolstoel
door de gang
tot aan de afgesloten deur
naar het trappenportaal
je wacht op de bus
ik geef je een kus
je bent verdwaald in jezelf
je kijkt me aan
met nietszeggende ogen
alsof ik in de verte sta
woorden die ik zeg
zweven schijnbaar hulpeloos
zelfs: 'je bent de liefste, ma'.…
De laatste trein
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 928 In de verte nog dendert de trein,
en de klok tikt maar door.
wetend dat ze eenzaam zal zijn,
verlaat ze als laatste het spoor.…
Uit het vuur
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 730 hellevuur latend
Een allerlaatste krijs bereikt het gehoor
Mijn terugkomst met opgeheven armen
Gebroken glasstukjes kerven in voeten
Maar het hart huppelt in een vaart voort
Het heeft immers genoeg moeten boeten
Terugkomst naar de wereld der levenden
Een regenbui verkoelt en de zon verlicht
Mijn gezicht opgeheven richting hemel
In de verte…
Morgenlijk verwachten
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.062 De verten zijn al luw van u,
Waar zon de laatste neevlen reeft,
Gij zijt al in het windbegin
Dat door de tere toppen beeft...
Breng mij mijn deel van 't koel gespeel
Dat tintelwater achter wilgen doet,
Van 't luchtazuur dat als blauw vuur
Door dichte linden gloedt.…
Midwinter
hartenkreet
4.0 met 31 stemmen 4.749 Als "Jingle, bells" één ogenblik verstomt
Dan hoor ik vaag en in de verte
De echo van een eeuwenoud gezang
Al is dat ook al even lang gesmoord.
Dan zie ik in gedachten
Hoe in de donkerste der dagen
Op heuvels en in dorpen
Een vreugdevuur wordt aangestoken
Om daar het licht mee te begroeten.…
Ruizelde zijn kroon
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 60 ik zag hoe
jij steeds op
een bijzondere
wijze contact
maakte met de
wereld om je heen
raakte in de
verte de kleur
van een bloem
die open was
gegaan toen
jij in beeld kwam
streek met je
hand langs de bast
van een boom
fluisterde onhoorbaar
fijne dag lieve oom
hij ruizelde zijn kroon
je struikelde bijna
over een steen
die…
Jozina
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 986 Het is stil, verlaten aan het strand
ongestoord rollen m'n tranen in het zand
in de verte, schepen op de ruwe zee
snijdende wind, neemt de gedachte aan je mee
voor even hoef ik niet stoer te zijn
mag ik beleven: het leven is niet fijn
het ergste is gebeurd dat ik kon vrezen
er zal nooit een samen wezen
die gedachte maakt m'n hart als versteend…
Nooit meer Babylon I
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 382 nazomeransicht
Ik heb zo verlangd naar dit terras onder de
Hangende Berk van Babylon het
licht dat valt als waterval met liters uit
de hemel het rode hout dat stoelen is in
tijd, in tijd
een ansichtkaart waar niemand nog verblijft
de treur zit in de verte van het zitten, kijken,
horen niets en niets dan de nazomer in
al haar diepten…
De hemel robijnrood,
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.126 heel erg stilletjes
was de avond
gevallen
starend in de verte
liep er 'n rilling over haar
rug
terwijl de zon
plaats maakte voor de
maan
kleurde de hemel robijnrood
over de rimpelloze
zee
glimlachend nam hij haar
in zijn armen
zoende hij teder in d'r
hals
keken zij samen naar de horizon
hun toekomst vurig
verlicht
voor…
vergeet Maassluis niet
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 556 de Maasche Sluizenaren nog
na Schiedamsch stokerijen
Vlaardingsch schellevispeekel
verlopen haringvisserij
zo polderig landerig
zo vol van uitzicht
blik op verre verten
zichtbaar grassend land
kassen groene plant
tuurt ter overzijde
pernisse pijpen oliepluimen
bij u de Waterweg door 't land
men ziet de Watersnood
vanaf de wallekant…
morgen maandag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 335 zondagmorgen kwart voor zes
alles en de kinderen slapen
behoedzaam neemt hij zijn
gerei en de fiets op
de zon komt op en lawaai
in de verte , hier is ’t stil
rond de vijver met twee
hengels en wat aas
de hele dag zit hij daar
soms gestoord door
een wandelende vraag
of een snoek op oorlogspad
hij rolt geduldig zijn sigaretjes
zoals…
Van vreemde origine
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 67 haar lopen
in de cape met bont
van vreemde origine
mijn verlangens
plaveiden het pad
dat zij nog had te gaan
plotseling stopte ze
draaide zich om
zonder gezicht
slechts de voering
verwaaide lichtjes
in excuserend gebaar
toch kende ik haar
had de voetstap gemeten
maar het gezicht vergeten
ze liep door
naar de gekozen verte…
Een stille ademhaling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 426 Wie ademt leeft, of toch wel ooit,
want veel van wat wij ondernemen
is enkel ijdelheid en droom,
een staren naar een verte
die telkens wijkt en wendt.
Een stille ademhaling,
een in en uit,
een geven, nemen,vrucht'loos zoeken
muziek en kleuren,
daden, boeken
en weten dat er niets
het heimwee echt geneest...…
Onaards momentum
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 73 hij tuurde
in de verte maar wist
dat het ongrijpbaar was
had het voor even
vast gehad in een
prikkelende sensatie
uit het niets gekomen
langs de uiterste randen
van mijn warme dromen
zonder eruptief te zijn
eerder lief en zacht van een
ondenkbare meegaandheid
het was uit mijn handen
in een gevoel van leegte zelfs
gemis van…
Kreatie.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 2.627 Als ik s’avonds in de lucht hang
En verguld in de verte verdwijn
Mijn kleur laat ik achter
Als een bloedspoor op alles
Ik heb dit eerder gedaan
Zo heb ik de ogen gemaakt
Waarmee jij me nu zien kunt
En het water waarin jij bent geboren
Een vis van een ding, zonder armen en benen
Tot de ochtend waarop je aan land kroop
Waar de natuur voor…
onweersbui
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 349 regengeroffel gaffelt
monotoon en toch melodieus
tegen aangedampte ramen
waar gordijnen triest
hun manen laten hangen
in de verte weer licht
weerlicht het hier nog steeds
- trekt God nou echt een foto?…
verstild
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 421 mijn hand
al gerimpeld, het vel
dat wel
mijn hand dus
strekt zich uit
over de stilte
sneeuw,
een onzichtbaar
dik tapijt
helder wit geweven
haast glanzend
sluipt op tegen een
licht glooiende
heuvel
mijn korte vingers
begeleiden de opgaande lijn
in de vallende rust
naar de verte toe
zelfs mijn denken,
mijn denken,
vraag…
het einde van de dag
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.610 ik treed uit je ogen
en ga wat dichter
naar de verte
elke stap opent
de einder waar
schreeuwende vogels
beuken tegen de branding
van barstend zelfbedrog
wanneer dagen korten
en zich losrukken
van wat ooit vleugels waren
over een vlakke zee
van meisjesjaren
die ik meedroeg
op mijn heupen
voor jij in mijn tepels beet
en het naïeve…
Liefdeshaat
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 946 Jouw levenslied kent geen melodie
Een toonloos gehuil over kale vlakten
Rollende kille mist voortgestuwd door de wind
Gruwelijke afspiegeling van jouw minzaamheid
Rottend gaapt je versteende mond in de verte
Wellustig kronkel jij voort aanziend mijn leed
En verlicht door het vuur van palmtakken
Gloort aan de horizon de eeuwige hoop
Rust…
la vie comme un train sans destination
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 245 er gingen heel wat treinen voorbij
in mijn hoofd en voor m'n ogen
zoveel dat ik de tel ben kwijtgeraakt
af en toe op windstille dagen
hoor ik ze nog in de verte
het ingetogen bonken
de cadans van wielen die op weg
zijn naar bestemmingen in het duister
en altijd maar met de onrust
van reizigers die niet weten
wat hen te wachten staat…
Ruis in regen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 285 jouw afscheid vult gaten
van eenzaamheid
die uit het zicht hoorbaar
vreten aan vlees en botten
van vlinders in de kamer
die in de schemering blijven
rustelozer dan ooit tevoren
de nacht draagt
mijn raam voorbij de wind
verder dan het koele laken
dat vleugels snijdt tot
smalle repen verten
mijn ogen wekken stilte
als langzaam…
WONDER
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 850 Ik zat op een bankje in het park
en zag in de verte een boom,
hoorde het geluid van een hark
viel in slaap en kreeg een droom.
Daar in werd ik opnieuw geboren,
ook werd ik in de kerk gedoopt.
Nu ga ik opnieuw bij Hem horen
dat is waar ik op had gehoopt.
Iemand stootte tegen mij aan
en ik keek in een vrolijk gezicht.…
Vluchteling zonder gezicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 ik wist de weg
naar het land maar een
vale zon scheen pal tegen
wind waaide
vol in ons gezicht
de verte bracht regen
met jou aan de hand
als gidste je mij
stapten we urenlang door
over een pad dat zich na
iedere bocht rechtte
en geen eind leek te krijgen
we rustten in het
avondlijke zuchten van wind
onder koud sterrenlicht…
gewoon geluk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 594 mozart in het kille halogeen
muzikale energie uit kv 622
juichend koestert het allegro zich
in het diepste van ons samen zijn
roept het voorname adagio
in fluisterzachte weemoed
momenten op van stromend geluk
vervagend in stille verten
deint het rondo in kristalschittering
dansen wij in een warme blauwe nacht
deze magie eindigt boven de…