1920 resultaten.
O, kom maar eens kijken
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 3.188 In de verte zag ze door de stalraam het silhouet
van een man met een baard, rijdend op een paard.
Nog een paar nachtjes slapen
en alles kwam vanzelf weer goed.…
In lange haren zonneschijn
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 116 herfst licht op
in spikkelglanzen
mist danst langs
akkoorden van de
eerste stralen zon
verstild kijken
koeien in de verte
vol verbazing rond
hun romp verdwenen
in een witte deken
nog is je lach
wat onbestemd
in flarden nacht
maar ogen spiegelen
al wat je verwacht
als wij het pad afgaan
en nevels vocht zich
aan ons hechten
glanzen…
zonder zwaarte
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 747 kom
kom dan
ik zal de dagen tellen
terwijl het buiten donker wordt
er klinkt geluid uit het landschap
dat ik wel begrijp en mij tot volgen stemt
de verte roept als een volmaakte liefde
werpt volle zeeën wanneer de zon
rood ondergaat, met zachte borsten
in de nacht en armen, zo lief
als warme onschuld
kom
kom dan, ik zal je…
er zit poëzie in een klaproos
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 909 een houten vloer
drijft voorbij het land
dat ik in me draag
vanuit de verte schuiven
lege stoelen als bootjes in
mijn schoot
het is eb, denk ik dan
wanneer mijn longen
nesten bouwen, te groot voor
kale bomen en de klaprozen
die in de palm
van je hand vallen
en het maanzaad sluiten rond
je mond, purperrood
alsof…
wachten op het landschap
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 551 de avond
braakt schapen
in een slapen uit
dwaalt over het land
en steenhopen van stilte
ik breng een laatste vergezicht
- daar waar ik niet woon -
laat leegte los, de aarde
en de eenzaamheid
alsof de nacht al weet
tot hoever ik zal
geraken
wanneer jij naast me ligt
in de verte van het licht
en in
het trage rood
van…
schemerjaren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 76 tussen woede
en haat
traag groter wordend
in de verte
de vrouw
die je worden zou
maar nu nog klein
steeds kleiner wordend
tussen mensen
die jou niet zien
zo klein maakten ze je
ze moeten weg
zodat je weer
groeien kunt
groter
zo groot
dat je over hen heen
kan uitkijken
naar hoe het ook zijn kan
vol ruimte
en warmte…
angst om te vlinderen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 268 in verscholen verte
wacht gekreukeld
teerblauwe vlinder
in veilig cocon
onder grijs-grauwe zwaarte
sluip- slurpen
dorstige dreig-rode
vurige vlammen nabij
vleugellam geslagen
krinkelt vlinder osmotisch
blauwe lucht-gedachtjes
terwijl ver buiten haar bereik
in groen en gele pracht
het universum lonkt
schildert zij haar vliegangst…
De voortekenen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.026 langzaam boog zij zich dan af naar de wand
en zij verdween in onzichtbare verten; hij bleef alleen
achter, wachtende of zij wel keren zou uit dat land.…
Terugkomst
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 310 k woon in winters wachten
met nauwelijks contouren nog
van nieuwe lenteluchten
geen zomerbode te verwachten
vage vleugels blijken gezichtsbedrog
boven ontdooide dorpen en gehuchten
ze wonen ginds in ontoegankelijk licht
de hoge muren wens ik transparant
en in de verte wordt 't nu lichter
een tureluur vlucht de winter dicht
komt weldra…
Lot
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 364 zo licht het is
de muren te breken
van een stad in verval
zo zwaar
de stenen te kantelen
waarachter de uitgeputte verte
gemiste kansen kuilt
ik strek mijn hand,
grijp de stengel
van een netel, hij prikkelt
juist genoeg
ik schep de grond over de rand
zie mijn geweten, bloot en schraal
spelt het verjaarde beloftes
letter voor letter…
In winteravondkou
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.963 Onder de nevels in de vert'
het bronzen roepen van een hert.…
Hart Voor Kerst
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.646 Dennengeur
verdrinkt
in gouden glitter
kaarslicht
mijmert
in flarden
nostalgisch denken
schemering
zweeft
op vleugels
van heimwee
naar schimmige verten
sneeuwvlokken
bedekken schuldgevoelens
met vrede op aarde
de nacht is sereen
en fluistert
vergeving
maanlicht weerkaatst
in stralen
van hoop
sterren
verzonken
in mythische…
Herkomst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 In de verte liggen mijn gedachten
als zachte woorden uitgespreid
parelend over dauwbedekte vlakten
als een glinstering van warmte
in een zee van laaghangend licht
waarin mijn geheimen zijn verborgen
onder golvend oppervlak.…
er is een wens
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 308 bloesems keren zich van me af
ik schrik
het is tijd om te gaan, terug
naar wie ik was
ergens is het feest
vanavond
*
ik verlaat het zomerhuis
ga langs onvoltooide velden
en dagen
steeds weer breekt
de verte
nabijheid
was nooit welwillend
*
vrijwel alles is tegenstrijdig
en ruilt zich telkens
weer
ontelbaarheden…
Rode wijn met thee
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 451 Dan in de verte,
een waardeloos kermen,
kreunen,
dat met wijn en thee
langs lege kelen schraapt.
Neen:
de wereld is niet volmaakt.…
Haas
gedicht
2.0 met 26 stemmen 7.100 Prikkeldraad aan de rand sloot te hoog
om de verte tegen te spreken.
Ik had zoveel jeugd bij te benen,
angst stuwde op in mijn bloed,
kreeg snelheid, werd overmoed.
De wind hield zijn honden geketend.
Haas is een hartslag op lopers,
een springveer door hoepels van licht.
Ik liep. Ik zag niet de strik.…
rouw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 471 vlees en bloed en bijna
de nacht en de woorden
alles heel donker groen
angst voor een vampier
bedolven onder bloemen
het bevroren slachtoffer
tijdens een lange begrafenis
iets is van glas
grind onder schoenen
in de verte een vlakke zee
tijd als tussentijd
gordijnen gaan dicht
vogels blijven in de lucht en
dromen glippen…
Nu
gedicht
2.0 met 19 stemmen 13.159 Aan bijna-niets, en aan voortdurend 4 dezelfde muren
en aan een belsignaal dat nooit weerklinkt,
aan twintig keer per dag door ramen naar de verte turen
en aan altijd jezelf met wie je 's avonds drinkt.…
De emigranten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 266 Heel vaag in de verte
is toch nog Nederland,
het blijft smeulen van binnen.
Maar als we ouder worden
laait het vuur weer op.
We spreken weer de Nederlandse taal
en verlangen naar het Vaderland
voor onze laatste rustplaats.…
De zee van jouw woorden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 216 geslepen
op bomen
het hart gesneden
met pijlen doorboord
godvergeten veel
van je gehouden
jij hebt me niet gehoord
mijn liefde werd stil
verdronk in de zee
van jouw woorden
mijn golven
sloegen stuk in de
drukte op strand
als los zand
liet jij mij
door de vingers glijden
naamloos op drift
sneed ik de horizon aan flarden
om verte…
Langs lijnen van oneindigheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 126 gisteren,
Morgen is vandaag -
Zo immers zijn
We gaan leven
In dit overontwikkelde
Land - tijd om van
Het nu te genieten
Is er niet, is er nooit,
En heimelijk sta ik
Te verlangen naar
Verder, verder dan
De toekomst, verder
Dan ik denken kan,
Gedachten die elkaar
Onderweg verloren en
Elkaar weerzien in
De oneindige verte…
Het lange licht die zomer
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 201 In de verte
droom ik tussen stille woorden
in spiegeling van water
streel ik wolken
raakt de wind mij even aan
teder beminde
gezinde gedachten
raakten blind
verbleekten die zomer
waar het lange licht
op handen werd gedragen
maar de herinnering blijft
zelfs als de tijd speelt
en bladert door dagen
droom ik tussen stille woorden…
voor altijd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 Vandaag gisteren en morgen
De dagen volgen opeen
Massale steun massale zorgen
Iedereen leeft mee
Jullie zijn niet alleen
Tot in de verste verte kijken dat kunnen we niet
Tot nu zien we alleen het verdriet
Een steun betuiging een lief gebaar
Is alles wat we kunnen doen voor elkaar
Voor iedereen die het nodig heeft
Niet alleen vandaag of morgen…
zwemmer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 de brug
het koele water
weigerde
de schroeiende pijn
te stillen
en het besef
van je verraad
te smoren
in oeverloze
vergetelheid
gelaten
liet ik me zinken:
verdrinken
is een zachte dood
op het dieptepunt
en tegen beter weten in
ben ik beginnen zwemmen,
maar houvast
bleef me
ontzegd
nu verlamt me
de kilte
en in de verte…
In winteravondkou
poëzie
4.0 met 10 stemmen 932 Onder de nevels in de vert'
het bronzen roepen van een hert.…
Geluk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 107 de zee het fletste blauw
sluierende nevel
die aan de einder
naadloos overgaat
in aarzelende lucht,
gescheiden
door een koppel meeuwen
in de verte
geen golven
zachte wind over mijn huid
de duinen in mijn rug
de dag nog voor me,
mijn hele leven nog
een heel leven
geen gedachten
geluk…
Geen stenen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 135 Eén al hier
Ellende overkomt hen
doet ze gaan
daar heel in de verte een
continent
een werelddeel dat vrijheid kent
Bootvluchtelingen en Lampedusa
Aantallen. Duizeling
De Middellandse Zee als
een kerkhof
zonder herinnering en
geen stenen
met memorie, altijd vreemde…
BIJ HET RAAM
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 192 Bij het raam ontdekken
dat de verte groter is
de hemel je eigen kathedraal is
de luchten je kasteel
Bij het raam ontdekken:
de rivier dat ben jij
opkomend en afgaand tij
alles gaat voorbij
Bij het raam ontdekken
woeste wind
steigerende storm
flitsend vuur
Bij het raam ontdekken
de rivier stroomt door het land
en door de tijd…
Werkstraf
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 138 Voel jij het nu ook, dat spook in nabije verte
een werkelijkheid die dichterbij komt
in het schrijven van verlegen verzen
als in een vreemde taal ademt er liefde
misschien te moeizaam voor woorden
in zinnen die het intieme vertolken
van oude dingen die verhalen zijn geworden
en zich gewonnen geven in welluidend idioom
voor vlees, bloed,…
Ochtendstond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 221 mijn slaap was kort vannacht
warrig waren de gedachten
die bleven schimmig
in onbekende verte hangen
ze zijn dan moeilijk te duiden,
of er nu engelen zongen
dan wel sissende giftige slangen
zich in het bewustzijn dwongen
zeker is dat een zware klok
het zesde uur verslaat
en terwijl een zebravink ontwaakt
neigt de hemel naar ontluikend…