207 resultaten.
Spijt
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 2.263 Soms komt spijt
een halve eeuw vertraagd.
31 januari 2002
ZONNELEEN De episoden van Amos 62…
tijd van leven
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 622 geen verdienste doch louter tijd van leven
zoals men dat nu eenmaal van je verwacht bij 't spoor
als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok
weet ik mij gehaast door telkens weer een andere trein
zo gingen de jaren als stations aan mij voorbij
waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben...…
kemeleon - amsterdam
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 359 ondergaande zon
vertraagd daalt een vliegtuig
vanaf het balkon
in de grond een steel
waar elk jaar blauwe bloemen
wortels onzichtbaar
in het zonnetje
een tafel onafgeruimd
ober afgepeigerd
in de tapasbar
weer zwitserse kaasfondu
de goedkoopste hap
ondergaande zon
een wezenloze stilte
vliegt door het balkon…
De hoogste toon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 het glas
zong transparant
in verfijnd kristallijn
pas bij de
hoogste toon
kwam plots de barst
leek vertraagd
te breken uit de spanning
van het vormgeven
de dissonanten
deden pijn
in flonkerend vallen
het duurde lang
voordat scherven hun
rustplaats konden vinden
het laatste
breekbaar nootje
nog kristal kon zingen…
Transparante zucht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 703 Hoe zalig stilte prevelt
mijn leeggezogen hoofd
in de welving van jouw hals
wals vertraagd door
streling verdoofd
langs heuvels beneveld
zacht warme lippen
waar grind nimmer knerpt
waar het zalig gedijt
dag de nacht verleidt
In eeuwig toeven
waar het uitspansel splijt.…
In dit geschapen beeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 258 ik zag de weelde
het vruchtbare groen
van een ingezaaide akker
de leeuwerik hipte
er zijn dagelijkse ritme
zong als nooit tevoren
zijn vreugdeklanken
melodieën van het leven
zo dragend ver te horen
het onberispelijke
vertraagde mijn tred, de haast
waarmee ik dacht te gaan
in dit geschapen beeld
ontmoet ik de bemoediging
daar…
in de winter
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 127 steeds keer
ik terug naar
mijn wortels
om te zien
hoe het was
om niet
te vergeten
keer ik terug
naar de
achterkant van
de droom die
me ten val
brengt me uit
de slaap houdt
ik keer terug
in de winter van
mijn leven in
de schoot van
een vertraagde
thuisvlucht waar
voor het eerst
binnen en
buiten elkaar
bijna raken…
Vriendendienst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 288 dranghekken borgen nu
mijn belevingswereld
zij nemen de plaats in
van vertrouwen
de smeulende resten van
afgedankte illusies
vergrauwen in rook
langzaam trekt de mist op
vertraagd wordt het
zicht weer helder.…
Schaduw danst
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 106 heb de koelte
van het bos gezocht
open plekken gemeden
daar brandt zon
vrijwel loodrecht
haar hitte naar beneden
grote kronen
filteren licht met
lage struiken in het zicht
zij houden
koelte vast met hun
lichtgroene bladerpracht
stilte schemert
tussen smalle banen zon
schaduw danst vertraagd rondom…
zonder geluid
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 375 het zwijgen waarvoor ik zwicht
jouw gezicht in 't lange licht
het is waar het leven om vraagt
vaak door schaduw vertraagd
wollen weemoed heeft ons omhuld
wij tweeën, rond hals en honger gekruld
dat is wat het leven geeft
bloesems, bomen, een strik
jij, mijn liefste, en ik
onmogelijk om niet te horen
wat diep in ons werd geboren…
Schreef cirkels pijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 289 ze schrok vloog op
zag de hagels
van het schot
haar verenkleed
roodbruin verteren
vleugels scheerden
kort de vlucht
het suizen
klonk vertraagd
als ruisen van
een schaduw door
te zware lucht
ze vloog haar weg
schreef cirkels pijn
fladderde en duikelde
struikelde het gras voorbij
ontvlamde zacht
gespreid in doodse stilte…
aanstonds
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 hoe lang hebben we nog
om het water terug te scheppen
ondertussen wacht het verleden op morgen
hangt hemel aan lasdraad
is huid boven kleren gegroeid en
niemand die het vertelt
brood is in de aanbieding
honger is stiller dan adem
niets gaat vertraagd, overal aankomst
en zijn vogels ergens vertrokken
om in te schepen
alvast, tot…
Een nieuwe kans
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 ik zag het
fonkelen dieper
worden in kristal
schaduw donkerde
tijd vertraagde
stilte voelbaar overal
licht weerkaatste
in ogen die ingetogen
het jaar lieten passeren
het halve woord
of een gebaar in
herkenning was het daar
hemel hel en weten
het was er snel maar
ook weer in abrupt vergeten
in ons zoeken
naar balans gloort…
Winterdans
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 205 De rugzak
gevuld met
afscheid nemen
vertraagd elke
zekere pas
bladeren, gevallen
geven blote voeten
tot bloedens toe
nog niet haar laatste
dans voor schemer valt
wanneer morgenrijp
het zicht aanraakt
en wandelende mist
de wereld weer
laat verschijnen
wordt het ooit
zo grauwe verloren
in verstild wit
ochtendgloren…
Zelfverwijt
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 646 Je leeft nu in vertraagde beelden
geheel ontvlogen aan de tijd
waar eens je zachte handen streelden
ben ik gevoel voor richting kwijt
bij het begaan van alle wegen
verdwaal ik op de huid van spijt
aan elke zekerheid ontstegen
verpoteld binnen zelfverwijt
in mistflarden van minnestreken
ben ik op jou blind gevaren
wil wachten tot mijn ogen…
Evenwicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 De vertraagde tijd die corona ons geeft.
De nieuwe ruimte die het ons biedt.
De saamhorigheid die het schenkt
kan geen mens ons schenken.
Het is de angst voor de dood
die ons een beter leven geeft.
Miljarden die verborgen leken
worden vrijgevig herverdeeld.
Zie!…
Ik wacht bij haar
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.330 Ik ontzeg mij elke scharnier,
ik leg vertraagd mijn wanten af
en schik gevallen beelden
tot de droogte van haar slaap
mij weer in hoeken zet
en zij van ver haar lenden draait
en schaduw maakt uit draad die gloeit.
----------------------------------------------
uit: '21 dichters voor de 21e eeuw', 2005.…
Zinloos (adieu)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 171 Nog eenmaal kijkt zij achterom
geeft de laatste uren enkele
verschillende klanken die klinken
als een klein restje wijsheid
wanneer seconden bijna vertraagd
naar morgen lopen gooit zij
snel een medeklinker in de kist
waar, om de zin van de allerlaatste zin
te doorgronden, de schop over gaat
een rode roos bloeit
de doornen laat zij achter…
Alleen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 216 Langs het raam,
door condens beslagen,
lopen figuren
als vage schimmen
achter hun schaduwen aan
hersenspinsels
vervaagd en vertraagd
vanuit een troebel verleden
waar het niet was
wat het leek
waar de waarheid
geen werkelijkheid is
en de dagen
in twijfels aan je voorbij razen
en de nachten in nevelen
van een onwerkelijke…
Koesteringen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 Het afgelopen jaar heb ik eindeloos vertraagd.
Opnieuw is een jaar van start gekropen.
De toekomst is voorbij gevlogen.
Wat gebleven is, is vandaag.
Vandaag is hier,
waar ik me nu bevind.
Hier is de plaats,
waar ik gedichten heb geschreven,
die ik nog altijd schrijf.
Vandaag is de plaats,
waar ik nadenk over gisteren en morgen.…
Mijn zoontje en de herfst
netgedicht
2.0 met 21 stemmen 1.442 , vraagt mijn zoontje,
alles vertraagd en doods en stil, denkt hij
dat na Sinterklaas en Kerst en na heel veel vuurwerk
de hele aarde als vanzelf weer gaat leven.…
Zinderende zomer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 510 Een lamlendige zomerhitte
Vertraagde zin van alledag
Verschroeiende zonnesteken
Een natuurlijk rouwbeklag
Verdorde fletse einders
Trillende zompige lucht
Een bodemloze droogte
De lome leegte zucht
Meedogenloze stralen
Zinderen de hete grond
Barsten in moeder aarde
Een uitgedroogde wond
De oorverdovende stilte
Een verstikkende atmosfeer…
Een wereld vol haat
netgedicht
4.0 met 100 stemmen 55 ik heb ze
verloren zien gaan
de stukjes leven
op weg naar een
bloeiend bestaan
ze knopten
voortijdig
steelden te lang
konden de lichtroof
van anderen niet aan
hun kleuren
vervaagden door
een brandende zon
guur weer vertraagde
florissante rijping alom
weer is aarde
gebarsten en in zijn
vruchtbare grond krast
klimaat desastreuze…
Wolkenland
hartenkreet
4.0 met 55 stemmen 1.760 De ochtend ontwaakt
door nevelig licht ben ik aangeraakt
mijn blik is gericht op het wolkenland
waarachter ik mijn schepen verbrand
kleine deeltjes as,door de wind verjaagd,
stukjes verleden verdwijnen vertraagd,
tot zwarte stipjes... aan de horizon
als in een film die langzaam vervaagd nu
ik zie ze nog staan
maar kom ze denk ik nooit meer…
Voor mijn dronken vader
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 122 de vertraagde voetstap op de trap
het gierende geluid van de huissleutel
die onophoudelijk het slot mist
- het zijn de kogels door mijn hoofd
ik geloof dat ik krankzinnig word
nu ik mijn geboorte wens te wissen
en mij vastklamp aan mijn kussen
om de ruïnes niet te hoeven zien
later zal ik neerschrijven
hoe je strompelend mijn kamer betrad…
zoveel meer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 149 ik word kleiner
dan de woorden
vanzelf minderen
ze met me mee
ik groei dichter
naar de aarde
zoveel dichter
dan voorheen
ik word ruimer
dan de woorden
ze ruimen rustig
met me mee
ik leef lichter
op de aarde
zoveel weidser
dan voorheen
ik word stiller
dan de woorden
ze ademen geruisloos
met me mee
even leef ik in
vertraagde…
Witte druppels
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 739 zijn ogen tintelen
maar achter die tinteling
sluimeren de schaduwen
die zijn aanzien bedreigen
als uitgestelde regen
elke vertraagde bui
grift nieuwe rimpels
in zijn verweerde gezicht
toch blijft zijn mond
meestal luchtig gebogen
schildert hij de zwartste letters
nog altijd zo licht mogelijk
talloze grijze nuances
weven zijn verhaal…
dagreis
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 310 reizen in vertraagde tijd is reizen
door een leeggewaaid landschap
waar bomen dwarsliggen en men de dichter
heeft bestolen van zijn woord
in dromen dromen wij van geluk
en vinden iets van onszelf terug
als in de spiegel aan de wand
waarin het kijken is vergaan
tot ogenschijnlijk lijden
waarbij pijn wordt tot een glimlach
die op de lippen…
Hart en verstand
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.584 Vertraagd daglicht omsingelt mij
weer een eenzame nacht overleefd
jouw lichaam hoort er niet meer bij
ik weet dat hopen geen zin meer heeft
De lange uren kruipen over de dag
en jij raakt mij onzichtbaar aan
met je ogen, je geur en je lach
ik kan dit niet langer uitstaan
Ik moet jou stukje bij beetje vergeten
maar het voelt als water naar…
Licht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 129 Uit het duister,
een vertraagde reactie
vanuit de oude tijd,
de blik vooruit.
Hoe lichter je bent,
hoe sneller je gaat.
En ik vind het mijn plicht,
zolang het niet schaadt,
wat licht te zaaien
voor wie het verstaat.
De snelheidslimiet is
299.792.458
meter per seconde.
Het is niet alleen een goed idee,
het is de wet!…