Alle inzendingen over verveling OR gips OR langdradig

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De man geniet, al is ze wat langdradig. Hij heft het glas. 'Het lekkerst is een maal met draadjesvlees,' verklaart de kannibaal.…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

." "Die Italiaan", dacht Merkel langs de Rijn, "kan als spaghetti zo langdradig zijn."…

Dat Lola een man zocht, was klaar als een klontje. Ze dacht aan niks anders dan vrijen. Om zinnen te prikkelen wilde het blondje d'r kleren van prikkeldraad breien. De hofnar vertelde een bloembak, waarin onze bakker z'n meel kon bewaren. De bloembinder spon van het meel - als een spin - toen een meeldraad. Dat was een soort garen. 'De meeldraden…

Het blondje, dat meer werk probeert te vinden, bezoekt een ijzerhandel in de straat en koopt er honderd meter koperdraad. Ze denkt er klanten mee te kunnen binden. Er komt er een. Ze houdt 'm aan het lijntje. Hij ziet met veel plezier d'r mooie lijf. Een ongeluk gebeurt in haar bedrijf: onvoorbehoed verwekt de man een kleintje. Dit wordt…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Waarom verschillende Vragen verzinnen Bij eenzelfde antwoord Dat toch nooit iemand als Juist uit zou willen Spreken, al is het uit Verveling…

het is wat zei ik en schraapte mijn keel ja, knikte zij het is al jaren zo dat ik je verveel het is wat zei ik weer de deur viel toe, voor de laatste keer…

ik, de dichter deel met u de verveling door enkele minuten heen volg mij in het trage ademen der seconden vier de oogleden ze zijn door loomheid te zwaar bevonden maak de wimpers tot één horizon waar licht verstilt en de dag zich aan donkerte vertilt…

we knipten in onze vingers en hadden koren, vaak. Zo ging het vroeger vroeger dacht ik onzin maar was ik vaak gelukkig nu praat ik enkel nog maar wat onzin. Bagger. en wat moet ik ermee? mijn zinnen praten wat en burpen over 't land: boeren dus. verdomme!-…

ik zie u aan weet wat u denkt zeg het maar niet voelt zich niemand gekrenkt raden is leuk is knoeien met een vergiet ligt er iemand al in een deuk nee, het is al even ernst wat de klok slaat een zondagsgeluid waar iedereen praat een windje laat zich krap voelt in zijn huid knap vervelend als de stilte van een nog maagdelijke bruid ik…

In de wachtkamer is er maar één geluid: ik – frunnik aan mijn rits.…

Ik kreeg wat ik wou; nu heb ik nergens zin in – ik rommel maar wat.…

Ik word te dik Ik kan geen kant op Het gras staat te hoog Niet voor Collie Zij voelt zich hier thuis Voor mij is het een sprookje van Grimm, het bos is donker het maakt de hele nacht geluid en duwt tegen het huis aan dat niet zo mooi is als het lijkt met het luxe glas, de tierelantijnen en de luifel boven de deur Het is de hele dag…

Etend in de trein, schrijven we op de ruiten -- tekens van leven.…

een vale zon in lucht waaruit het leven is gevlucht gebruikt door lijven die vergeten te bewegen een dag die krom trekt door gebrek aan perspectief verveling is de dief die uren heeft gestolen de trage stroom van dingen die gebeuren het drijven op gewoonteruis slaan van klokken en van deuren de avond ademt nog geen duisternis omdat…

loze woorden zijn het wijdlopig dwalen we steeds verder af langdradig komen we opnieuw tekort veel liever waren we kort van stof breedsprakig maken we schijnbewegingen ontwijken we de kern maar ondertussen brengt de dag mij het stilzwijgend zoeken van de merel de vlinder en de bij…

prikkel verlangen inbezitname genot genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname verveling afstand…

, vervelen, vervelen…

moeten zijn De regisseur had het over beeldenrijkdom van leven ende dood en teksten als los zand waardoor structuren losgelaten een nieuwe werkelijkheid ontstond Ik viel in slaap, mijn laatste fort tegen ´Het Lied van het Hart´ met stromen bloed ondanks het knierpend achtergrondgeluid De Middeleeuwse kleren waren mooi de film hield zich langdradig…

Ik verveel me, ik lig languit in het gras en ik verveel me Ik denk aan hoe het was languit liggend in het gras en ik verveel me Die tijd met jou, geen smart, geen pijn nu lig ik languit in het gras en ik verveel me Wat jij toen allemaal met me dee en ik met jou dat was pas fijn, wij met zijn twee maar het mocht helaas niet lang…

door jaren heen de lange versleten doeken licht verhullend onderweg naar een oorsprong de randen rafelen al tot mini in het verschiet toch zie je nog net niet waar de zoektocht eindigt draperieën vol betekenis worden pas ontsluierd na de openbaring van het innerlijke verstaan niet langer beschermend wel draaglijk in het weten dat langdradigheid…

De dood van jouw stilte is lawaaiig achter de horizon trompettert het orkest in nieuw leven ik draag jouw broeken in mijn geest het textiel van de dood in gevoelig bewegen linnen tegen huid weg naar andere wegen wollig in mijn hoofd oneindig langdradig toekomst die ooit is beloofd door het verleden genadig textiel van…

heen de lange versleten doeken licht verhullend onderweg naar een fundament wat randen blijven rafelen tot mini in het verschiet maar daaraan zie je niet waar de zoektocht eindigt draperieën vol betekenis worden pas ontsluierd na verstaanbaarheid van de intrinsieke taal niet langer beschermend wel draaglijk in het weten dat langdradigheid…

ik hoor weer het wiegelied van een vogel wil meegaan op de juichende tonen de echo bij me dragen diep van binnen als een tere wens op mijn lippen leggen doodstil zijn nog één keer tranen - morgen, ja, morgen zal ik warmte schrijven spreid ik het licht over de schaduwtijd kleur een nieuwe dag over de langdradige wond…

Verveling ben jij, Saaie verveling, Je bron is verveling en vervelend keer je daar terug. Ik kijk naar de hemel en je beeld lost langzaam in het blauw op. Ik kijk naar het water en het vermengt zich met de wateren en verdwijnt in de groene diepte. Ik richt mijn aandacht op de vogelzang en alles wat je gezegd hebt wordt vergeten.…