42 resultaten.
Vitrage
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 81 Het aller ergste van die warme zomernachten
vind ik de muggen die geniepig zitten wachten.
Vanaf ’t plafond of linnenkast
beloeren ze mijn blote bast
waar naar ze met de grootste wellust dorstig smachten.
Als ik het licht heb uitgedaan dan gaan ze jagen.
Ze zoemen sarrend rond het bed om me te plagen.
Soms landt er eentje op mijn rug…
Licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 115 daglicht door gordijnen,
door vitrage
door spleten, kieren
Wie wil
er niet
het daglicht vieren?
Wie wil er niet
licht
in een gedicht?…
Uniek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 230 In winterdagen
ademt zachte lucht rondom
het koude lichaam
een vitrage van warmte
als verlichte stofwisseling.…
Achter de vitrage
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 365 achter de vitrage stond zij, bloeide
rood aan, aan de andere kant
waar haar silhouet haast kunstmatig
bewoog in het felle neonlicht
de straten smaller afliepen
ramen indicaties waren van gezichten…
vitragedans
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 806 vitrage bolt door
open venster
mollig danst
ze met de wind
in een fluisterende
raamscène
zachte lijnen als
een balletpak
sierlijk wervelt haar
doorzichtige rok
om haar heupen
in een sierlijke boog…
Als ochtend vleugelt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 362 ik zie het traag ontwaken
wanneer ochtend schuchter
door vitrage licht
wimpers minnekoost
als trillende libellenvleugels
in de zon
het duister stil naar nacht gesust
de dag opnieuw geboren uit de dauw
die glanzend op de lippen rust…
lentebloem
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 409 alleen achter een bureau
het scherm is de enige kleur
in deze grijsheid
van regen en vitrage
thee geurt en verwarmt
maar niet als jij
straks ga ik door
de kleurloosheid
naar jou toe
wacht je op
als was je in
het wit gekleed
vaste vreugde
in een weifelende lente…
de wyn giet kâld
gedicht
1.0 met 31 stemmen 6.221 tinzen fan de oaren
sille aansens by de pake wêze
fan de kollega
by de pake
en wat dy yn ’e oarloch
die
de wyn sliept
syn iepen mûle
sliept
fentilatordûns
waait him
op ’e droege
tonge
***
de wind gaat koud
door het open raam
langs de collega
die denkt aan wat zijn opa
zou doen
de wind slaapt
vitrage…
de ochtend
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 450 als ik de houten luiken
omzichtig open
zie ik nog door vitrage
de dag dient mij
voorzichtig te dopen
opdat wat gaat komen
aan mij verschijnt
in vertragende lagen
stel dat ik u direct
zou ontwaren
de ogen op mij gericht
daar een etmaal op varen
is als het doven van licht…
fotoportret
hartenkreet
3.0 met 29 stemmen 3.594 ik denk dat ik naast je zou staan
in een kamer aan een raam
je niet aanraken
je bent te dichtbij
in welke sluitertijd pas jij
mijn huid voelt jouw warmte
je sluit de vitrage
doet de gordijnen dicht
ik maak mijn ogen open
zie jou dankzij het licht…
eten
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 702 theedoek op tafel, melk in het glas
aardappelen afgegoten en de bonen van het gas
vla in het schaaltje, de vork naast het mes
vitrage half gesloten, net kwart over zes
dan boven het bord, onder het schemer van de lamp
schuif ik alles van mij af, vol afschuw van de damp…
Twijfel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 659 Er hapert iets
in de vriendschap
niet
zoals een naaimachine hapert
tijdens het naaispel van vitrage
of een strijkbout in de nacht
die de dromenzee zijn golven aait
het is gewoon
iets doodgewoons
en dagelijks
zoals een paraplu
die wacht op regen
maar in haast
niet open gaat
eigenlijk
niet gewend aan tijd
of beslommeringen…
in huiselijke kring
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 een kamer, gevuld
met achterkant van deuren
een bed met ingebouwde nacht
stapelbaar
en net zo bestaand
gordijnen, van goede kwaliteit
vitrage, sanseveria’s, lekkend dak
een voortuin met grensconflict
verder landinwaarts dient zich de factor mens aan
door muren gescheiden
in gemeenschap van goederen…
Wonen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 121 je weet het niet
er is alleen
een roodstenen pand
in 'n stille straat
De huizen
hebben er
ogen van glas
vitrage als een voile
bij bruiden...…
Spoken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 de wind blaast de vitrage
tot langgerekte witte spoken
abrupt gewekt uit hun bandplooiheid
dansen zij van grip verstoken
richting bovenliggende etage
hun holle ogen zwart en wijd
in de schoorsteen kermt de tijd
als echo uit hun keel onloken
een ijzingwekkende hommage
aan de nietsontziende vergank'lijkheid.…
Courtoisie vitrage
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 791 Het Winterland leek schilderij
zelfs het gras deed geen concessie
brak frêle af van de impressie
de sporen van het ijs in mij
Het lentekind kwam aangefloten
vrolijk smolt ze bij `t ontdooien
m`n gelaat in zachte plooien
tot mijn zaadje was ontsproten
Sprietje groeide uit tot halm
waar ik eind`lijk in kon klimmen
om mijn kleur te laten…
Gekleurde vitrage
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 882 geef het maar een naam
desnoods een gezicht
noem het alles
behalve gegrond
en droog je ‘was’
in jouw heden
zodat ‘is geweest’
van kleur verschiet
strijk valse vouwen
in het plooibare goed
drapeer je ramen
met schone schijn
noem het jouw waarheid
maar laat het vooral
mijn verleden zijn…
HERINNERING AAN VADER
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.935 hij was een straffe roker
Aan het opsteken van een sigaar
kon hij zich wijden
In rook op
gingen 'haar gordijnen'
Vitrage in 'haar sop'
en nieuw behang geplakt om de 2 jaar
Wij vulden-als kind-
de sigaretten en sigarenkoker
Voor de rokende visite
niet in 't minst bang
Het is nu...…
Lenteboeket
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 161 Jouw liefde voor haar als een fleurige waas
lente steek je niet onder banken of stoelen
het boeket van liefde voelt zich een dwaas
die haar meeldraden in onrust laat voelen
maar jij ziet schoonheid in haar geurig zwijgen
door verlegenheid is ze niet in bloei te krijgen
achter schemering van jouw stille vitrage
om wat zij werkelijk is, een…
Herinneringen verdrinken niet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 65 Gebeurtenissen stromen door
mijn hoofd, kranen spuiten spontaan
herinneringen over mijn voeten
Kikkers springen uit het bad
Wat zo gewoon leek
staat nu te demonstreren
en houdt me wakker
Gooit de ruiten in
Ik schuil achter de vitrage
Schaduwen slaan de trom
Ze wonen op straat
en verklaren me schuldig
Ik ben niet meer veilig
voor de…
Zij, die waren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 207 zijn zij vermisten binnen kaders van het raamwerk
of schimmige figuren die vitrage draperen
achter gebarsten glas in uitgewoonde kamers
waar zij woorden graveren met lange nagels
en klagend krijten in holle klanken
die betonmuren impregneren
deuren slaan als vanzelf in ‘t slot
en sluiten wezens met ogen van licht buiten
het zicht op uurglazen…
Geweven lila zijde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 Dunne vitrage
voor een open raam
die lage zonnestralen
ze zoog ze zwijgend op
ik zag de laatste vogels gaan en
windstil
sliep de tijd op donzen kussens
haar sjaal
geweven lila zijde
losjes op een vensterbank
drie oranje tulpen
jubelden geluidloos
uit een witte Jugendstil
om de poef waarop ze zat
dwarrelstof in het licht
als confetti…
vijftiger jaren
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 344 voor Lucebert
(alles van waarde is weerloos)
ik maak mezelf wijs
dat ik de weg weet in
een tijd die niet meer is
dat ik de grijs sluier
oplicht als klamme vitrage
zo zie ik het plaatje
van mijn jeugd weer in
zwart/wit op mijn netvlies
wanneer ik probeer dit
plaatje in te kleuren blijf
ik steevast hangen aan het sepia
wat…
Hemelse camera ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 57 Op het tanende doek van de leeg
gewaaide decemberlucht, de
grijze zon constant onder,
sterren luieren achter hun vitrage,
het doet er weinig toe hoe ik
mij voel, met wie of wanneer
ik deze dag zal velen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
ontcijferen, dan ben ik een makkelijk
te verwijderen beeld…
Veel te genieten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 gezien kleuren van bladeren
genoten heb ik deze dag
ik heb wind gehoord in kleurig blad
en zag ze van de takken dwarrelen
tussen dor hout als vlinders zwieren
bedekken grond en mossig pad
genoten heb ik deze dag
als lichtend schouwspel daalde de zon
tussen de zich ontkledende bomen
en ik dacht aan haar in schone tijd
achter doorschijnende vitrage…
Moeder
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.411 De dagen kruipen traag de seizoenen door,
Vitrage achter en cactussen voor.
Op diepe afstand lantaarnlicht en kale bomen,
Auto’s, wandelaars, schoolgaande kinderen die gaan en komen.
Voor het einde vreesde zij het meest
En ging zij; het is mooi geweest.…
Vuur en hout
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 442 Het is tijdens
het laatste donker
dat elke seconde telt
en oudjaarskou gesloten
vitrage laat dansen
op een enkele vuurpijl na,
die nacht en gezicht verlicht
terwijl knieën stuk en blauw
knielen in oneindig jou
en slag twaalf de cirkel
weergeeft in zeven witte rozen,
blijft de lucht zwart
in de grote glazen vaas kan zij
sterke groene…
Alleen de verte wenkt
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 28 ik word gek
van het geschuifel
en gekuch
een voortdurende
stroom mensen
glijdt over de vloer
zonder richting
en beoogd doel
van buiten
is er weinig
over binnen
op te merken
de lange vitrage
houdt mensen
weg van de ruiten
versluieren het zicht
ik probeer
ogen te vangen
maar ze blijven
niet lang hangen
te kort voor een
herkenning…
een suite van lijven met en zonder vitrage
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 657 onder de burka
hoe zacht ze ook mogen zijn
de grote borsten
op siliconen
het grote borsten geweld
woedt in de lijven
het gevulde hart
loopt over van gouden bergen
met zon en zoet bloed
lekker warm in bed
pijn en geen pijn tegelijk
hoe wonderbaarlijk
modieuze meiden
bijna de hele winter
ontblote nieren…
Raam
gedicht
2.0 met 44 stemmen 10.914 Vitrage voor de vensters, dicht de deur en
geen pad waarlangs je achterom kunt gaan.
Halfweg knarst in de hoogte een scharnier.
De zolderruit zwenkt uit tot vergezicht
en toont daarbij het huis binnenstebuiten.…