Alle inzendingen over vlag

Ik is slechts een vlag schrijft ze en ik zeg dat ze gelijk heeft daarom werd ik wat ik was. Taoïst. Alles stroomt. Behalve ik, ik buts en ik bots. En klots als een onstuimige rivier naar de zee, de slaap, de dood, waar ik opsta. Ik zag mezelf in haar weerspiegeld en iets dat haar tot zwijgen bracht. Ze kent Houellebecq.…

De noorden wind orakelt uit de snavel van de Uil van Minerva met duistere vlagen, het getij is haar zekerheden kwijt, zeker vergeten mij op de trap naar het schone land te wagen.…

wij ons Nederlanders in begeven waarom een volgorde die ordentelijk en zwierig je gedachten afleidt van de ware aard van het kwaad jullie driekleur heeft de bloedigste veld en zee slagen meegemaakt en vervolgens zich heldhaftig liet meesleuren door de manke overwinnaars onder het gezang van een afgrijselijk lied wit blauw rood, deze vlag…

Er blijft niet veel meer over van het mooi hart van waar haar stukken door vlagen van tijd werden meegevoerd Als achteraf deze ster van afgelopen dagen de bleke stralen verbergt in de opwachtende schaduw waar zij ook zal inkruipen om uiteindelijk te verdwijnen.…

Hoe vlieden, hoe jagen De rollende dagen In wisslende vlagen Van zoetheên en plagen, Van smart en genot? Van smarte Voor ’t harte bij ’t wereldse lot! Van zwoegen Bij ’t ploegen, Door de uitkomst bespot! — Maar blijdschap in ’t streven Naar 't hogere leven, Verenigd met God!…

Achter ons ligt het braakland leven, de barikaden, de rode vlag. Wij, wij tonen de wereld, de mensen, visie, vooruit. Kijk, zeggen wij, hoe wij kijken. Wij zien onszelf beslist in het gezicht.…

De boot vertrekt, de vlag in top, niemand zegt een woord. Wij roepen nog, je hoort het niet, de wind die draagt het voort. Steeds kleiner lijk je op die zee, er is geen weg meer terug. Veel wilden wij nog zeggen, al was het even vlug Wij turen naar de horizon waarin je net verdween.…

de natuur verstaat haar fluisteren in het verdroogde waarmee ze lome ossen voedt -in zengende lucht met scherven paradijs- vleugen die zich de moesson lokken de eerste ingehouden zucht waarin geregen misten, riekt nog voor ze gronden weekt en zwijgen kan als zij verhaalt spreekt waarheid zonder taal Wie zich de stilte meester maakt voor vlagen…

Hoe vlieden, hoe jagen De rollende dagen In wisslende vlagen Van zoetheên en plagen, Van smart en genot? Van smarte Voor ’t harte bij ’t wereldse lot! Van zwoegen Bij ’t ploegen, Door de uitkomst bespot! — Maar blijdschap in ’t streven Naar 't hogere leven, Verenigd met God!…

. - Door die diepe avondkleur Kwam toen een wagglende wagen, Hoog met hooi, en vol geur, En vol zoete vlagen. En achter dat hooi Kwam een meisje - zo'n lief wezen, - Zij was zo mooi - zo mooi Als een mens maar kan wezen!…

Luiden deze bijzondere ongewone omstandig- heden de komst van andere tijden in en zal men tegelijkertijd zijn sporen nalaten in ieder van ons of is er misschien nog een vleugje hoop Hoe dan ook, deze onstuimige en natte vlagen zijn in mij ingedrongen; het hart diep geraakt.…

De Moeder had het zeil gemaakt Met nog een vlag erbij. De Vader had ‘t opgetuigd. Toen was hun jongen blij. Het scheepje draaide heen en weer En zeilde langs het gras Toen ging de vader aan z’n werk En moeder aan de was.…

gij zijt u leve lang zo lang te lang misschien maar zo lang u in gezondheid gedijt ook schijnt de zon vandaag dat komt omdat het is voorspeld niets kan de pret nog drukken immers vandaag zullen ook de kleinkinderen niet aan mijn voordeur rukken zo heeft ieder op eigen wijze een feestdag voor de boeg een vorm van geluk uit hoop de vlag…

de Noordzee en zingend graaft hij een gat in de tuin; als er grondwater verschijnt holt hij in paniek bij mij naar binnen en schreeuwt ‘we zinken’; terug uit die kleine waanzin dekt hij de bodem af met plastic en keien, vult de vijver met zeewater uit de tank, tiert dat de golven zijn ingestort; ‘het is windstil', troost ik hem; bij vlagen…

zij door één kogel de eeuwigheid vonden zonder te lijden in de hemelse sfeer te verzeilen om te rusten in gelukzaligheid soldaat eerste klasse van den Vijver een ovationele schotwonde in de buik tijdens de strijd in de komediantenrevue hij schaterlachte zichzelf morsdood zijn trukendoos werd een morbide kist onder het mom en de nationale vlag…

Troost herken ik zonder veel betekenis, zie de gevels van vlagen voorbijtrekken, ze naderen elke dag de afgrond. Het grote lijnenspel volgend met mijn ogen, herken ik de zwoele verzakkingen zonder steunpaal, verlichten elke kleur die wij ooit droegen. Liefdespoëzie, contrast in onszelf, openbaren levensfacetten zonder perspectief.…

Aan de rand van afstand Voorbij de afgrond van jeugd Waar onafgerond Overduidelijk onkruid wordt verbrand Het decor voor vergane deugd Ziel zwart omrand Ziedende sjacheraar Zonder spoor van vreugd Neergeslagen zwaargewicht Gescheurde huid, ogen bont Onbevangen vlagen van overwicht Eindigen in de touwen, Gevangen, knock out, op de…

Bouterse hij gaat het land vooruit helpen…dat werd al geroepen tijdens de onafhankelijkheid toen men de Nederlandse vlag in de fik stak. Men kon het heus wel zelf , toen al in 1975. Toen Tamara ging dronk ze fris uit een zakje en ik zie me nog mijn dokter vragen om medicijnen die Ma zo hard nodig had.…

direct dat ze intens verdrietig was strakjes zouden ze haar, als altijd, honen Aan ‘t lichaam, verstopt onder haar jas, zagen haar armen nimmer iets van zon Door het continu getreiter van haar klas sneed ze daar als ze ‘t niet meer aankon Om het lichaam droeg ze een lange rok vanaf haar middel tot welhaast haar teen Innerlijk hing haar vlag…

De taal verenigt, de arbeid verbroedert, en onze zonden en makkes ten spijt, met vlag en wimpel slagen we voor onze missie door vlijt. We vrezen geen orkaan of vorst die kraakt, eren de dageraad met verwachting en glans.…

ik waande mij in een achttiende-eeuwse ondergronds kursaal waar overspel het genot fel aanwakkerde en waar het verstand alsmaar bleef zakken tot de drempel van vlag en stok.…

in een natuurlijke ovaal tussen dikke beukentakken beweegt een houten mast met vage wimpel zonder vlag waarschijnlijk een toeristen tjalk die voor even in de haven mag in het zonlicht, in de schaduw van de vol gegroeide kronkeltak door het ritme van de rode pannen en het hangend groen gebladerte ervaar ik op balkon met koffie en gebak…

Luiden deze bijzondere ongewone omstandig- heden de komst van andere tijden in en zal men tegelijkertijd zijn sporen nalaten in ieder van ons of is er misschien nog een vleugje hoop Hoe dan ook, deze onstuimige en natte vlagen zijn in mij ingedrongen; het hart diep geraakt.…

digitale schrijverij van Jan Jacob Krediet van den Bos is openbaar 'De Taalalliantie van ons Koninkrijk' Roept hem uit tot De Dichter des Koninkrijks Want In alle toonaarden en soorten Bejubeld hij het grondgebied Van Willems Koninkrijk Van de Noorderlijkste Waddeneilanden Tot de meest zuidelijkste groep De Caribische eilanden De vlag…

het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden tekende Het werd geen officiele feestdag Wel de nationale naturalisatiedag Voor de vele Nieuwe Nederlanders Voor hen en ons gaat met instructie de vlag wel uit en wappert onze nationale driekleur Van de Noordelijkste Waddeneilanden Tot de Zuidelijkste Caribische eilanden Terug naar het…

Luiden deze bijzondere ongewone omstandig- heden de komst van andere tijden in en zal men tegelijkertijd zijn sporen nalaten in ieder van ons of is er misschien nog een vleugje hoop Een ding weet ik zeker: deze vlagen zijn in mijn hart binnengedrongen zowaar diep geraakt.…

baren ik droom doorgaans over mijn gesloten huis en lig genageld dan wel verstijfd vechtend tegen wederstandelijk geruis waarin ik machteloos ben ingelijfd als ik dan, opnieuw en opnieuw ontwaak en donkerte uitzicht heeft op grijs licht blijkt hoop nog amper in de maak de ziel ervaart zijn aard als zwaargewicht maar ook, ben ik bij vlagen…

Kent u het 'Maurobriefje' nog van Bleker? Of anders wel de stekkerdoos van Sap? Een fout gebaar en een verkeerde grap Behoorlijk grote blunders, dat is zeker Maar miezerig en vals beredeneerd: Het anti-islamstickertje van Geert…

Daar kust mijn krats, daar rust mijn frats van 't snorren van de domme dagen, van 't porren van de veile vlagen. In 't kneppelhout is zonneschijn, daar waar de kneuters zijn. Daar waar de kneuters op de bogen der sparrelaars hun sakkers zogen, daar les ik dorst aan borrelborst.…

"Vrede op aarde" Woorden waarvan de betekenis in vaagheid zijn gesluierd Ons land is al ver voorbij de grenzen van tolerantie In een ijl tempo brokkelen de normen en waarden af Waar eens trots onze rood wit blauwe vlag wimpelde laten nu de zwaarden van terrorisme bloed vloeien Mogen wij niet meer spreken over vrijheid in dit land "Vrede op…