Alle inzendingen over voetstuk

je lichtte op in breekbaarheid perspectiefte diep in transparantie lijnde sierlijk in de onverwacht extra vagante strakte van de boog die compact was belast met een voetstuk dat op rotsen aardde de eenvoud van constructie heeft eeuwen doorstaan is als triomfboog de geschiedenis ingegaan wil melker 24/05/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

ik zag je als een koningin op het voetstuk dat mijn liefde bouwde je lach nam mijn geschenken aan je lichaam liet mij verder gaan dan ooit je zwaaide en keek om zag oude volgelingen draaide toen een slag bleef liever die je was het kind in je is terug gekropen ze kreeg de kansen niet in onze zon te leren lopen…

Verstrengeld in onbehagen mijn hart herkent zijn ritme niet meer verdwaald met zoveel vragen antwoorden onvindbaar in een kille atmosfeer Verstrengeld in onbehagen verlamming op een voetstuk constante onrust is aan het knagen een speld in een hooiberg van geluk Verstrengeld in onbehagen leven in een eeuwige ijstijd helder denken is aan…

Ik plaatste je op een voetstuk, zelfs hoger dan dat en nu aan het einde lig ik in mijn eentje, vreselijk op mijn gat. Mijn geloof in jou ben ik kwijt, mijn vertrouwen in jou is weg maar: ik heb je gedragen, gezoogd en opgevoed, wat deed ik dan in vredesnaam niet goed?…

Ik zocht geluk, als ik het vond, als wat anders vermomd,viel het van z’n voetstuk.…

mijn kathedraal bepaalt nog niet het weidse vergezicht heb nog geen heiligen op voetstuk bij het altaar neergezet wel heb ik delen van mijn leven gebrandschilderd in glas kleine ramen laten zien hoe mijn jeugd in vroeger dagen was pas later kwamen rust en statigheid in wierook en volwassen zijn maar het liefst werk ik in de…

Nu je naast je voetstuk staat kan ik eindelijk met je praten. Had dat eerder maar gedaan dan was de trein niet zo snel voorbij gelegenheid gegaan en hadden wij elkaar verstaan. 't perron is leeg er kwam geen trein die hier had moeten stoppen.…

Najagen van het Hoogste, de knapste Te willen zijn Van allemaal Dokter op een Voetstuk, dat Wil ik worden 'k Heb er zelfs Mijn naam voor Laten verdubbelen Dat past wat beter Bij een neuroloog Dan dat simpele Jansen, dat zou Iedereen kunnen zijn - Nu ik ontmaskerd Ben, mijn status Te grabbel heb gegooid En heel het…

Eenmaal beland op het voetstuk, Maar nog steeds niet met de meest eigen Rechtopgaande gang, trapt Niké alvast, Gespierd inmiddels, haar sandalen van zich af.…

Geef mij een voetstuk Mijn licht wil naar buiten Ik wil worden gezien, Ik wil niet meer verborgen blijven! Mijn krachten zullen groots zijn Als de dondervogel in de lucht Storm, onweer, regen, vuur Laat u verbazen! Heloha, great spirit from the sky Let's make some thunder!!!…

Ik zocht geluk, als ik het vond, als wat anders vermomd, viel het van z’n voetstuk, ondervond ik pijn bij mezelf of medemensen, lering te trekken, terug te keren bij het ‘zelf ’, overschreed ik beider grenzen, de twee kanten van het leven, aan het einde bestaat er niets, is het om het even wat kan ik verliezen, in de…

Is het de koorts, de schok van de ontmaskering of de herinnering aan hem die van zijn voetstuk viel maar die je in dit oorlogsogenblik van zo dicht benadert is het je staat om tot een daad te komen nu je de kracht voelt van de man die je geworden bent is het je spanning die je in mijn lijf herkent, gemis of heimwee, verkrachting…

Weer is Sven de beste van de hele wereld, lees ik in mijn volkskrant, maar "ah joh", er komt een tijd dat "ah joh" ook Sven van de ene op de andere dag hard van zijn voetstuk valt. Want wat is goed, beter, beste? Beste van wat, beter dan wie, goed in welke zin?…

Van een voetstuk getild slepen ze je mee in ondergangen, tronen omhoog tot jouw lijf ervan rilt, jij toegeeft aan levensecht verlangen.…

Maar voor excuses is blijkbaar een stadium uitgevonden, waar we met zijn allen nog niet eerder stonden en dat is niet OP maar naast het voetstuk! Zo jammer!…

een vrouw als ik, zo kien en fijnbesnaard zal nooit een man op wrede wijze slaan met woorden, zoetgevooisd en heel bedaard krijg ik, hetgeen ik wens wel voor elkaar ik zet hem op een voetstuk, langzaamaan zijn ego groeit, een man zo trots van aard laat ik niet naar de gallemiezen gaan al staat een kind niet op zijn repertoire ik…

De druppel die de eenzaamheid deed overlopen Zal de regen van zonneschijn zijn die mijn hart vult Met liefde die je in overvloed aan me geeft De wind blaast me van mijn voetstuk Waar ik dacht vast te staan met veel overtuiging Je zachte golven dragen mijn gevoelens ten top Waar ze diep vallen in een gemis, als je er niet bent Je nieuwe…

star stamelt de angst geladen ontzetting uit stenen beelden van grijze figuren in het heden opnieuw worden zij verraden voor de jaren die zij deelden en wordt er vals gebeden hun kinderen werden wezen van het licht of de schaduw en op het voetstuk staat te lezen een onbekende naam en de datum van hun laatste gruwel als dan de pijn…

Ik hoef niet die mooie pracht en praal ik wil niet op een hoog voetstuk staan geen licht dat speciaal op mij is gericht ik hoef geen kern te zijn van jouw verhaal Ik verwacht geen halsbrekende toeren geen zee van bloemen voor mijn deur geen serenades vlak onder mijn raam je hoeft geen toneelstuk op te voeren Ik wil niets horen over de toekomstdromen…

het marmerwit gezicht kleurt langzaam rood de kruisiging en dood ontheven de zon schijnt door het glas in lood brengt zijne heiligheid tot leven met vinger wijzend in het groen het testament onder de arm geklemd in geel en bruin bewegen in orgelspel en korenzang ziet hij de generaties gaan op zijn voetstuk is hij blijven staan…

Ik zag nooit haar werkelijke gelaat, waarin de appels rijpten, haar contour sneed door mijn blik, gloeit na in een ondergaande snik, waarin de ogen blijvend glanzen, gehouwen uit het frêle marmer, bespot, beschadigd, rond smalle mond, het verlangen geaderd, onverzadigd, als een witte ster die losbreekt van z’n voetstuk, geen misvorm in…

Zie je hier nu staan naar adem happen al het argeloze vastgeroest op een hoop wijsheden als een blok aan je been het zien en zwijgen gedachteloos geworden op te rapen als een pagode van verloren gelegde tanden al het snedige stukgevallen op je voetstuk van het geijkte gelijk dat niet verder meer draagt dan een geringe schaduw van wat…

Ik verdrink in liefde voor jou meer vlinders passen er niet in mijn buik zoveel hartstocht waar ik aan vast hou een vijver vol passie waar ik in duik Mijn lichaam trilt van genot elke seconde in jouw bijzijn mijn hart kan nooit meer op slot wakker worden is een waar festijn Niemand kan naast jou staan er is een voetstuk alleen…

Vooruitgang Technische gemakken routine, vieze lucht, extinctie positief geduid geloof in eigen kunnen ondanks alles rust God Het eerste denken roept nog vragen op overtuiging van de twijfel kerk, gebod, valse vrijheid staat losjes op een voetstuk Diepgang Als op drooggevallen rottend boven grondwater palen, zwak en niet…

beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en huivert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen je stapte van je voetstuk…

ik je beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en fluistert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen je stapte van je voetstuk…

woorden bedrukt zie staan weer denk aan gemiste kansen verzopen van hun huid ontdaan klanken opnieuw mijn oren strelen handen behelzen jouw gezicht gezel verspelen zonder delen gevangen in het eerste ochtendlicht zullen letters dan nog beamen in gewisse vriendschap met de tijd als gevlochten lijven illusie stamelen of raakt de drift haar voetstuk…

witte kleed vindt men niet terug in haar gelaat; zij is de schoonste van het plein krullen langs de slapen hangen fijn dansend boven schouders naar achteren in wrong gevlochten bewegen van de aarde rond de zon laat leven bries verlegen langs haar ogen zucht de schaduw, zij niet alle aandacht wenst destijds viel Sculptura bijna van haar voetstuk…

Eens zich van een voetstuk laten verdwijnen om in stilte op rustige golven te kunnen deinen. Nu, na lange tijd, opnieuw klaar voor een nieuwe start opent zij wederom haar hart belooft zij zichzelf, nog een keer al doet 't nog steeds zeer...…

ik voel mij als een trots schip dat zeeën der liefde verovert waar prachtig helder water tot blinkend kristal wordt omgetoverd in mijn gevulde gouden ruim heb ik miljoenen exemplaren geluk dat ik wil delen met een ieder als troon op een machtig voetstuk maar plots hangen daar donkere wolken die alles behalve vredelievend zijn als piraten…