Alle inzendingen over vogelnest plastiek

was bijna dertig jaar geleden -ik heb je nooit gekend- we groetten elkaar als oude bekenden en je vertelde me van vroeger en van nu -dat ik je niet gekend heb- ik herkende je geur als die van mijn eigen huis als na een lange reis -ik herinner me wat ik nooit heb gekend- je bleef me lang aankijken en mijn blik ging naar de plastieken…

brieven vol liefde aan het einde van talloze relaties en nu in alle eerlijkheid niet meer te genieten het is een schichtig toneel geworden met talloze anonieme correctoren op een oncontroleerbare niet bestaande werkelijkheid het scherm schittert muziek geleverd door kleurige kabels techniek verpakt in het al lang verduurzaamde plastiek…

het ziet mensen in de straten, ratten in de val van ratten. alles is tot alles opgeteld, niets van waarde weert zich nog, want alles is goedkoop en van plastiek. en alles wat is, heeft een code. het draait de handen af en doet ze in de was. het geeft de armen aan de armen, maakt ze blij.…

Negentien is ze, fris en ongeschonden, nog in plastieken staat van Barbie, maar iets staat te gebeuren, iedere vezel in haar lichaam schreeuwt om een uitéénvallen. Deze wereld voelt aan als een immanente inconsistentie. Deze staat van zijn is een vergissing.…

Een herstart vol nervositeit, gebalsemd in het plezier van een nieuwe boekentas en een driehoek die nog in zijn plastieken tasje zat. Het zou me niet verbazen dat meer ouders dan gewoonlijk een uurtje vrij namen.…

geen zeer en laat de vissen zoveel mogelijk waar ze zijn raapt papieren zakken en de blikken dozen van de straat smijt ze bij de fabrikant terug over de draad ga te voet waar ge te voet kunt gaan laat de vlieg -en andere tuigen op de tarmac staan doe niet zot met hemelwater spaar de bomen en gezonde lucht voor later koopt niet al te veel plastiek…

zoekt het wolkendek tegemoet een wiebelige top krijgt zijn bast misschien schade aanbrengt of angst door de lucht strooit mocht de groeikracht eens wijs van stam in takken overgaan een wijde kroon scheppen waar Gods milde adem zegenend doorheen waait dan had het ruime luchtige loof geurige bloesems veelbelovende vruchten uit drukke vogelnesten…

Ondernemen met Liefde voor Feuille, monnaie De Reporter zag de schat aan waarde Op de beurs verliefd als zij beiden waren Van het vergaren Dalen en pieken Creditcard van plastieken Chips knisperen plat op zak Platzak en toch vermogend Zou hun laatste portefeuille zijn Crashte echter de beurs op het plein De munten rolden om en om Geen…

Oh zonnescherm, oh zonnescherm wat zijn je strepen koen ik zag je bij de buren staan met een plastieken jasje aan oh zonnescherm, oh zonnescherm ik gloeide langzaam groen oh zonnescherm, oh zonnescherm wensend dat ik jou had - omdat die hete ploert gemeen me constant in mijn bakkes scheen- oh zonnescherm, oh zonnescherm heb ik jou snel…

naar beneden daar moet echt in worden gesneden en ja, de rest lijkt puur verval mag ik nog een momentje checken een rimpel hier en een rimpel daar dat moet behoorlijk worden gelift voor hetzelfde geld –gewoon als gift – verwijder ik ook dat junglehaar laat mij aandachtig verder kijken oh jee, uw borsten zijn te klein daar duwen we wat plastiek…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

Grijskrassende vogelnesten hyperventileren uit angst voor de stilte. Het te-dicht-bij-mijn-bed gevoel. Opengesperde horror. Deze film is te echt, u weet wat ik bedoel. Het is blindbulderend verdriet met een snuifje in de kiem gesmoorde romantiek. Het is een straaljager die de laatste mythe van propere lucht doorprikt.…

composities dunne lagen verf, figuratieve schilderijen, tonen dynamische jachtstilleven, kunst van hand gemaakt en eigen werk in rustgevende expressieve kleuren, minnelijke, vaak ook eenzame portretten van rijkelijke klassieke bloemboeketten olieverf als kunst stroomt droomverloren, dynamische expressies, stillevens van bomen met vogelnesten…

Kerstlicht veel plastiek, schuim wit rood en een groen een afvragen weer wat ga ik doen? als ik m'n best, krijg ik dan vrede wat klopt van kerst? En van Sint? Ik doe mijn best voor lijf, voor mijn leden, voor geluk.…

waarom zijn wij allen zo beschamend schamele schapen de buik aangevreten steeds stiller blatend gedrongen aan de grasvelden van de zelfkant schamper ziende struisvogels de haartooi geplukt de kop in het zand steeds kaler de aanblik als schriele kippen waar zijn de meutes naartoe steeds slachtend als een roedel wolven die de verdwaalde herders…

de tuin van toen zie ik, waterton, mijn dikke buik en steeds weer mijn opgeruimde gezicht zelfs net na het bevallen, mijn kindje vol smeer liggend op buik nog aan streng, ze drinken mijn melk, veel liefde zie ik, een lachen, een samen zitten met boekjes, op bank die ik nog heb, en de plastieke teil waarin ik hen baadde nog steeds, wil…

Dank voor de schaduw die je bood De sterkte van je bemoste schors Waaromheen onze armen Steunpilaar Je blad zuchtte mee met ons Vogelnesten droeg je Aan je takken hing onze schommel Bliksem en ziekte bleven je bespaard Je viel niet ten prooi aan ontbossing Bijl en kettingzaag velden wel verwanten Die dienst deden als haardblok en boot…

men neme eerst twee eieren en krake ze in een plastieken kom, scheidde het geel dan van het wit totdat er in 't wit geen geel meer zit; het bekomene kloppe men alom tot erectie van twee eieren.…

Als porseleinen honden speelden wij te lang het stugge spel van talmen: steriele dialoog: stuifmeel op plastieken bloemen. Want woorden zijn slechts wrakhout dat strandt op de klippen van een verlaten eiland. Duwen opent een schuifdeur niet. Ik wil niet langer schreeuwen in de wind: vanavond zwijg ik liever, en toch niet.…

En ik, in de vesting van mijn huis de lichtjes opgehangen in mijn struik het plastiek boompje, zou ik dat weer, de glinsterende ballen voor sfeer? Mijn hart, hoe is het daar zoekend naar gezelligheid en zin om deze tijd van 't jaar?…

Helaas niet altijd prijs in deze kermis en moet men het doen met een tegoedbon of stukje plastiek. De auto moet terug, mooi wageltje aan de haak geslagen.. met die andere haak weer van de weg. Het rond strooien van Emolumenten, aandelen, opties en goude handdrukken komt vaak in het nieuws.…

, zeekraal en winde staan in de luwte te wuiven er klinkt een lichtelijk gejammer vanachter enkele duindoornstruiken stillekes ga ik nader, zie en huiver dedju, het is de vos die daar zit als hij mij ziet spitst hij zijn oren kijkt meewarig de andere kant uit spreekt, ’ mijn domein is vertrapt mee mensvoeten, blik en rottend sap in plastiek…

Zo spreekt de vader-filosoof, daar de oudste zoon Inmiddels mis’lijk wordt, aan ’t roken niet gewoon, En ’t jonge broederpaar, bij ’t vogelnest-verstoren, Op ’t minst twee derde van zijn broeken heeft verloren. - Zo brengt de zomerdag genietingen ons aan, Waardoor het menslijk hart op ’t zoetst wordt aangedaan. ----------------------------…

Bloemen sterven Bloemen vallen van hun steel We worden abrikozenschrompel en oude huid We denken aan vroeger toen we nog met volle teugen genoten Sterven zullen we beetje bij beetje van ons genieten Zie de bomen kaal,ze hebben slechts nog zwarte lege takken in de kou Zie het stervende dier Het verlaten vogelnest.…

Rivieren, ja, die hebben handen zij dragen water naar de zee maar baggeren gelijk een beetje en geven al hun afval mee De soep wordt elk jaar weer dikker het plastiek welt en buikt zich uit al schreeuw je luid: het helpt geen flikker want zee is doof, hoort geen geluid De zeemeermin wil niet meer zwemmen zo met een knijper op haar neus…