Alle inzendingen over vogelvluchtig

speel ik met jou of jij met mij de wei bloeit rood van de papavers het geel is uitgeplozen door de wind, hij blies een duizendjarenkind in vogelvlucht laat zon de lange halmen warmen geen schaduw koelt tot hitte trilt en jij je liefde lacht liggend in mijn armen we hebben van de maan geproefd de sterren laten bleken met onze…

zie haar liggen, d' schone maagd zo onschuldig als haar spinnen zal ik haar fluweel beminnen totdat ze magistraal ontwaakt zie haar ogen langzaam open begroeten ziel in vogelvlucht verjagen kilte uit de lucht elk angstig zet het op een lopen zie haar wimpers tegen ‘t licht vragen knipperend de zon ontslaapt nu eindelijk mijn bron?…

Duizenden sterren hoog in de lucht Intense gevoelens in vogelvlucht Compleet is het leven, leeg is de dood Het leek fantastisch, maar voelt idioot Treuren is zonde Er is weinig tijd Nooit meer samen; eenzaamheid Iemand verliezen, een traan op de wang Snel weer doorgaan, het maakt mij bang Groot is mijn dank, voor wat jij mij gaf Aanvang…

na de crematie een wandeling in de vrieskou ik adem zuchtjes kringelwolkjes in ijsblauwe lucht en weet mijn wezen broos bezonken 't gedragen amen vloeit Uw ongedroomd verscheiden tesamen met mijn zielsgedachten en stijgen wij op tonen van een vederlicht gebed als koppel ringelduiven bovenwaarts altoos in vogelvlucht aaneengeklonken waaiert…

Zachtjes ontwaakt de natuur zo mooi, zo lieflijk en zo puur Op het water ligt een zachte glinstering en de lucht verbergt een gouden schittering Het berglandschap is zo mooi en na de sneeuw komt ook weer de dooi De bomen dragen hun nieuwe vruchten En ik volg de grote vogelvluchten zoals ze weer door de lucht vliegen Nee de natuur kan nooit…

. ---------------------------------- uit: 'In vogelvlucht', 2002.…

zoeken naar een juist woord is vaak balanceren op een onzichtbaar koord het is kiezen tussen waarheid en schemering uitzicht en behoudzucht tussen zwijgen of deinen in vogelvlucht daarbij speelt het gemoed ook een rol en zal op een onvoorspelbaar moment mede bepalen: zijn alle woorden hard of zoet levendig of doods èn weet…

ik heb heel even naar je gekeken een droom in vogelvlucht toen werd ik alweer wakker met een glimlach en een zielsdiepe zucht…

In het raam een meisje, jong nog en vrijwillig machteloos, overtollige zwaarte heeft ze vrolijk naast zich neergelegd: want zij is licht en vluchtig, in essentie een uitgehold raadsel dat moeiteloos de kunst verstaat van het verdwijnen in de alledaagsheid: zij is de fluisterstem, de vogelvlucht, het trillen van het spinnenweb, het licht dat uitdooft…

Op overdagse wolken schijnt altijd de zon Ze vormen zichzelf, groeperen Ze huilen hun regen leeg, pakken samen De draad weer op door te condenseren Ze compenseren de gaten in de lucht Ze accepteren zonnestralen in vogelvlucht Drijven als een warme deken richting de koude nacht Omarmen gouden randen aan hun grens van waterzucht Veranderen…

podium van vergeten goden coulissen van versluierde mist hemel van bewegende sterren weten dat jij alles wist wachters van geketende vrouwen wespen in de avondlucht waarop kan ik nog vertrouwen mijn leven zweeft in vogelvlucht de tijd is niet te vangen eeuwen zijn voorbijgegaan wolken aan een zwarte hemel drijven nu voorbij de maan…

De stedelijke grenzen verwateren, verdwijnen uit het zicht, door planologen in het groen uitgeslagen hart met meer ruimte op het oog dan gewenste stilte verdelen ze de laatste klanken, in vogelvlucht door de bijna uitgeklonken weelde van weiden en water.…

Hoe stil ligt nu wateroppervlak verstijfd als dood geboren geen rimpeling maar vlak en strak spiegelend kou bij zonnegloren langs oevers het geknakte riet als met een poederlaag bestoven wat decoratieve schoonheid biedt in natuurlijk gebonden schoven daarboven door azuren blauwe lucht een enkele wolk als donzen vlek afgewisseld met een vogelvlucht…

Het land in halfslaap onder hoge lucht gedaald, nog niet bewoond, open gelaten tussen boomwallen, in gedachten dwalende grijze schermen sluiten aan op een droom, nooit helemaal ontnuchterd door de gebroken vogelvluchten.…

In de duisternacht tekende zich een vreemd verstild droombestaan op het naakte droge papier verschenen beelden uit het heden terwijl de nuchtere tekenaar sliep kwam zijn vaardig potloodpunt plot tot aardigheid van leven een landschap met wilde rivieren groene bossen, witte wolken in de lucht het leven op aarde in een fraaie vogelvlucht…

spring over het tuinhek mijn teerbeminde ik zie je zo graag zweven door de lucht je lange blonde haren even in de wolken even je glimlach in vogelvlucht je weet dat het stil en stiller werd het huis zuchtte, en kraakte alleen om jou en hoe koud de nachten zijn in een kil eenzaam bed ik lag als een lor dronken op de bank het verschil…

hoe je zonnebloempitten plant de bodemlagen uit je hoofd bant toch over het lot van Aleksej N tobt denkt aan bordjes van de kindercrèche hoe je een vogelvlucht ziet je ogen pogen haar te volgen hoe je toch omkijkt naar het ravijn aan het speelgoed van Alice denkt hoe je het onkruid wiedt de bodem adem geeft en zonlicht biedt je toch…

we gaan naar voren toe, maar met een stap terug, geen vooruitgang boeken, geen vogelvlucht. ik zie je staan, met handen in elkaar, wachten tot het juiste woord, maar die komt er niet. waar we heen gaan, is geen verstand, verstand van zaken, die het licht,niet kunnen dragen.…

draaiend in planeten banen spugend met het draken vuur centrum van je eigen manen leegte kent geen levensduur vlammend aan de aardse hemel brenger van het nieuwe licht schreeuwend in het hels gewemel onweer donder bliksemschicht jij planeet uit vroegere tijden godenschepper door de lucht tracht mijn ziel te verleiden tot een eeuwige vogelvlucht…

In vogelvlucht en ongezien keert hij weer terug op nummer tien. De wereld gaat zijn deur voorbij, althans, zo leek het volgens mij maar door een kiertje zag ik net zijn leven met het internet.…

daken biggelen tranen je huilt - en ik huil met je mee bliksem schiet door lucht - de vogelvlucht - donder doet de aarde beven tot de zon straalt aan de blauwe lucht je lacht - en ik lach met je mee - tussen rood en wit geveerde pluimen de teevee met de gordijnen voor het zonlicht gesloten spint zij een cocon van kleuren in…

Hoe het waas als een mist zonder enig geluid als dood blijft hangen in veelkleurige klanken... ...ik zou je het antwoord graag willen geven, maar 't spijt me, ik zou het waarachtig niet weten Ik hoop echter dat je gemoed, alle feiten in vogelvlucht zo overziend, wordt gesublimeerd in moments musicaux tussen mijmerij van Den…

En dat er stilte kwam, een kering in de storm, dat de treurnis schitteren zou in regenbogen, dat er weer kleuring kwam, en vogelvlucht. Aan leegte en zichzelf verslaafd, helaas, begrijpt het zich alleen nog stil bij haar, wanneer het streling is en ademzucht.…

De druppels vielen uit de lucht De natte geur van wat vergaat En ik keek naar een vogelvlucht Ik wist; te hoog en veel te laat Mijn haren nat, de kroon verwaterd Knisperend grind schoot om mij heen Ik liep maar door, op zoek naar later Want dat kwam toch wel zometeen Bij de rand van hei en bomen Zag ik daar jouw schim toen staan Die speciaal…

echt bijzonder zoet Het stille water kabbelt Geeft rust zo om mij heen Een beetje meer, met deining Brengt mij dansende op het goede been Het zijn haar bruisende golven Die ervoor zorgen dat ik strand Ik laat me graag verleiden Door jou in je schitterende water kant Jij bent het, land in zicht Bestemming van mijn reis In vogelvlucht…

naar een tureluur duinpanschuilend hutverscholen waant zij zich nochtans bespied bloed kruipt zienderogen weg als adders glijdend onder gras het zegel der betovering verbreken en haar kleur verschiet de tureluur was puur natuur door de glazen van 't montuur nu zelfs het eekhoornkleurig notensplijtend briletui zich vergaapt aan vogelvlucht…

schreeuwende meeuwen jengelende kinderen prachtig die contrasten ik loop en ik denk ik kijk en ik voel ik zie en ik ruik ik hoor en luister en bundel de energie het ruisen van het riet meerkoeten hobbelen als drijvende dobbers het seizoen op herhaling mijn teller gaat door geen idee van straks genieten van het nu de lucht in vogelvlucht…

nichtje van mijn maat Al snel kon ik Maria vragen Ik koos haar om mijn zaad te dragen Aan onze huwelijkse staat -De liefde werd er niet versmaad- Ontsproot een zestal kleine blagen In zes jaar tijd, dat was te rap Een jaar na onze laatste vrucht Blies God haar levenskaarsje uit Te zwaar elk jaar een zwangerschap Dit was mijn lief in vogelvlucht…

van explosieven en angst of het gruis in je keel van ingestorte huizen Een mantel van groen nu geurend om je heen Maar op je netvlies 't beeld van de buurman, waar je nog mee sprak amper een uur daarvoor Door onbekenden uit 't puin weggedragen, zonder benen Doorweekt met bloed Rood zijn de daken hier Zo anders de lucht, vogelvlucht…

De jaren en maanden hebben al vele schaduwen talrijke vogelvluchten en blauwe luchten in ons en onze geschiedenis bewaard. Waar ging dat alles steeds mee gepaard. Wij zijn nog veel mens, bedacht nog niet verleerd handen te vouwen en rozenkranskralen te tellen. In koelte bewaren we onze gedachtenpracht.…