Netgedichten

netgedicht (nr. 81.120):

KLEURING

Te neer, op de sofa van het verlangen,
geveld, log in de zwaarte van de droom,
omarmt het dwaasheid en zijn zonden
en het vlijt zich neer bij het verdriet.

Het weet niet meer wat eerst begon:
was het honger, dorst, ontbering of de lust?
Het wil de hoge treden op en hier vandaan,
het wil een ster die twinkelt als ze lacht.

En dat er stilte kwam, een kering in de storm,
dat de treurnis schitteren zou in regenbogen,
dat er weer kleuring kwam, en vogelvlucht.

Aan leegte en zichzelf verslaafd, helaas,
begrijpt het zich alleen nog stil bij haar,
wanneer het streling is en ademzucht.