Alle inzendingen over voltooid leven

Het is mijn leven dat ik met je delen wil waag met mij de vrije val die liefde heet Waar ik rozen voor je pluk als we het smalle pad betreden en mijn hand naar je uitstrek als je weg zou glijden Maar vraag me niet mijn vleugels te vergeten het is míjn leven dat ik vliegen moet…

Jouw angst en onvermogen Mijn tranen, droog en zwart Ik draag je in mijn hart Tot ik wakker word Morgen Misschien De haat diep in jouw ogen Het vult mij met jouw vuur Blijf bij mij tot het uur Dat ik wakker word In jouw dromen Misschien Of misschien ook niet Voor eeuwig of voor even Zo leeg maar vol van leven Tot…

Hoera, de stembus staat voor ons gereed! Wij democraten kennen onze rechten En mogen dus per referendum vechten Tegen de bierkaai die Europa heet. Hoera, we hebben ook een kabinet Dat naderhand niet op de uitslag let!…

alles is projectie bij bundel tot projectiel doorgeschoten dan tot buiten het profiel dat gesteld wordt bij entree door bazen van grote organen ter preventie van een te veel aan ongeleid want dat stort terug op aarde vaak met fataal vervolg doorgeslagen bladzijdes rouw in advertenties tranen bij de nog bestaanden…

Mijn leven is veranderd ineens een andere draai het komt écht door jou dat ik naar liefde zwaai Een prachtige rode draad van liefde zo heerlijk zoet wandelt nu door mijn leven het voelt waanzinnig goed De wolken kleuren helder de lucht klaart hemelsblauw het is niet te verwoorden hoe zielsveel ik van je hou…

Het leven zit vol schakels en jij bent er daar één van. Ik heb er al een heleboel en maak er maar een ketting van. Die zorgt dan voor de aandrijving van de molen van het leven. Ik ben best wel benieuwd wat die mij nog gaat geven.....…

Tijdloos is deze ervaring kriebels in je lijf verliefd op het leven.…

ik ben levend begraven en dood ga ik door het leven.…

De liefdes van mijn leven stuk voor stuk de moeite waard De een duurde langer dan de ander een enkeling in drama ontaard Toch ben ik dankbaar voor de ervaring en geniet als ik er terug aan denk Zoveel liefde te mogen hebben ontvangen is denk ik een waardevol geschenk Ooit zal ik het geluk gaan vinden en met één iemand verder kunnen gaan…

Het staat geschreven In de registers van ons leven…

leven is als Lisse naast hillegom vlakbij sassenheim altijd stippend op de kaart ’s winters is alles kaal de mannen dragen manchester pakken ze tellen bollen de vrouwen hebben dikke buiken ze krijgen kinderen zij zwoegen hun getijden rond in het voorjaar bloeien ze op als hun tulpen tenminste bloeien en hun bollen zich vermenigvuldigen…

Je kneedt uit de klei In een ijle luchtbel De lijn van haar lijf Eén moment maar Je schendt de murmelende stilte Haalt haar onderuit Met een vlindervleugelvlugge greep Haar broze enkel in jouw vuist Tot zij gelaten bengelt, een liaan Een dood gewicht dat suist Tot het beeld barst Het hangend naakt een traan laat Het puin, de kruimels…

dan is het leven, overleven toch ben ik goed van zin ik zal mij niet gewonnen geven melancholie, het brengt mij geen gewin...…

het grote niets reikt zich aan als een goudgele gloed met een kraag van vals besef gezicht verloren in onecht gezichtsverlies ondergedompeld door die ander die jou is, en toch weer niet zelfs geen notie meer van je wens tot vergetelheid onder het gouden vocht ligt de onzichtbare sleutel die alleen gevonden kan worden door jou zelf…

Omdat het leven zo kwetsbaar is, zo teer, zo wonderlijk en mooi, zijn wij ons dagelijks bewust van de eindigheid ervan. Toch is er iets wat oneindig is, en dat diep binnenin ons woont: een bloem, een lotus die zich opent Naarmate ons leven hier op aarde zich sluit.…

kijk naar mijn handen en zie hoe de nacht zich verzamelt in’t woordgestamel van de wind naamloos gegil op warme monden zo zwierven wij samen vreemd vingers jaagden stormen naar zich toe en werden in sneeuw begraven kijk naar mijn handen en zie wie ik ben in de voetstappen van beenloos bewegen…

Welluidend klimt de ochtend zich aan de mens op, hij staat rekt zich omhoog en beweegt zich vooruit. We schaduwen de zon draaien gedwee om haar as. Soms wijzen we ergens naar proberen wat met zinnen maar meestal zijn het dingen, gewoon dingen. Ik blaas mijn passie omkleurt met breekbaar geluk en lach in mijn dromen want de bel ging…

Ze leerden hem de lusten van het leven, zodat de liefde gretig werd bedreven. De stoten stonden voor 'm in de rij. genoten werd van tomeloos gevrij. Gezegend met zo 'n stijve was Jeroen, dat hij het altijd wel kon blijven doen. Hij liet helaas het leven na gepaar op zijn verjaardag. Hij werd honderd jaar.…

geen verdienste doch louter tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht bij 't spoor als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok weet ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen de jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben...…

Leven in onzekerheid.. Niet wetend waar je belandt... Nooit kom je uit die cirkel, doorbreken lukt niet meer.. Je blijft maar afscheid nemen, Telkens, keer op keer.. Je weet als je begint, is het einde al dichtbij.. Hechten heeft geen zin.. voor je het weet is het voorbij..…

het leven is vormloos, zonder gedaante, niet rond of vierkant, zonder geuren. het leven is alles, onbestaand, zonder geslacht, dus geheel onzijdig.…

langzaam in diepe vergetelheid wegzakken als je dan je hoofd wegdraait gloeit je haar rood in het schemer ik zie alleen contouren en ben onzeker over het bestaan ervan jouw vormeloosheid in de schaduwen is de weerspiegeling van mijn onkunde om te zien wat je voelt Dan draalt de vlam en in de rookspiraal stijgt de roet van mijn leven…

Vlak over mijn deur komt de lijkkoets thuis. Daar stalt hij, de sombere wagen! Hij bracht er weer een naar zijn laatste kluis - Dat doet hij zo alle dagen! 'k Hang uit mijn raam; 't is heet in de stad, Een stikkendheet Julidagje; De zwarte koetsier heeft het warm gehad, Veel warmer dan ‘zijn vrach'je’! Ook reed hij van 't…

als een dichter sterft bij leven heeft de ebbe zich te vroeg doorgezet en verschraalt het kunstig zinnenweven tot knopen van een versleten letternet hij teert slechts op zijn scheppend verleden dat stilaan zo zijn glans verliest een poëet dient tot de dood zijn rijmen te smeden: een onvoltooid vers is waar hij voor kiest…

het leven bij de dag vult zich in van moment tot moment hap slok hap slok de klok tikt men hoort ook de eigen rikketik van verre gekomen nu dicht bij te tellen in tellen de adem gaat er in soms te weinig uit tussen de bedrijven door wordt de zuurstof in het bloed rechtgezet zo ziet men bewust leven met rendement du moment…

het voelt nooit alleen er is altijd wel een glimp van een lach de verstolen blik die zonder te spreken zijn warmte komt geven in een samen moment vaak onbekend maar in weten kruisen lijnen van leven elkaar overal is de hand op het hart het tijdloze teken dat alles nog klopt wij delen de velen die naast ons staan ons verschijnen…

Het verlangen blijft onaangeraakt Nooit zal iemand Het bereiken, vangen Als je te dicht bij komt Is verlies je het uit je oog En vervaagt het Slechts weinig Zien de kleine Die uiteindelijk nog Het langste blijven Maar helaas zo onopvallend als iedereen Alleen maar het succes van de grote ziet Ik zie mezelf op de kop En weet Mijn leven…

Als we heel aandachtig leven krijgt het beste weer een kans, kunnen we veel vreugde geven, nodigen we uit ten dans. Laat ons als de kinderen kijken naar wat groeit en adem heeft, laat ons heel aandachtig worden voor het al dat lieft en leeft.…

antwoorden zuigen eten lachen kruipen lopen leren ja te antwoorden met twee woorden of als nee gevraagd is nee altijd met fatsoen op je tronie te trouwen in de wolken je werkt in het vertrouwen dat je ongezien aan een toekomst voor je kinderen helpt bouwen leren zelf te leren denken god in je laten sterven met de geschiedenis leven…

ons bestaan hun richting zouden wijzen maar zij groeiden sneller op en hun toppen zijn ons voorbij gegaan wij bleven op aarde staan tuin en werkvloer zijn wij nu ook ontstegen in een panoramisch uitzicht gaan wij eindelijk wat hoger leven…