Alle inzendingen over voordat

Je was een dagje mijn vriendin Zat naast me op het dakterras De eerste die bewoog was af Onwennig hield de stilte aan We wisten niet wie sterker stond Maar voelden dat het oorlog was Ik hield me groot jij kropte op De kou zat in de najaarslucht Te lang voordat het eten kwam Aan tafelzout bleek geen gebrek De messen schoon en pas…

Ik denk dat ik maar even kijken ga voordat ze ons weer storen Verdraaid de camera’s staan weer eens omgedraaid ...achterste voren…

Maar de tranen zijn verdroogd, voordat ze kunnen stromen. Ik zou willen praten, over zoveel schuld, en zoveel pijn. Maar de woorden sterven in mijn mond. Ik zou willen wegkruipen, maar ik heb geen schuilplaats Wanneer zal ik weer gaan dansen, gaan praten, weer gaan lachen,weer gaan huilen?…

Vóórdat mijn wieg was klaargezet Werd de mooiste letter van het alfabet Als initiaal voor mijn achternaam gereserveerd Om vele redenen ben ik daarmee vereerd Hij kan nooit alleen door 't leven gaan Doch moet altijd met U samengaan Om een leesbaar woord te vormen Dat voldoet aan deze exclusieve normen.…

Als de rust er is en de centrifuge stopt, zal het nog wel eerst een tijdje duren voordat ik mijn gedachten op een rijtje heb en de woorden zinnen vormen op de muren. Die zinnen zullen ons dan gaan vertellen wat we uiteindelijk voor elkaar betekenen hoe onze levenslopen zich gaan vermengen, en we op elkaar kunnen blijven rekenen.…

waardoor je vorst vergat en de bekleding was van stoere eiken die jaarlijks hoger naar de hemel reiken totdat de tijd hen velt, der dagen zat ze maken wentelingen als een rad dat me verward maakt en haast doet bezwijken ik snak naar adem, stamp de bodem plat dan sta ik stil om achterom te kijken zie nog het spoor dat ik beschreef in klad voordat…

ik start de motor plankgas de snelweg op sigaret aansteken blikje energy drink open gedaan op naar ons gedenkteken 800 kilometer snelweg te gaan dan ben ik bij het bankje waar wij met verf vereeuwigd staan daar in Oostenrijk was onze liefde voordat het ophield te bestaan aan het eind van de dijk die de Bodensee inloopt komen herinneringen…

onder de geur van het laken je ogen vertellen een ander verhaal dan de weifelende woorden van je ontklede taal ze verschuilen zich in haperend huilen getemde tranen als zachte wapens van pruilen maar je vingers verlieten reeds lang als vreemdelingen mijn oevers van verlangen vragen onder een voile, schuchtere emigranten, vertrokken voordat…

stond open wagenwijd Gebruikelijk rond deze tijd Het wachten duurde haar te lang Dus ging ze zelf vast aan de gang Haar wangen kleurden rozerood Door de sensatie in haar schoot Plots schrok zij zich het apenzuur Ze zag een schaduw op de muur Het was pastoor in vol habijt Die zin had in de pruimentijd Hij rolde heel de boel omhoog Voordat…

Hoe lang zou het duren Om je rust te hervinden Te vertrouwen op jezelf Hart en ziel te verbinden Hoe lang zou het duren Om je gevoel te omarmen Je niet meer te laten leven Maar jezelf te verwarmen Hoe lang zou het duren Voordat je eens in zal zien Dat wat soms zo mooi lijkt Je langzaam breekt misschien Hoe lang zou het duren Om weer…

die bescherming boden voor iedereen Waar men bezinning kon ervaren in sereenheid Een schuilplaats was voor de eenzamen van ziel Don liet het licht schijnen en maakte geen onderscheid Amen Een kerk die geen kerk meer mocht spelen Alles wordt stil en gaat ten onder in kerkelijk stof Muren huilen onder het puin,zingen hun laatste Ave Maria voordat…

de hulpstukjes waren klein een licht accent de wat gebogen lijn het mooi donker wimperkrullen je had een tasje vol met tal van eigen heel aparte spullen waarin ook lipstick en mascara school jij spiegelde een lach voordat je jouw gezicht aan eigen vaardige vingers overgaf de knipoog in de wacht ik mocht jou zonder taal of teken…

najaar door de ruit, waarmee het seizoen vervelt tot in z'n huid en in transparante blaren, strekt zich duizend vleugels uit, warmt zich bij het open vuur de winterbruid, dit lied telt glazen met z'n toverluit, verdrinkt, om de muze in te luiden, klinkt de vlijt door blinde jaren heen, schrijf in as je naam naast de ware, houd de ramen dicht voordat…

leven totaal verandert zoals een steen in de rivier die de route van jouw druppel een onverwachte wending geeft maar uiteindelijk komt iedereen terecht op dezelfde plek ook jouw druppel kan ieder moment de zee in stromen zoals iedere druppel in zee stroomt dat zal het einde zijn van jou stromen dus blijf genieten van de stroom van je leven voordat…

je voelde weer iets in je stromen een klein blauw water stroompje -waar overheen een antieke brug- je was toen even intens gelukkig, greep zelfs even naar het geheim, dat van het leven voordat je weer onderuit zakte in je zwarte stoel..…

Even, heel even Vreemd leven Mochten ze ruiken Aan de zoet en zwoele bruidsruiker Voordat de bruidsbloem in een boeket Weggesmeten en aan de kant werd gezet Verlepte de jasmijn Die wondermooie vrouw zong heel fijn Diep in mij De sterke zwoele jasmijn verwelkte door verdriet En verbloemde haar alleenzijn door haar lied Met een wondermooie…

De Batavieren waren opperdieren, Zij stamden uit een sterk en blond oerras, Hoe vaak reeds draait onze aarde om zon en as, Voordat de bloemen der beschaving tieren? Wij allen stammen af van de barbaren En dringend blijft de vraag, of ook hun ziel In onze ziel bestemd is rond te waren.…

Wees mijn courtisane, voor een wijle, mijn schuilkut in een armoedige hotelkamer, even, voordat ik weer neerstort in mijn dagelijkse portie dichtersellende, wat jij zou moeten weten, kom, verlaat de depressies en hang je zinloze kleren aan de hoogste wilgepruiken, dame, dan neem ik je als een gedicht.…

Voordat ik het wist, Was ik alles kwijt, dakloos en eenzaam. Ik had honger en niets te eten. Geen water, kon nog geen eens uit mijn lichaam zweten. Het was wennen zonder geld en vrienden. Ik liep de hele dag over straat om warmte en eten te vinden. Op dat moment werd mij bekend waar ik stond.…

glijden over je zachte huid We smelten samen zonder een opvallend geluid De wereld draait om me heen Ik voel de tintelingen van genot tot in mijn tenen Zachtjes lik ik speels aan je arm Je lichaam verstrengelt met het mijne, we hebben het nu heerlijk warm Je ogen lachen naar mij met kleine glinstertjes Ik kus je zacht op je voorhoofd voordat…

Donkere wolken trekken al samen nog voordat de zon heeft geschenen door die wolken was zij alweer verdwenen kreeg geen kans om warmte te geven aan het meisje dat zo zit te beven aan haar die het juist zo nodig heeft zodat ze weet dat ze nog leeft zich kan koesteren aan de warmte van een vriend die juist zij zo verdient het mag niet zo zijn…

-Mijn prins zit niet op een paard ,maar op een schildpad, daarom duurt het zolang voordat hij bij me is -Fuck Redbull, alleen jij geeft mij vleugels -Love is in the air, jammer genoeg kan ik niet vliegen -De liefde is net als een flitspaal, het komt onverwacht en kost je heel veel geld -Een kus is een afdruk van een indruk die met nadruk vraagt…

morgen… val me lastig verveel me overval me met alle grote mensen dingen laat me zingen van dingen die voorbij gaan die vervelen spelen spel me je woorden voordat de zon opkomt in mijn hoofd verdoof me niet langer geniet vol verlangen naar meer naar jouw verleden mijn heden vergeet ik verlies ik je in mij zink in mijn…

Leg jezelf nu maar neer voordat wij het doen. Dom onmens.…

Achter de sluiers van de winter houdt de lente nog even haar adem in voordat ze herrijst als een feniks uit haar as en het zonnelicht de crocussen en narcissen openkust in het gras en de vogels vol overgave zingen uit hun zoetgevoisde keeltjes die als sonates klinken als kleine juweeltjes Alles zal groeien Alles zal bloeien in prachtige…

poëzie geeft antwoord en zegt: als ik bestudeerd moet worden is die tijd nutteloos het enige dat ik bereiken wil dat mijn woorden het denkvermogen naar eigen aard en fantasie willen laten ontplooien er volgt geen punt omdat het verder gaat 'voordat en nadat' het raakt niet uitgewerkt…

Alsof de dagen niet steeds sneller gaan, alsof we ronddartelden in een tijdloze cocon, waarin alles een lichtheid krijgt, die ook de dag nadien, 30 april om precies te zijn, nog helder maakt, nog verder dromen doet, nog even voordat de weemoed alweer het hart belaagt.…

Probeer niet te zwemmen of adem te halen, geniet maar van het koele mortel om je heen, voel of je het begin van verstening meekrijgt voordat je hart zijn vrede vindt en zwijgt. Gangsterliefje met je klein kaliber kolibrie vol kogels en je rode lippen, wees gegroet vanuit mijn pijler op de brug.…

Het zwaait me uit voordat ik weg kan lopen, in deze broeikas is ze nog wel even, dus rest me nog wat tijd het een naam te geven.…

Ze antwoorden niet Ik leef nabij de afgrond, voor ’t ravijn nu de smart mij vrijwel heeft gebroken Vele zwijgende woorden doen mij pijn allang voordat ze worden uitgesproken Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t intens naar neerslachtigheid neigt Tranen biggelen mij nu over de wangen omdat de stilte zo niets ontziend zwijgt…