Alle inzendingen over voorgoed

Voor vreugde is het nooit te laat, al zal die vanaf nu gekleurd zijn door een schaduw van verlies, van storm soms ook, van bitterheid of heimwee naar de tijd die nu voorgoed is afgesloten. Maar langzaam zullen wonden helen. Dit lijden delen we met zo ontelbaar velen.…

Doch op een dag -hij was al oud van dagen- moest deze uil voorgoed de ogen luiken. Athena dacht: ~Dan vraag ik toch zijn kuiken om in ‘t vervolg de nieuwtjes aan te dragen.~ Dat lukte niet en weet je ook waarom? Zo’n kuiken van een uil blijkt oliedom.…

Ik denk aan Mithras, eens tot licht geboren maar in de duistere crypt voorgoed bezworen, en hoor de wind die door de spleten fluit.…

Voorgoed zijn hem de lichten uitgegaan .…

Heeft u er ooit één keer bij stilgestaan dat als de tijd komt om er uit te stappen u eerst een handvol klusjes op moet knappen voor u voorgoed het hoekje om kunt gaan? Ik hoor u denken: ~Toe zeg, kom nou even, wanneer ik eens het loodje moet gaan leggen~ . . . ~Dat is klus één~ wil ik maar even zeggen.…

Hoor hem op de bühne van Godlinze: 'Vormvastheid laat de bouw- en dichtkunst duren, doch Wat dicht voorgoed de zig-zag-scheuren na het laatste dansfeest van de NAM? Het principe. Het principale. Politiek, luister naar Pa.'…

liefste we bedekken je marmeren bed met geurige bloemen we sluiten de gordijnen als de loodgrijze regen de aarde zoekt leg je maar neer, liefste op het zachte bloemenbed laat ons de bewogen tijd bezweren en reizen reizen op papier we planten een boom, liefste in de tuin van traag tikkende stilte ons tijdperk van het woord is voorgoed…

hoe zou het zijn zo vlak voor het nacht wordt onomkeerbaar en voorgoed niets meer te zeggen - niets te doen ademnood en zielenpijn alleenzaamheid en spijt en angst - het ergste is de angst die duurt - vrees ik - het langst en - zou je kunnen voelen dat je iemand mist bijvoorbeeld of dat je wordt gemist of erger nog dat niemand…..…

zag 't vandaag opnieuw de grauwe onzekerheid van 't bestaan omlijst door storm en regen door oorlogen van huis verdreven in een tentenkamp gepropt waar uitzicht op een nieuwe toekomst aanwezigen wat hoop doet geven hopelijk is 't verblijf hier voor hen maar voor een korte tijd al lijkt hun eigen tijdsbegrip door de oorlogsellende voorgoed…

Maar na een minuut van stilte, als de kruitdamp is verdwenen in Parijs en in Beiroet, de sirenes zijn verstomd blijf ik het staccato horen zoveel ging voorgoed verloren...…

Het visje verdween om zoveel onvrede naar de diepte van de zee en nam voorgoed hun reeds verworven voorspoed met zich mee. Het dwergenpaartje was toen weer even arm als voorheen, maar desondanks gelouterd door het leven, en genoodzaakt niet naar meer te streven.…

Er is voor mij geen reden om te klagen Over de gestage voortgang van de dagen; Toch overvalt me soms neerslachtigheid En ook de weemoed, moeilijk te verjagen, Om alles wat voorbij is en voorgoed gedaan.…

Pasen, Pasen, groen en leven, Jezus werd voorgoed verheven - vrouwen hebben 't ons verteld zoals 't evangelie meldt; laat ons in hun voetspoor gaan dan breekt Gods Rijk bij ons aan.…

verhoeden dat dwazen weer tot beulen zijn ontaard, dat twijfel dan de blik niet zal verblinden, dat angst noch haat de mensheid dan verdeelt, dat 't hart zich met de rede blijft verbinden en solidariteit de wonden heelt, dat fonkelingen die zozeer verblijdden en nu uit vele ogen zijn vergaan na al 't verdriet en al het zware lijden voorgoed…

kom, neem en drink uit overvloed, wat zwak is mag hier krachtig groeien door 't eens voorgoed vergoten bloed. Het Woord dat wij hier mogen horen, de tekenen van brood en wijn... Goddank, wij zijn opnieuw geboren, om levend voor de Heer te zijn.…

Om haar sprankelende schoonheid langzaam te doen uitvagen Voelbaar voor het warme hart dat haar beminde Zuchtte de onlangs gestorven lelie Haar laatste ademtocht uit Als een kalm briesje op een schemerige herfstavond Door rimpelige handen werd zij eerbiedig begraven Terwijl zij in de bloemenhemel Vreugdevol bezig was Om nogmaals en voorgoed…

zo hun ruimte geeft Hij is de steeds veranderende schaduw voor hen die schuilen willen tegen de aldoor brandende zon Hij is de grillige vorm van schrale bomen in een kaal winterlandschap Om zo de contouren zichtbaar te maken van wat ooit vol leven was Hij is wat we te zien krijgen als we vermoeid onze ogen sluiten Tijdelijk of voorgoed…

de dagen verlammen de klok stilstaat, de scheurkalender onaangeroerd weet ik dat jij de sterren niet meer tellen zult omdat ook sterren sterven, omdat jij stierf na de nacht nog voor de zon hoog stond in blauw waarin ik ademen moet met gesloten ogen en niemand weet dat ik huil dat jou missen is als oude alchemie de steen der wijzen voorgoed…

Dan hield het Evangelie voorgoed zijn hand boven nieuw bestaan zonder werelds razen, door Gods vaderlijke liefde omrand.…

Door de levendige Oceaan kronkelt een onmetelijke slinger van gebeden naar God gewend al deze kleine eilanden zijn ondanks hun hechte broederscha[p dikwijls zonder begrip voor elkaar stoken feestelijke vuren die oplaaien en weer doven rook verdwijnt tussen bomenwirwar maar stijgt naar de Hemel wordt daar voorgoed bewaard zowel vloeibaar…

Het is weer herfst, maar nooit voorgoed voor wie eens kende wat hem of haar tot schreiens toe ooit heeft verblijd. Uit mijn bundel ‘septemberkruid’ uitgegeven in 2002, p.9…

vanzelfsprekend is het gaat niet om geld en goed Sommigen aanschouwen een glimps van die nu nog verborgen wereld het zijn zij die uit het lichaam treden bij ziekte, spontaan of meditatief En bij terugkeer in het lichaam is men veelal gedesillusioneerd om weer terug te zijn op aarde weg van het hemels schoon en licht Hun bestaan is voorgoed…

Steeds weer doem je op in mijn gedachten, de jou van toen ben ik voorgoed kwijt, de huidige kan ik niet uit mij snijden, slechts hopen dat het langzaam slijt.…

Ik heb altijd naar je geluisterd en bood steeds weer de helpende hand voorgoed heb ik daar een eind aan gemaakt verbrak met jou de laatste band. Ik laat me niet door jou manipuleren want bijna maakte jij alles stuk alles heb je van me afgenomen behalve mijn allergrootste geluk.…

maar ik sta niet voor mijzelf in ik wil haar pijn doen zoals jij bij mij hebt gedaan maar dan ben ik niet veel beter nee, ik moet boven jullie staan maar er komt een dag dan gaat het met mij weer goed en dan hoor jij mijn gelach en dan weet jij, ik ben haar kwijt voorgoed…

Een narcis in het veld die verdort en verwelkt weet zich, voor het laatst bezongen in verzen, nog een traan uit zijn bruingevlekte kelk te persen voor hij voorgoed door God's hand wordt geveld. Ziet hij niet hoe zijn medebloemen het onderspit delven en massaal worden vertrapt onder 's-mensenvoet?…

nog meer dan die ander, die me niet zo veel meer deed dit heb ik bij hem nooit gevoeld zo was ware liefde niet bedoeld volgens mij heb ik het nu wel gevonden de liefde die we nooit tonen konden vuurwerk bij iedere zoen wil het telkens over doen nooit meer zonder jou aan mijn zij eenzame dagen zijn voorgoed voorbij ja, nu ben ik er zeker…

echt helemaal bemint zijn vrouw slechts in zijn dromen spreekt nog steeds niet in haar taal hij heeft een hekel aan haar vragen denkt alleen nog aan de daad ziet haar figuur steeds meer vervagen en verliest zich in zijn zaad zij heeft het bed al vroeg verlaten laat hem achter in zijn sleur zal hem misschien ooit niet meer haten sluit voorgoed…

Ben jij voorgoed gegaan Uit het ondragelijke bestaan. Mijn wereld en meer Mijn liefste jij Mijn zelfde ik Mijn draaiende tol Mijn heldere ster Mijn warme gestel Mijn grote held Red mij van mij.…

als uit een krant geknipt gewone zwartwit beelden verloren in de tijd de rand blijft rafelig hoe scherp de schaar ook snijdt verstild zitten zij hier voorgoed gevangen in hun eigen denkpatroon verfstreken op een doek of letters op papier de lippen bewegen wel maar geluid blijft binnen gesprek met hun ik-figuur die ook geen antwoord…