inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 75.623):

Missen

planeten blijven blind, verkruimelen tot niets
er is de vrees voor zwarte gaten
nooit zie ik de achterkant van de maan

nu dit huis te groot is voor zo weinig woorden
onvermoede geesten de dagen verlammen
de klok stilstaat, de scheurkalender onaangeroerd

weet ik dat jij de sterren niet meer tellen zult
omdat ook sterren sterven, omdat jij stierf
na de nacht nog voor de zon hoog stond in blauw
waarin ik ademen moet met gesloten ogen

en niemand weet dat ik huil
dat jou missen is als oude alchemie
de steen der wijzen voorgoed onvindbaar
voorbij het laatste sterrenstelsel is er geen redding meer

Schrijver: guy aarts, 13 november 2021


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 275

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)