7031 resultaten.
( . )
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 494 al vroeg
in het voorjaar
schreef ik dit punt
diep in mijn buik
ik wachtte op een geluid
of een ander teken
van leven
helaas brak het niet open
zoals u ziet
het wordt een dag
zonder gedicht
vandaag…
Te vroeg
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 167 Te vroeg.…
De weg kwijt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 214 Kwam je te vroeg uit je cocon,
ik wilde dat ik je helpen kon!
Ach vlinder, nu kun je niet meer terug,
voortaan niet meer te vlug,
uit je coconnetje kruipen hoor.
Daar is het nu nog veels te koud voor!…
Nog te vroeg?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 147 elke katje aan de tak herbergt
een eigen verhaal
het klontert aan mijn ziel
en aan mijn voeten,
en stuwt het verzinsel
uit het krijt van de taal,
soms ontluisterend
om voor de verleiding te boeten,
bestrijkt alle geneugten en begeerlijkheid
altijd te weinig en zeker niet genoeg,
ook daarmee is te leven,
misschien is het nog te vroeg…
Proberen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Ik probeer genoeg
Maar
Wanneer is het te vroeg
Wanneer is dat te laat
Ik word niet meer kwaad
Ik word zelfs gelukkig door gedichten
Maar
Wie kan dat
Belichten ?…
je vroeg me
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 21 Je vroeg me
Je vroeg me of ik je mag...
Ik zei nee ..
Je vroeg me of je mooi was..
ik zei nee..
Je vroeg me of je in me hart was..
Ik zei nee..
Je vroeg me of ik zou huilen als je weg liep
ik zei nee..
Dus liep je weg..
Ik pakte je arm en zei:
Ik mag je niet...
Ik hou van je
Je bent niet mooi...…
Ik heb gezworven heen en weer
poëzie
3.0 met 29 stemmen 2.354 Ik heb gezworven heen en weer
Op de heuvels en door het dal
En ik weet zelf niet, wat ik zoek
En waar ik het vinden zal.
Daar zit iets binnen in mijn borst,
Dat volgt mij overal,
Dat dreef mij uit het ouderlijk huis
Langs de heuvels en door het dal.…
Zomerweelde
poëzie
2.0 met 14 stemmen 1.211 's Morgens vroeg de veren uit,
's Avonds laat naar bed.
Wagenwijd de ramen open,
Kamers vol met licht,
Alle straten vol van zon,
Wat een mooi gezicht!
Uren, uren, uren lang
Happen van geweld
Lekker frisse buitenlucht
In het vrije veld!…
opstaan
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 47 terwijl ik opsta,
elke morgen om zes uur,
hamert de specht al.…
Twee druppels?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 80 Toen ze ooit samen vloeiden
als een stromende beek in alle
opzichten in hun bedding ongelijk
tot in hun midden een steen viel
hun wegen tijdelijk gescheiden, elk
draaiend aan hetzelfde levenswiel
door gedachten uiteengedreven, hadden
zij veel en zoveel meer gemeen,
ze vloeiden uiteindelijk ineen als
twee druppels water, in het geheel…
Dooie tijd
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 228 Wat doe je zoal
In dooie tijd
Zeg jij die doelt
Op tussenpozen die
Liggen tussen gebeurtenissen
Die aanstaande zijn
En die het leven kleur
Zullen geven - die in
Grootsheid nooit vergeten
Zullen worden - dooie tijd
Die hoe dan ook gedood
Moet worden met gedachten
Die sowieso altijd
In de mens aanwezig zijn…
Uren
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 446 De sneeuw wolkt als vitrage voor de ramen
Hij houdt de wereld buiten en sereen
Breken wij onze jeugd af steen na steen
Triest scharen zich de meubelen tesamen
De vensterbank met stervende cyclamen
Zegt dat het nooit meer wordt zoals voorheen
Gelijmde briefjes waarop onze namen
Leiden ons veilig door de uren heen
Wij openen de kast met de…
het zijn de uren
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.604 het zijn de uren
die zij telt
elke dag maar weer
de vragen
die zij stelt
elke week weer meer
de tranen
die hij liegt
zijn woord
dat steeds blijft steken
haar hart
dat hij bedriegt
en op den duur zal breken
het zijn de keren
dat hij belt
zonder iets te zeggen
de ring
die steeds meer knelt
wat valt er uit te leggen
de lakens
die…
Uren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 Ik kan uren kijken
naar de mieren op een stronk
naar het schaduwspel
van bladeren op de grond
luisteren naar het fluiten
van de leeuw’rik op haar stok
zelfs het graven van
konijnen in hun hol
dat alles boeit mij bovenmate
tot ik terug geroepen word
door zuster Bovendonk
in het tehuis “Het honk”.
hendrik…
Uren
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.133 Als blonde kindren hupplen de Seconden
De poort des Morgens uit, vol lichtgeluk.
Als kreunende ouden, steunende op hun kruk,
Strompelen traag de zware Middagstonden.
Hoofdschuddend, zuchtend, droef-eentonig druk,
Tonen zij bloot de nooitgenezen wonden,
Tekenen rood op schouderen geschonden
Door 't eens zo trots getorste levensjuk.…
Uren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 Ik tel de uren dat
ze voorbij gaan
en de avond weer valt.
Plooi ze voor de nacht
strijk ze dan glad voor
weer een nieuwe dag.…
Uren
poëzie
3.0 met 5 stemmen 484 Dit is Uw aard, o uren van 't verleden,
Steeds als gij wordt gewenkt, bereid te staan,
Om uit Uw rijk van schemering te treden
In zonglans of het glinstren van de maan.…
er zijn uren
gedicht
3.0 met 39 stemmen 22.381 Er zijn uren
Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar.
Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen
Zonder jou.
Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken,
greppels.
Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare.
Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid.…
Ik kan uren
poëzie
2.0 met 6 stemmen 580 Ik kan uren
Zitten turen
Naar het wisselend zilveren spel
Van de stippen,
Die er glippen
Over 't water bij de wel.
Ik kan uren
Zitten turen
Naar 't krioelen door het mos
Van de diertjes
En de miertjes
In het boom-gekroonde bos.…
de uren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 141 De uren waarin ik
slechts zong
het praten achterwege liet
de diepte van de stille nacht beleefde
verlangde naar wat voorbijgaat
De uren waarin ik
uit sterrenstof bestond
me mee liet nemen
en langzaam van je hield.…
Uren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 er waren eens twee dozen
die zaten vol met uren
er was een doos met fijne
en een doos met nare uren
de fijne uren waren boos
omdat ze vlug voorbijgingen
ze wilden langer blijven
maar werden snel herinneringen
de nare uren daarentegen
duurden altijd heel erg lang
de mensen waren daar niet blij mee
voor die uren waren ze zelfs bang…
Een zaterdagochtend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 85 Dwalend door verlaten straten
van mij onbekende kille steden
doodstil door Jan en alleman verlaten
opgejaagd door spoken uit het verleden
wandel ik op een vroege zaterdagochtend
aarzelend door mijn hoofd
op zoek naar zekerheden
waarvan ik denk te zijn beroofd.
In een kluwen van verlatenheid en nijd
die de liefde even deed verzwinden.…
donker en licht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 106 de nacht hult zich in
inktzwarte duisternis
het schip mindert zeil
in het zicht van de haven
de nacht is in uren geteld
in de vroege ochtend zet
de zon alle zonnezeilen bij
het schip, huis zonder plafond,
draait mee met
het wonderlijke licht…
Laatste uren
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 577 Maar wanneer de dag over haar
laatste uren verhaalt,
ben ik alweer van het pad afgedwaald.
De wind ruikt naar oude twijfels
en bevestigt de gapende rand
in mijn donkere achterland.…
vreemde uren
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 373 mijn ogen zijn blind
zoals de steen waarop het afscheid staat
van een blij gedicht
mijn oren zijn doof
zoals de duinen van een zongezeilde
zee, het troostend gezang
te donker
en waar ik ook heenga, mijn handen
schuiven nooit de zwaluwen dichterbij,
gestapeld langs ruiten
lieg maar niet, dat is de reden
waarom ik deze bladzijde voor…
Tik Tak
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 418 Tik tak tijd kan ik uren over praten
ik ga aan één stuk door
en heb zelf niet in de gaten
dat ik twee uur verloor
met het kwebbelen over niets.…
kostbaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Nu zijn het uren,
vliegensvlug voorbij.
Waar zijn de dagen,
toen simp'le dingen
werkelijk simpel waren.
Nu is alles van vreemde makelij.
Dit zijn de dagen,
dat elk kostbaar uur,
zo diep wordt doorleefd,
door mij.…
De première
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 314 laatste loodjes wegen
rekwisieten vergaren
vlinders ontpoppen
veel te vroeg
lange dagen komen
na korte nachten
geplamuurde gelaten
spreken voor zich
uren tikken gestaag
aftellen is begonnen
vol vertrouwen fiets ik
de première tegemoet…
Alleen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 57 in de latere uren van het gevoel.…
de mier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 79 het krioelt ervan
rood bruine soldaten die
wroeten, nooit klagen
hun koningin te dienen
mits...vroege zonnestralen!…