Alle inzendingen over vruchten

Puur sap stroomt je tegemoet rood en lekker honingzoet je ligt in de glinsterende zon verleidelijke vruchten fantastische zuchten kussen tussen fluitenkruid als in een droom zo zacht en loom een aardbei voor de lentebruid.…

De sloot wou ik omzeilen maar de afstand was te groot de diepte kon ik niet peilen ik at van het laatste brood Ik stierf, de laatste blauwe luchten omringden mijn doelen die nu verloren leken te zijn in een afgrond waar donder heerste en de goden aten van mijn erfenis al streelde het verlangen om dán toch op deze aarde te blijven maar…

Ik heb nu tijd om na te gaan Hoe duur die grap mij kwam te staan, En 'k denk met menig diepe zucht: Wat gaf mij die verboden vrucht? Ach, was het proeven suikerzoet, De nasmaak is als gal en roet.…

de spiegel staar rijst de vraag: ben ik dit echt of speel ik voor iedereen een rol met als onderwerp mijzelf het eeuwig lijdend voorwerp Als ik de spiegel vallen laat naar buiten vlucht in de kou waar een straffe tegenwind bijna alle gedachten aan jou rafelt tot dunne heimweedraden besef ik eindelijk: ik ben je kwijt Pluk de bittere vruchten…

Staan aan de afgrond Een druppel valt In de bergkloof naar benee Een appel wordt geraakt Rijp om te schillen Jouw huid als satijn Vingers strelen De glooiingen van jouw lijf Geile zuchten geslaakt Wellustig rillen Jouw poort de hemel Het mooi gewelf Een collectie bergkristal Bij elke stoot bewaakt Een heerlijk trillen Van voedzaam…

Uit haar schoot weerklonk sirenen, gezang zonder woorden, stapte ze uit haar lichaam, gebaarde met de ogen en haar lippen, vast besloten, alsof ze mij haar zegen gaf,- wacht met wegen niet te lang -, er ligt een een zoete vrucht te rijpen met onontdekte pit, die zal botten, als de Alpentoppen gloeien tegen het decor van het naderend…

Zo zwaar de vrucht was Zo buigzaam naar beneden Hield de tak haar vast Liet haar niet los Liet haar niet vallen Zelfs als de storm door de takken raasde de regen zich liet voelen Totdat ze rood gekleurd was en gerijpt Liet ze zich los en zachtjes vallen op de aarde Ze keek nog eventjes terug naar boven Om te zien hoe…

uit samenvloeien mocht ik groeien bloeien tot volwassenheid maar nog was ik niet rijp voor het boeket des levens pas toen jouw bloem frivool bleef wuiven mocht ik haar bestuiven tot vrucht gekomen wisselden de dromen verwelkte de kleur wij konden nirwana bereiken waar ons jong leven al vaste voet aan wal probeert te krijgen…

Ik heb geen kennis van goed of kwaad of van liefde en haat Bij jou schaam ik mij niet al ben ik naakt Wij zijn het hoogste lied dat niet mag bestaan want ik weet wel ik mag niet van je eten Ik was het even vergeten…

ik viel niet voor de zon in je ogen op die lenteachtige dag voor de zomer die bloeide in je aanstekelijke lach wist de warmrijpe vruchten uit je oogstrijke herfst voelde je schoonheid in midwinters rust het was jouw magie die mijn liefde deed stralen jij wist het mooiste uit mij te halen…

mijn ogen kregen altijd het ongewone in’t vizier waar anderen hun spellen speelden met gedachteloos plezier zocht ik naar iets markants om het extravagante te beleven veelvuldig viel mijn blik op de verboden vruchten het ontdekken daarvan zette mijn wereld op de kop dreef onrust verder op pas na het diep doorvorsen van geheimen…

zwijgende bomen lijken zo stil werpen schaduwen op de muur buigen onder gewicht van de wil verteren hun ziel in brandend vuur ik durf niet te zeggen waar het op staat bang om prijs te geven wat verborgen is dat in ongebreideld verlangen schuilgaat in luwte van schemer voor het morgen is zonder grenzen van betamelijk gedrag zou het verbodene…

mag ik even met de kleuren van je vlinders spelen je wonden kussen met mijn vleugels van satijn een druppel nectar van je drinken of doet het je nog teveel pijn kom laat maar zien wat is verborgen geef de hemel weer haar blauw bloei je allermooiste geuren de vrucht van deze zomer is geheel voor jou…

Het is een heel normale vrucht. Toch had ik moeite hem te laten hangen, Dat beaam ik met een zucht. Ik heb ernaast gestaan, Reikte in zijn richting met mijn hand. En toen ik hem wilde pakken, Heb ik mijn vingers gebrand. Het was teleurstellend, had ook veel te veel trek. Hij viel niet eens vanzelf, Dat is toch gek.…

Jij doet iets met mij, Je geeft me rust. Een heerlijk gevoel van zalig in m'n kern zijn. De pit van een avocado, die symboliseert m'n wezen.. De boterzachte romigheid er rond mijn vrouwelijkheid. Voor jou om te ontdekken, te savoureren. Knijp in m'n vel, voel of ik receptief ben, lepel al mijn heerlijkheid eruit. De pit, die mag je…

wist je droom de kersenboom met rood en witte bloesem de knoesten in de stam waar jarenlang jouw kleine vingers steeds vertoefden in eerst verbazen dan vertedering omdat hij jouw gevoel ontving ja de verboden vrucht het plukverbod was tijdelijk maar de eerste kers bleef goddelijk…

vlam wakkeren zij de passie tastend verleiden zij in gedane beloften geen rede te vinden die weerhouden wil wat lokkend aandrift tot zinderend geluk wee maken zij de reine gedachten met zwoele fantasie die in kolkend bloed gekmakend raast door lijf en leden woekerend geselen zij het schuldig gemoed dat eens genoten van verboden vrucht…

ogen ontmoeten ogen vluchtig in ’t voorbijgaan steeds duidelijker zoeken jouwe de mijne gedachten spinnen verhalen voor rode oortjes jouw glimlach verraadt je de mijne doet er niets voor onder ook al ben je met hem vinden steeds opnieuw jouw ogen de mijne uitgebreid stift ik mijn lippen rood in het voorbijgaan knipoog je en sla…

toen ik jou zacht mijn armen gaf in eerst ontmoeten je lach en ogen wezen mij het pad ik bloemde in de borders als verwachtingsvol éénjarige jij groende in het geven en bloeide snel het eerste blauw na een lang leven wij zijn de winter doorgegaan en voorjaarden in groeien ook deze zomer geeft de zon weer kleuren aan de vruchten…

De vruchten zijn geoogst, nu vallen ook de bladeren in treurigheid. Doorschijnend wordt de kruin en wind doorspeelt zijn takken alsof die heel de kleurenpracht voorgoed wil uit gaan vlakken. Hoe lang staan nu op afstand weer de dragers die elkaar omarmden. De vuren die ons hart verwarmden met zonnegloed, zij zijn niet meer.…

borst melk uit de moederspeen getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van vleugels een grenzenloos erbarmen de open deur waar kinderen in en uit lopen de ziel wordt getroost zoete vruchten…

dagen zonder warme harteklop getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van zangvogels een grenzenloos erbarmen: de open deur waar kinderen in en uit lopen de ziel wordt getroost zoete vruchten…

de mobiel de echo van woorden spreken van virus dood en vrijheidsberoving vreten in lijf en leden woekeren in het hoofd rondom de ketens van vuur en verwoesting het wilde bloed van roofdieren dat tussen de scherven sijpelt Tranen en pijn in het hartzeer van het leven onder de rommel van puin De uitgestoken hand een zoete vrucht…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…

Met het operatiehemd om haar naakte lijf bidt zij dat alles maar voorspoedig mag verlopen Het vrouwelijk orgaan eens een beschutte plek voor haar beide zonen nu verworden tot een onaangename last Nog even dan is het zover en glijdt zij weg in een slapende roes om geen getuige te hoeve zijn Van een ingreep die de weg naar…

soms schuurt iets aan mijn ego jarenlang is die opgebouwd iets minder lang blijkt hij te hebben gerouwd het ging al fout bij het hanteren van lego ik bouwde kastelen en droomde van een prinses onbewust wilde ik de wereld vormgeven dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven…

voorzichtig kleurde stilte haar vocalen in kleine perkjes medeklinkers op de grote groene wei veelkleurigheid en een walhalla van geur schiep hier de hemel voor tal van bestuivers vaak onbewust ook in rust kunnen hoofdzaken tot een prettige bijkomstigheid raken als rijpende vrucht…

Wrange vruchten torst zij thans - een verkilde oogst.…

waar de vruchten van de aarde samen worden gedeeld wordt de warmte van het leven dubbel ervaren…

Eenzaamheid is als een vrucht, Jehovah God waakt erover dat die niet aan een tak groeit die te zwak is…