Alle inzendingen over wachten OR gemist OR station

feestdagen zijn niet meer hetzelfde sinds jij bent verdwenen lijkt de waarheid omhuld door dikke mist wat de zoektocht bemoeilijkt toch ben ik bij je iedere minuut van de dag hopend op een teken van leven wordt het langzaam stiller in mij blijf ik je voor altijd koesteren in mijn hart, had je nog zoveel willen zeggen waar je ook bent…

Uitgestoken hand zeeën van tijd Ledig land wachten op eeuwigheid. Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

Uitgestoken hand zeeen van tijd Ledig land wachten op eeuwigheid. Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

eerste klasse- centraal : een man schildert de zon zwart op het doek van de waarheid hij laat zijn naam achter als bewijs het maakt andere woorden overbodig wanneer hij het donkere stadspark binnenfietst op een zeepbel tussen gieren en kadavers in vlucht gekromd ik reis voorbij en zie een haai opduiken uit het gras naast Rome en moerassige…

knooppunten op stations mensen rennen op perrons om hun trein te halen waar gaan zij naartoe wat is hun vertrekpunt hebben zij een bestemming? in het onderweg zijn komt bij mij verwarring over doelgerichtheid…

Als we staan op een verlaten station waar de laatste trein zo gaat vertrekken krijg ik het koud binnen in mijn ziel zal ik jou hierna dan nooit meer zien. Met betraande ogen kijk ik naar die grote klok waar de wijzers net hamers zijn, die in mijn hart de spijkers slaan.…

Mag je zitten zonder eten Zonder drinken of sigaret? Mag je rusten zonder krukken Zonder bagage of gesprek? Mag je zijn zonder een afspraak Zonder doel of tijdslimiet? En mag je grote dingen denken Zonder dat iemand hier dat ziet?…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

de brandende zon wordt verzwolgen door de zee op de zandbank - het is altijd lente in de hal van het station bij het koffietentje de zorgvuldige achter de nieuwste computer wacht op zijn beurt de van der made weg maalt de polder tot waste land eenzaam spelend kind investeringen van een wandelende tak zondag in de file…

op de grond tegen een paal in een verlaten station wachtend op een trein die al jaren op zich laat wachten de warme zon op mijn huid alles is wazig, de waarheid verscholen niet wetend waar naartoe doch goed wetend vanwaar we komen nadenken over de toekomst in al haar aspecten zoeken naar de juiste weg en alles in goede banen proberen te leiden…

Leven dat vol leegte Is, gevoelloosheid die De moderne mens kleedt Die alleen voor zichzelf Leeft, en die de ander Al lang niet meer Ziet staan - Vanmorgen is die ander Voor een keer wel aanwezig - Ik zie mensen mensen Groeten, afscheid nemend Van wie hen lief is, Een parkeerplaats Verderop aanschouw ik Eenzelfde tafereel…

Pas op het moment dat zij hem zag wist zij hoe zij hem gemist had dat het nog erger worden kon Voorgoed verloren als hij opkeek vol spanning te wachten zat deed alsof hij een boek las opvallend hoe anders hij was Zij zou opnieuw beginnen blijven tot hij haar zag of opgelucht weg zou gaan…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Terwijl knorrende Beesten het centrum Van mijn stad In bezit nemen Haar omgeving Achterlatend in Warrelende wolkjes Sta jij bij Het stoplicht Je eigen wolkjes Uit te blazen, Mens die alleen Op de wereld lijkt, Uitgerust met draagzak Op je rug sta je in De eindeloze verte Te kijken wachtend op Het groene licht dat…

miljoenen druppels manifesteren zich hier optocht achter glas…

Een hoge paleiskoepel overhuift onverstoorbaar statig het gekrioel van mensen, die zich spoeden naar hun doel, als de trein met gedender binnenstuift. Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift. Druk zoekende ogen en jachtig gevoel zijn in de spijszaal plots aangenaam koel, waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift. Bedaagd marmer prijkt…

ik mis de onbezorgde dagen van weleer en de nachten die veel langer leken ik mis de zorgeloze vragen telkens weer en de antwoorden die zo simpel bleken ik mis het tweedehands matras (ons eerste bed) waarop wij ons zo vaak hebben verloren ik mis de “koude” plas (buiten toilet) waarbij je ook de buren goed kon horen ik mis de oude…

Nog nooit van mijn leven heb ik iemand zo gemist, nog nooit had ik het zo zwaar te verduren. Wanhopig speelde ik de eeuwige optimist, maar steeds verloor ik me na enkele uren. Hoezeer miste ik je mooie ogen, je lieve lach. Hoe groot was mijn verlangen jouw weer te zien.…

in het regenwoud waar elke lichte plek door duister wordt gedicht en ogen in de nevels glurend zijn gericht op iedere beweging in laag kreupelhout behoedzaam zoeken poten naar een evenwicht alsof de draagkracht van de takken hen benauwt pas na het aftasten worden ze goed beschouwd als jacht- en rustplaats met een open overzicht daar wacht…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld veranderd Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

Het station is koud, maar droog De stoel waarop ik zit voelt koud Mijn wereld is veilig Mijn wereld verandert Haar verschijning vult mijn blik Mijn boek leg ik weg Haar stem, zacht als honing Blonde lokken vallen zacht langs haar gezicht De middag gaat voorbij De avond gaat voorbij We lachen, raken elkaar aan Ik zie de blik in haar ogen…

voel eens hoe de wind waait als lange tijd geleden hoe zacht hij spreekt en aait langs je haar hij draagt de geuren voorbij mijn inademende neus ik heb het gemist, zoveel jaren; de lach van de lucht het zicht op licht zomaar, zonder op enige bedoeling te varen neen, ik heb mij niet vergist het raakt even aan geluk en zo intens…

Een sluipschutter te Avereest wiens vrouw zijn doelwit was geweest, zei: “lieve schat, als je eens wist hoe ‘k je vandaag weer heb gemist!”…

niets ben ik als ik de deur blijf open doen wie dan ook zoen alsof zij zijn wie wij waren gevaren onder ogen ziend blijft de deur op een kier zie ik niets door de mist die gevoelens uit woorden wist…

Avondduister zwart gevulde ruimte, alleen met mijn gedachten wachtend op het perron. Klok, tijd, aflopende teller tikt, de trein kwam te laat. Leven groeit tot leegte, Einde halte, dood…

Rond deze feestelijke periode ben ik het liefst ver buiten beeld, voel ik heel heftig hoe verdomd verdeeld de menselijke wereld is en mis elk vermogen om vreugde te veinzen. Men komt zogezegd gezellig samen rond eten, drank en knallend licht, opnieuw gezwicht voor het kopen van wat een zegen belooft te zijn.…