Alle inzendingen over wandelen

Woorden wandelen er op kousenvoeten, struikelen over de eenzaamheid, vallen als tere druppels in de kleine holtes van mijn stil en ongebonden zijn. In de stilte kan ik leven, ik kan daar zijn zonder beven. Niemand die me daar kan kwetsen of mijn lijden in leugens kan schetsen.…

Wandelen langs de kust op terrasjes de dorst gelest museum Broeker Veiling bezocht lekker uit eten is een must in boetiekjes kleren gekocht. Het was gezellig, dit tiende jaar ondanks gemis van een zus hopelijk komen we volgend jaar gezond weer bij elkaar.…

krampachtig nekt een strekken tot een panisch staken wat leidt tot lichaamshaken en een licht ontregeld bekken het lichaam wijst verkeerde kant trilt als een zenuwachtige boor en hoekt van achteren naar voor zo bewijst de juist ontstane stand nu scheuren, groeven gaan ontstaan botten en spieren uit wandelen gaan en de ribben springen uit…

Omdat daar toch niemand zat, en omdat het niet dicht zit, is het weer tijd voor een wandeling langs de oevers van het strand, daar waar het woud zich plotseling inhield, of zich gaandeweg heeft verwijderd.…

Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen. Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld is is hun plaats op de tree. Gisteren nog leidde ik zo iemand naar ’t station. Het was een avond vol mist en vroege kou.…

Door deining immer meer weggedreven Van gewild verwachte ongerijmdheden Vloei ik over in een nooit gedacht tegendeel Van een onontdekt verlangde wandeling Die schijnt te gebeuren zonder beweging Waarin alles passeert en aangeraakt Wordt door mij en veranderd verder gaat Zonder herinnerd of weergezien te worden.…

de heide, waar mensen komen zwemmen, wandelen, dromen, staat vandaag niet in brand, maar in verband met moord een lichaam werd gevonden overdekt met wonden maar het behoefde slechts een lok haar te identificeren na een jaar verdwijning in de kanalen van een lakse maatschappij de dader werd ook gevonden zoals in de volksmond was voorspeld…

een rustieke wandeling met struikelende gedachten fluisterende grassprietjes die ik net kan verstaan wuiven in ‘t voorbijgaan langs de slingerende IJssel rust ik op een platte steen het water kabbelt kalmerend bepaalt ook haar eigen koers ik luister naar de watertaal kijk onder de oppervlakte en denk hoe diep kan iemand zinken -of heet…

stukjes knabbelt uit het land dat niet wil wijken in de lucht valt rust te proeven en eerbied wordt geplukt met een open ziel die ziet hoe de winterzon waakt over haar ontelbare planeten er wordt storm voorspeld met huizenhoge golven zal de natuur opnieuw herstellen wat haar allemaal werd aangedaan maar vandaag is er nog stilte ik wandel…

zijn peilen quasi feilloos komen soms terecht in weggekwijnde harten waar de bodem dor en droog hem en haar toch doet stranden als volleerde schipbreukelingen die ondanks eindeloze wandelingen maar geen haven kunnen vinden dan een verlaten vissersdorp met alle huizen in de as gelegd zonder water, zonder voedsel waar ze dan toch samen…

De zaag cirkelt slopend verpulvert de jaarringen tot voer voor natuurpaden die wij vrij wandelen.…

de kerk in het midden van af te breken huizen staat er doelloos bij wees in een drooggevallen zee waar geen mensen zullen blijven dan wel opnieuw het water onder haar spiegel later het onderwater onderzoek schatteneiland op de bodem van wat politieke beslissingen telkens weer rechtvaardigen de wandeling door het verleden doet vandaag…

Een Kempense zwerfkei achterlaten bij het Cruz de Ferro -een rotsblok wegrollen van mijn hart-, lichter verder wandelen in het zonlicht van de Camino Frances, tot voor de barokke kathedraal, tot bij het graf van Jakobus.…

jij zweet mijn lief in ‘t licht van jonge morgen die nu al zomerheet ademt op ronde tafel in de keuken gaan zonnevlekken wandelen jij proeft plots zoutig nat je huid en haar en in jouw lenden stroomt mijn lid en ‘k wacht tot in de avond ik mij weer verzamel onze leden, streel het vel en alle haartjes zachtbloeiend onder diep liggende…

Rupsje klein, rupsje klein knabbelend op het groene blad weldra zul je een vlinder zijn een vlinder in de lucht Rupsje klein, rupsje klein wandelend van tak tot tak je zult een mooie vlinder zijn vrolijk in zijn volle vlucht Meisje klein, meisje mijn sabbelend op je duim zo fijn eens zul je volwassen zijn een wondermooie vrouw…

Geluk zit in de kleine dingen, luister naar wat men zegt, vergeet beslommeringen en wandel en voel u licht. Al is het leven hard, in 't zicht, laat u door hoop verblijden, de kracht die in u zit. die borrelt op in 't lijden…

Mijn irritatiegrens is in de loop der jaren verworden tot een grijs gebied zonder lijnen, grenzen, strepen Remmingen, die ken ik niet Een man getooid met een kort lontje explosief, niet zonder gevaar Wanneer ik ergens rustig wandel uit het niets is het weer daar Voel ik mij belaagd, zo niet begrepen opgejaagd en impulsief…

Dan wandel ik huiswaarts, licht als een pluimpje, teer Met opgelucht hartje en bergen ambities, mijn Heer! Briesje door de wilde haren, regen of wind voel ik niet Echtgenoot mompelt : nieuw jurkje gekocht? Een kleedje kan je kopen, de fijne babbels met je dokter niet Dank aan alle artsen ter wereld, zonder hen lukt het me niet!…

De zomeravond valt zwoel over de groengezegende zomertuin mystieke flora snakt naar regenwater groente wortelt dieper in oorsprong van eenzaam plantaardig bestaan onder de begieting van de mens honingbijen bestuiven zoete bloemen geur van weemoed omringt het licht van een volmaakte volle maan ik wandel langs de borders van het tuinpad…

de deur van kunst staat open en ik ben naar binnen gelopen en wandel nieuwsgierig door de kamers en lange gangen met imponerende doeken en in leer gebonden boeken op de tafel van wortelnoothout ligt een witte veder ik hoor het ruisen van mijn bloed warm en zoet dat als een rivier door woorden stroomt klei in hand van de…

Een eitje en een kopje thee, een wandeling vlak langs de zee. Je weet vast wel wat ik bedoel Het gaat om het totale gevoel, van veilig, warm, en zo vertrouwd én zeggen dat je van me houdt.…

Alles komt en gaat, in snelle verandering, landschappen, met diep prachtige betovering, laten mij verder wandelen in vertrouwen, dat ik ooit het mysterie zal aanschouwen. (het enige wat contant is, is ons bestaan...)…

Nooit meer goeden nacht noch een ochtendzoen nooit meer een berenknuffel kon ik dat nog maar één keer met je doen nog één keer met je praten samen wandelen langs de zee samen schelpen zoeken dan nemen we de allermooiste met ons mee nog één keer met je lachen met je huilen bovendien je dan vaarwel kussen omdat ik je nooit meer…

Zoek de bloemkant kind en laat ons samen gedrieen, hand in hand wandelen in de bloemenzee van jou bestaan. Zoek Godskant kind en laat Hem je koesteren, in de palm van Zijn hand, daar Hij je nooit verlaten zal!!…

Maar vaak bedierf men zijn plezier, dat deed de wandelende nier. Dan greep hij maar naar de jenever en pestte zo ook hart en lever. Hij voelde zich totaal gebroken en was van woede zeer ontstoken. Dit maakte ook de buurt niet blijer en riep: 'Er uit die klerelijer'. Het was de wens van iedereen, de blindedarm was daarmee heen.…

Zonder haar woord, zonder haar licht, wandelen we in duisternis. Met haar in ons binnenste zijn we Vlam, Vuur en Licht! Liefde laat zich niet verklaren. Liefde gebeurt aan ons. Voor haar is niets onmogelijk. Haar glimlach, Haar zwijgen, Haar zachte hand. Haar onuitputtelijk beminnen. Eens, ja eens, zal alles liefde zijn!…

Op wandel langs de Grote Gracht verdwijn ik in de schaduw van mijn vrouw. De zon wriemelt door de blaren en geeft nog milde warmte af. Er is gefluit van vogels her en der. Gaaien krassen. De lucht is blauw. Boterbloemen bloeien. Voorbij het pad verschijn ik weer alsook de schaarse auto's. Een haan kraait honden blaffen.…

De moralist is nooit een dichter geweest met zijn opgehemelde optimisme terwijl de zon die om een moeder huilt iedere avond diep in zee zakt hij praat tegen je in zijn duisterslaap maar wakker in het licht ben je er niet kinderen worden volwassen zien meer grijs dan grijs kan zien als wolken wandelen boven het stedenland en de zedenmeester…

mag ik in nazomerdromen nog even komen in je zon met een handvol schaduw en wat koele dronken ik zag je ogen op het strand luister naar wat zand en stenen je vertellen als je op excursie gaat tijdens je vervellen voel dan even aan de grond waar je op staat en gaat na al die eeuwen strijd kwam jij zomaar langs wandelen jouw…

t Is elke dag kerst in dit leven van mij het licht wordt elke morgen opnieuw in mij geboren zo ook deze ochtend waarop ook andere mensen kerstmis vieren, ik wandel met de hond, adem de frisse lucht en ik groet de planten, de dingen en dieren - vrolijk kerstfeest zeg ik tegen de schapen die bij de voerbak langs het fietspad…