Alle inzendingen over wanen

Het is die waan van elke dag waarin menigeen altijd moet scoren, zichzelf -tot vervelends toe- wil horen, of het nou nodig is, kan of mag. Dus in diezelfde dagelijkse waan is onze huidige politiek ontstaan.…

Zie mezelf van boven Moeilijk te geloven hoe angst mijn wil kon verdoven Hoor mezelf tot stilte manen Voel mijn luide storm van wanen Geen stenen huis gebouwd Nuchter beschouwd alleen vol van alcohol Hoofd nòg op hol Voor niks uitgesloofd Wil terug naar mezelf…

zo dreef de laatste, lieve waan voorbij.…

de laan wordt allengs smaller bomen stappen kleiner langszij wanneer het oog blijft puilen is het waas der waan nabij geen vogelkreet bekrast de lucht er zijn slechts wolven, zij huilen vlucht, vlucht, ijlt de noordenwind verdwijn uit dit verdichte woud in de ruimte sluimert het kind zijn bed voelde nooit zo koud…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

aan de stalen tafel schrijft hij zijn annalen zijn pen gevuld met vitriool de data en de namen, de onbekwame, de gegeselde en de gek hij haat hen, ze kennen zijn gebrek vanuit het raam ziet hij de rozentuin, de rotsen en het getraliede hek zijn hoofd staat niet naar strepen die schuinweg de tegels delen licht en donker hij tekent…

de schemering oogverblindend is vaak de waarheid doofstom, tot dromen toe bereid hoeveel huizen zijn er al ingestort eer de oerschreeuw werd gehoord de dageraad pak wat stenen van het grindpad in niet verklaarbare vormen gevat een wereld op zich met vele kanten net als ik of mijn hoogbejaarde tante…

jou Daar jij (mijn muze) je echt waar onthult De tijd (echter is) Een trein zonder rails Stilte (is enkel) Voedzaam met tranen En echt (belangrijk) Is een waarde van Zeker (het meervoud) Liefde slechts oprecht Boven (de waarheid) Staat werk'lijk echt niets Leugen (onwaarheid) Tart ons als mensen Reden: (verbolgen) In waan…

mijn Dulcinea, ze bestaat omdat ik niet kan geloven dat ze niet bestaat het onmogelijke dat mogelijk wordt maakt zekerheden onbetrouwbaar het spelt het einde van mijn waan en van de ware wereld van de anderen want het reële is een kwetsbare illusie en omgekeerd is illusie schrikwekkend reëel waan en werkelijkheid zijn onlosmakelijk verstrengeld…

Op hol geslagen raast de waan langs Hoofse Vijver waar hoge bomen gouden vruchten slijten vanuit hun schimmig rijk. Onthutst smaakt hij die hapt het rot van huichel en verlak omsluierd door een schil van ijdele woorden en theatraal verdichtsel. Voor de bühne blaast het kat- en muisorkest vrolijk valse noten.…

Hij herkende de persoon niet die zichzelf staande hield in de spiegeling van het etalageraam hoewel er toch iets- was dat hem enigszins verbond een soort van waan niet alleen te zijn in het gebeuren liep hij hem onzeker voorbij achteromziend bleek hij verdwenen.…

Al was die officieus, hij openbaart: We leven in een waan. Ik zie de twijfel al op uw gezicht: Dit snelsonnet, is dat een lokgedicht?…

Je kan natuurlijk in een waan blijven door net te doen alsof je het niet ziet misschien te lui bent om het te ervaren of er iets mee te doen.…

De wanhoop in mijn hart en de waan in mijn hoofd hebben mij van de waarheid beroofd ik zag slechts de schijn ontsprong zo de pijn die de werkelijkheid heet te zijn nu ben ik weer echt tenminste, dat is wat mijn dokter me zegt maar er zijn dagen dat ik weer die waan wil uitdragen er is niemand wie ik het waarom kan vragen.…

het is kil en klam ik waan mij in de wolken zo dicht is de mist…

ik ben wie ik schijn te zijn, een veinzer, een dichter dus van wanen en lyriek toch lees je uit mijn liefdesverzen voor…

tegen de zin in draal ik weg in vergetelheid de waan is groot toch beeld ik me in de illusie…

De Leerling, in zijn Waan, beslist. ----------------------------------- uit: Puntdichten (1824)…

Tranendal is het leven al verbruikt zoals je verzuipt in de tranen die je wanen echt te zijn.…

Maar wat ik echt niet uit kan staan is als ik mij deskundig waan of (erger nog) origineel.…

Zeg me de zin van dit bestaan Die wereld vol van leed en waan Het houdt nooit op, wat is die zin Beweging, vooruitgang, het moet zo zijn - zie de noodzaak er van in.…

kan waan van glazen torens macht en geld zo maar bestaan heeft de eerste wereld ooit iets voor die kinderen gedaan is onderdrukt gevolg van jouw vrijheid met als product geen geld en ongeluk glazen torens breken dromen storten in armoe zal zich wreken dit is maar een begin want spiegels glinsteren niet meer waan is door de…

Als je wordt gegeten kruip je in de waan smaakvol te zijn. Ze slikken je door. Het speeksel rest waarmee ze je bespuwen.…

'Mijn vriend' Noemde ik hem Bij die gelegenheid En terwijl hij wegkeek Heeft hij mij zonder Een spier te vertrekken In die waan gelaten…

In liefdevolle herinnering verblijf ik op de drempel van waan en waanzin. Op de drempel ook van huis en heimwee.…

nacht bij volle maan samenzijn in tederheid liefde's zoete waan…

Denkend aan een overleden vriend, waan ik mij met hem, volgens beelden uit m’n herinnering, op het terras op het Domplein; hij praat over z’n plannen en dat doet nu pijn, de toekomst kennen is soms niet fijn, want de pijn is echt.…

De waan van de dag Kweekt martelaren In de kinderkamer Want papa plaatst Katusja's in de kelder…

zacht paars omsluit me waan ik me veilig tot de zon mij aanroept om mijn ware aard te tonen…

Waan van een nieuw jaar wens ik echt alle goeds toe sla zelf een kruisje…