Alle inzendingen over wanen

Wanen van de dag hoor ik angstig kruipen, en krimpend op de terugtocht gaan.…

kijken naar de opkomende zon die haar armen spreidt over hoge toppen als een perzisch tapijt langzaam neemt zij bezit van de nachtelijke maan wat een rust er heerst 'k zou naar de top willen gaan daar heel even vertoeven kijken over het stille dal geen niets meer behoeven je wanen in het overal een mooie sterren regen…

niet bestond uitbehandeld zonder mond toch wist zij in de haar toegemeten tijd tussen heen en weer haar eigen evolutie weer op gang te krijgen juist in verloren tijd als niemand kijkt opent zich het universum niet aan tijd en zwaartekracht onderhevig in een koesterende eeuwigheid waarin zij gedijen die niet aan eigen wanen…

zij dansen het grijs uit de wereld van bewegen tussen wit en zwart gaan onder en komen op in een niet aflatende vitaliteit en pure levenskracht stoppen is vergaan de ander laten staan in kleur bekennen zonder grijze waan waar kleuren opponeren zal grijs die netjes seponeren omdat er nog tig tinten zijn…

het windgedicht over mijn vrind stormt ook een menselijk gezicht ik dacht dat hij speelde wat vlaagde en de tijd vertraagde in de luwte van toen had met hem te doen omdat hij zich stuurloos liet gaan duikend in de laatste waan wilde de wereld zien zijn krachten meten zonder ankers en limieten alles vergeten liet zijn macht…

soms neigt het gedicht naar de galm van een psalm dan weet ik dat er weer iets is misgegaan dat smeken en loven voor alles daarboven 't geeft iets onrustigs dat doet denken aan waan zelf ben ik te nuchter geloof niet in fabels en heb al genoeg aan mijn eigen bestaan…

Wie is er nu het bangst Voor zijn eigen angst Gekronkelde gedachten Die realiteit verkrachten Wie voelt zich gekeeld Zwart in eigen spiegelbeeld Gebroken verwarde ziel Verwaarloosd zwak fragiel Wie gaat door diepe dalen Blinde angst om te falen Weggezakt in het duister Enkel nog triest gefluister Wie leeft in ware wanen Vlucht in…

Zacht, heel zacht omhul ik de weemoed van je gedachten met spinrag van troost de vrede van zonwitte dagen In woorden ben ik enkel een wever van wanen Maar toch.. Ergens… onvindbaar intens… omhels ik de verzonken schelp van je parel……

Een maalstroom voert me mee onderhuids, als sterveling in wispelturige buien van de zee in vrije keus bestaat geen drenkeling op een ver vulkanisch strand aangezogen door billek land, het zwart herontdekt de kans voor lijfsbehoud, omarmt een droom in stil gebaar. Voortdurend in beweging, gekleurd in strakke integriteit, fixeren vogels hun…

rozenstraat, gezichten getekend. ontpopte naakte vrouwendijen open, borsten smelten bijna voor d'ogen. man trekt cirkel rond haar navel. boek zwemt in een spiegeling van licht op de tafel. hij ziet een trap door het raam, plukt een bloem, een tulp misschien. niemand mist er een. slaat snel het blad en de hoek om…

Een trekstroom voert me mee onderhuids, als sterveling in de wispelturige muil van de zee, in vrije keus ontstaat geen drenkeling, geworpen op een vulkanisch land, een enkeling herontdekt de balans voor lijfsbehoud, omarmt de droom in stil gebaar, hartstocht in beweging, gekleurde bals van integriteit, fixeren pauwen de drift in dans,…

uit het vlakke land naar de eerste heuvels in een mistige verte later bergen met de hardheid van het dagelijks bestaan ben het pad gegaan van duizend voeten in het zoeken naar een waan heb mezelf zien veranderen van luisteren naar fluisteren tot de waterval van woorden kwam onstuitbaar stroomt de schat die ik mijn leven lang…

Voor haar Zij kent al mijn Dromen en mijn wanen Al m'n honger en mijn Hartstocht en mijn spijt Als ik lach Kent zij alleen De tranen die daarachter Liggen in de tijd Geschreven in verbondenheid met Jeannet (Vrij naar de liedtekst van Frans Halsema)…

(the closest thing to crazy) ik voel me klein als kinderen in zomerzand de handjes bloemen vormend naar de zon hoe komt het, dat ik zo verward ben terwijl mijn hart in sprongen juicht en jij deze emotie buigt alsof ik als een kind geen uitweg vindt in wat te doen terwijl jouw zoen zich opdringt aan de mijne wil verlangen slechts…

Het is nacht, sterren fonkelen en het is bijna volle maan. Wij zijn nog wakker, zij lacht en kruipt dichter tegen mij aan. Morgen is ver weg, zover als een ster die staat in het raam. Zonder zorgen beleven we hoe het nu hier is en vragen ons niet af, hoe verder te gaan? Onder een zwart hemeldak voelen we ons op ons gemak. Met een gemoedsrust…

breekbaar oh zo teer balancerend tussen waan en zijn kies ik voor jou mijn keus was reeds bepaald door arrogantie van het weten van gekend talent miskend door hen die alles hadden de site de groep het zicht de plicht om mensen op te vangen maar hun eerste schreden te overladen met kritiek ze van het net te laten balen door richtingloos…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

Dode meisjes, drijvend op het verlaten bergmeer alle tederheid gezonken in bodemslijk verklonken, doodse stilte die neigt naar mistig hartzeer. Wat mis ik de zachte streling van de jeugd, onbezonnen schoonheid ver weg van iedere droefheid, lichte dagen en nachten in volle vreugd. Liefste er rest me slechts één baken laat me in uw liefde…

Rappers dichters mede liggers handomdraaiers pierewaaiers Vogeltellers doe-het-zelvers wondenstelpers little helpers Zwarte wolken zilvermeeuwen hongerige wolven kromme tenen Hoofd vol woorden je hart voelt leeg je trapt op de rem niemand hoort je stem Hartendieven blijven spoken verdronken ogen liggen te drogen refrein…

De waan van mijn dag. Ik geef je mijn hand. Die wil ik weer terug. Ik schenk je mijn hart. Onvoorwaardelijk.…

Wat deert me nieuwe liefdes-tijd; wat deren waan'ge dagen? 'k Heb mij in bedden neer-geleid waar vreemde doden lagen... Wat schade aan hergenoten waan? Misschien zal ik vergeten hoe doornen langs een liefde-laan mijn lede' aan stukken reten...…

mijn gedachten zijn zo helder als deze sterrennacht rimpelingen in het water nemen af evenals zorgen gekoesterd door het vuurtorenlicht waan ik me veilig…

kunstenaar is kunst illusie fusie van de waan en faam verworven in de vele ruzies over werk met je kompaan je naam is al vergeten faam aan het verbleken waan aan het verworden tot kunst van witte boorden kunst jouw magistraal product is visitekaartje van het clubje elitairen het onderscheid dat ruik je al van verre nooit…

Gedachten die verdwalen in een fantasie Dromen die zich tot vlinders ontpoppen Gevoelens die zich in de wolken wanen Geweten dat de moed ontbreekt een luchtbel door te prikken…

ô Nooitvernoegde mens, door dwaze waan gevleid, Door blinkend goud bekoord, door zucht tot eer misleid!…

is jouw kunst illusie fusie van de waan en faam verworven in de vele ruzies over kunst met je kompaan je naam is al vergeten de faam aan het verbleken je waan is verworden tot kunstbezit van enkele witte boorden kunst was eens jouw magistraal product visitekaartje van de club van elitairen het onderscheid dat rook je…

overgave mooi doch zwaar aan het ritme van het leven kent geen maar slechts beleven als ik daar op kan vertrouwen en niet door de waan word bestoven pas dan ben ik in staat te geloven…

Niets tussen mijn zinnen kan woorden beminnen niemand anders dan jij met lichtschetsende wanen, verdwalen van dwalen deze nacht in bewondering van een woordloos bestaan.…

Eenzaamheids achterdocht, gevoed door waan, Kweekt groter kwaad dan roekeloos vergeten Van wetten, waardoor veiligen zich weten Behoed tegen een snel en stout vergaan. Wie zonder schaamte geile lust belijden, Maken zich schuldig, maar zij weten toch De grootste zondigheid van 't kwaad te mijden.…

zij heeft zich gehecht aan mail de foto springt er meteen uit pret koket op hare snuit passie beklemt ‘m de keel is zij pin up of pretty thing? weer gekeken als in spiegel steeds geliefder haar giechel oh ja zij is meer dan lekker ding fijne sproetjes ogen in mascara het hoofd getooid met ‘n tiara zij straalt liefde voor het leven z…