Alle inzendingen over webben

Dit hete ik maagdengroen, en mochte ‘t, lang na deze, zo maagdelijk als nu, van webbe en verwen, wezen! Doch neen: ‘t onedel stof, hierboven onbekend, geschonden hebben zal ‘t, eer nog de zomer endt!…

De vermaarde beroemde rozen wensen niet te wijken, ondanks hun doornen niet rozenvariëteiten schitteren voorbehouden vol betekenis in het avondlicht der zon de koele frisse avondlucht, begon zwijgend als een bries met wereldallures, de vele kleine webben van spinnen te tonen de bijhorende kleine cirkeltjes een voor een krachtige…

een goudkleurige spin Geheel onopvallend In een schepping van koper en tin De spichtige vorm van haar poten Vier stuks aan elk haar zij Is in het juiste patroon gegoten Geheel keurig op rij Haar web weeft zij aan bronzen bladeren Elke herfst weer hetzelfde ontwerp Binnen haar vaste kaderen Het is al sedert de Bronstijd Dat zij haar webben…

Nog altijd gelest door een lied van de grond hingen de takken al laag in het najaar Bedruppelde webben trokken het bos door en vingen wat klein was en vleugeltjes had De idyllische dood van detail en nuance maakte weer plaats voor het egale witte geschitter van sneeuw op een winterse wolkloze windstille weide Als het maar klonk…

Sjaals van zilver zijn de webben in de rododendrons waar de spinnen ateliers en woonplaats hebben; langs de uitgebloeide bollen hangt het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem…

Wat schiet ik ermee op om steeds te vragen naar de onbekende wegen over de rand ik val liever eerder dan dat ik daar strand het was mij nog nooit tot zover te dragen Wat schiet ik ermee op om steeds weer te pogen mezelf toe te staan om iemand lief te hebben ik verstrik me toch steeds in de vele webben en zal wel nooit helemaal begrijpen mogen…

Daar is veel garen nodig voor `t spinnen van een web, maar misschien komt nog eens de tijd dat webben zijn pre-fab. We hebben allen in ons geest toch iets van deze spinnen en spinnenwebben om ons heen ter streling onzer zinnen.…

Ze hoeven niet als karakterloze regels of verleider ongevraagd op hun netvlies komen te staan.Het zijn geen hyena's, ik zoek de polen niet, spin geen webben.…

Deze cultuur bloeit het lichaam open Met een hart dat is gesloten De body glanst met goud bespoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood zo oud Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt ‘t Bloed gekoeld waar woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

Met de eerste rijp van het najaar Worden we rillend in zomerjassen Een kristaldauw op de valstrikken gewaar Van kruisspinnen die ons verassen Door de mistgeverniste wijze Waarop hun breisels de struiken behangen En meisjes met elastische twijgen De ijzelbesmukte webben vangen Om van het mateloos gesponnen garen Welke ze tot een…

Vandaag waren de waslijnen bezet in mijn tuin met heel mooie webben, dikke spinnen middenin 'En mijn wasgoed dan', zei ik, 'wat moet ik beginnen?…

Sedert de droomspin mij omspon met duizend parelende webben, zie ik hem spelen in de zon,- het kind dat wij nooit zullen hebben. Zijn ogen die het zonlicht vangen, zijn klaar en helder als kristal en onvertroebeld door verlangen: ogen van voor de zondeval. Hij glimlacht schuldeloos en wijs. Zijn vogelstem streelt licht mijn oren.…

Steden spinnen wegen: Webben tussen kerkers. Zwerf of geef je over. 't Ravijn bant de de blik, De vlakte verstrooit ze. Bespring rotstrappen, zwerfblokken naar uw drift. Laat in de vlakte uw verende voetzool Liefkozen door het vochtige gras.…

De cultuur bloeit het lichaam open Maar het hart dat is gesloten Body glinstert als in goud gegoten Webben rond vermolmend hout Roerloos tot de dood vermoeid Waar de tuinheer niet kan snoeien Kan geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt Het bloed gekoeld woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte…

zwijgende Maria, de bui stopt abrupt; ik groet Maria en vervolg m’n weg- en nader het bos dat zienderogen verandert in bomen; de zon komt op, nevels die oplossen hebben met dauw de aarde gewassen en het land ligt erbij als herboren; op het eind van het bospad staat de oudste boom, een- ‘Mondriaanse’ eik met kale takken, gehuld in zilveren webben…

naar stralende diamanten, die hun schittering over het water verspreiden klapwiekend verandert de reiger van stek de avondzon kleurt alles rood ook het donker in het water wordt één en al transparantie de vissen lijken te zwemmen in een luchtledige een kreeftje zoekt gehaast zijn weg de vleermuis fladdert in het rond spinnen weven hun webben…

Uw webbe is haast geweven, De dood, uw redder, spoedt! Een nachtwake is het leven, Meedogenloze vrek! ’t Gaat alles u begeven, Waaraan uw hart blijft kleven, Dra roept de dood: "vertrek"! Een nachtwake is het leven, Dat elk zijn ziel bereid’! Want o! er staat geschreven, In ’t woord aan ons verbleven: "Op tijd, volgt eeuwigheid!…

. ___________________________________ Hoe heel is het Al Het Al is nooit heel Een nevel baart sterren Ook sterven er veel Stelsels van licht Van een maan en een zon Die langzaam verdwijnt Als een zalm bij de bron Waren de pictures Van Hubbles niet nep Ze zijn tien keer beter Met dank aan James Webb…

Op een dag dat ik van vreugde zong en er nergens nog een webbe spon ben jij heengegaan. De herinnering aan ons laatste kopje thee die nacht dan moest je mee naar die andere kant en kwam nooit meer weer. Eigenlijk is het moeilijk om hierover te schrijven lang heb ik er zelf willen over zwijgen.…

Zoals vroeger is het, toen geluid nog in watten was gedrenkt en spinnen vanuit in hun bedruppelde webben buiten op haar loerden. Zij ontpelt zich en kruipt terug in bed met een doos tissues op de vrije plek en boeken op de grond.…

Wanneer te sterven ging de zon, De schemering heur webbe spon, Wanneer de smart mij overwon En ik die smart niet dragen kon; Dan heb ik vaak me neergezet Dicht bij dat oud-verkleurd portret... Daar toeven was een schoon gebed, Gezelle... m'n heilige Gezelle.…

want die hotelbouw let heel nauw Boor gaatjes in blokje hardhout 3 tot 8 millimeter groot Verwijder zorgvuldig alle boorstof anders gaan de larfjes dood De entree op het zuiden graag Hang de kamertjes niet te laag Bescherm ze tegen wind en kou Ja mensen, het let heel nauw Maak een afdakje voor de regen nattigheid houdt gasten tegen Veeg webben…

Dat vreselijk web vol webben kan ik eigenlijk niet goed hebben. Wat zou er b.v. gebeuren als twee draadjes zouden scheuren en contact maken met elkaar onzichtbaar, diep onder mijn haar, terwijl ik uitwendig zo maar in een winkel bezig ben groenten en vlees te ko- pen... Er knetteren geen vlammen en vonken.…

Dan resten webben van herfst, de nooit gekomen zomertijd. Er kwam een man langs met een kind met gitzwarte ogen hij had schelpen in zijn zak, een kastanje en beukennoot. Zijn mooie glimlach kwam even binnen ging niet verloren. Hij streelde onze hand niet bang dat wij niet echt waren. De minuten werden plots een soort eeuwigheid van ooit.…

De spin in hare webben zien dartelen op en neer; een regenscherrem hebben bij dito-achtig weer; onchristene wijnen proeven, ‘t is eender waar vandaan; bij ‘t kaarten al de troeven met kracht op tafel slaan. Dat al, rechtuit gesproken, haalt bij de wellust niet, die gij verwekt, Katoke, wanneer ge mij beziet!…

van hier: het uitzendpunt van human voorbij 't heelal, voor waar de tijd begon Ik en de ander, wij, zij, hij, zijn mallen die zijn ontworpen op dezelfde leest individuen met hun lotgevallen allen synchroon met god de wereldgeest Waarvan wij allen puzzelstukjes hebben een klein fragmentje geest van het geheel als een i.p. in wijde wereld webben…

In de nacht leken sterren stelsels van webben, hangend over de aarde en 's morgens lagen die op 't gras, op 't blad alsof de hemel liefde bedreven had. Voor 't vertrek verbrandde ik spoorloos ons afval, gewillig waren de wind en het vuur. De schapen zagen ons gaan, blaatten toe! “Daaag!…