Alle inzendingen over weerklinken

Muziek is in mijn huis Ik voel me thuis Van mijn hoofd tot aan mijn tenen Via merg en been richting kruis Muziek is in mijn huis Emoties in mijn oren Weerklinken via de boxen Ik voed mijn stereotoren Muziek is in mijn huis Als jij er bent Ik voel me thuis Muziek die ik jaren ken Jij zorgt voor het ritme Ik leg mijn akkoorden…

Onder alle geluiden die weerklinken is er niet een zo levendig! ..Als de doodse stilte Want zitten alle goede woorden niet al verwerkt in een blik? en zijn alle juiste zinnen niet gewoon een beweging? Complexiteit ingewikkeld in de eenvoud Gekoesterd verzorgd en weer gebracht tot de rust Geniet Van de stilte...…

Geratel van wekkers zal altijd ergens weerklinken, hernieuwd komen aanhinken weerloos met handen en ogen vol mededogen nadat rouw zich over "en toen" heeft gebogen. Er resten geen aarzelingen of liëren noch oud zeer of stelligheid in de zinnen voor mij althans om ook nu leven te vieren en mezelf in alle toonaarden te beminnen.…

Gesprekken, ernstig of vermakelijk zot hoor je moedig, ontspannen weerklinken; verdraagzame vrijheid is hun gebod.…

En door de straten, smalle gangen onze echo's weerklinkend, en vervormd de gezichten, de schreeuwende stemmen in de buurt en om de koepelkerk heen rennend en lachen! lachen dat we hebben gedaan! En snel, het was koud, al voel- den we weinig, weer naar huis en ver- moeid in elkaars armen onder de lakens.-…

Verhalen en arbeid uit elke tijd klonken ooit, weerklinken nog door dit bos; het blijft zijn eigen aard steeds toegewijd. ---------------------------------------------------------------- Landgoed Valkenberg is een gebied van mooie weiden en wilde bossen. Het ligt in Noord-Brabant, tussen Chaam en Ulvenhout.…

Met trillende hand teder bespeeld weerklinken de nu nog zuivere gevoelige snaren. Met de strijkstok der ervaringen bespannen met eens door liefde vrij wapperende paardenstaart haren. Vreugdige melodieën camoufleren mijn vrijelijk vloeiende innerlijke tranen.…

Hij stierf in de Geest van Christus Jezus, wellicht, over honderd jaar, zal een andere paus hem heilig verklaren, zodat zijn naam in alle godshuizen weerklinken zal, zoals het martelaren vergaat.…

Gedempte stemmen die zij wilde doen weerklinken uit een gelinieerde schrift van kristal verpopte vlinder gedroomde aanzet tot een nieuw begin in een aarzelende kus in een zin de lippen stijf gesloten verdooft het denken.…

eerste stralen van deze dag smaken wij het zoet van het geluk gelijk verfijnde nectar ons bevalt die ons als gouden wijn smaakt waarmee wij de geest verwarmen die ons de vreugde uitmeten laten van het feest dat jouw jaardag is in jou vieren wij passie en beleving welke wij gelijk de lentezon ervaren die het ritme van ons leven stuurt met de weerklinkende…

Noch hoor ik reeds rumoer van de straat, alleen mijn stappen zijn te horen, weerklinken als hamerslagen in het lege trapportaal. Nog niet zolang geleden danste ik de zon bij de voordeur tegemoet. Toen jij plots wegviel heb ik zelf die trap gebouwd. Een eenzame bouwvakker weet dan niet van ophouden.…

Noch hoor ik reeds rumoer van de straat, alleen mijn stappen zijn te horen, weerklinken als hamerslagen in het lege trapportaal. Nog niet zolang geleden danste ik de zon bij de voordeur tegemoet. Toen jij plots wegviel heb ik zelf die trap gebouwd. Een eenzame bouwvakker weet dan niet van ophouden.…

strekken zich uit hernieuwen hun gelofte van uitwaaierende frivoliteit slechts met lichte weerzin Contrabassen protesteren revolteren vernauwen hun pupillen laten enkel hun te lage noten vallen tegen de achterkant van de verschijnende horizon Laat ons opnieuw stemmen en laat ons nu de nacht onze bitterzoetpure klank doen weerklinken…

klassieke adembenemende emoties, smart, in de vorm van een oratorium afgewisseld, het erbarmen op de achtergrond, de Mattheuspassie binnen het wereldje van pijn, beluisteren en kunst, de oude muziek van Bach..welke je elke noot, elk sentiment laat voelen gezongen teksten over de hele wereld van de lijdensweg het weerklinkende passieverhaal…

De koetsier in Brugge sprak op een toon, die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal, spottend met een magere begijn, een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en taaie monumenten…

In de stille nacht moeder en kind tezamen, een wereld waar vergeten namen weerklinken engelen hun lieflijk gezang laten horen zachtmoedigheid een traan laat wegpinken.…

De koetsier in Brugge sprak op een toon die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal.…

in verte weergalmen de klokken het licht de hartslag van dag die stervend verstomt tonen weerklinken verdonkerd en droef een avondzucht fluistert van ’t dagelijkse leed als wiege- en graflied ’t gezang nog vermomt verglijdende tijd lijkt vergrijsd en vergeeld speels dansen klanken volgen de noten bonte libellen zweven doorzichtig voorbij…

in zoete pijn te dwalen door roze rode zalen verwachtingsvol gericht op dat wat kloppend ligt als in een halfopen toren van beschermende ivoren beschroomd stilaan de pulserende kamers binnengaan waar muziek van zoveel jaren door het aanslaan van de snaren tot weerklinkend leven komt, ontwaakt wat was verstomd, dat wat gewist werd geacht…

En de trommels op het 'veld van eer', weerklinken luid en duidelijk vandaag. Men wacht gelaten af op het eerste schot, tot het, na lang wachten, wordt gelost. De wereldleiders verwachten steeds meer, maar ooit, ooit vallen ze naar omlaag, als ze verantwoording afleggen voor God. Omdat het zoveel levens heeft gekost.…

zullen uw voorbeeld maar volgen” palen ze werden de grond in geboord een oude gewoonte die nooit meer verdween verbleekte het land en verspreidde een leugen “verzamel bezit, of gij zult nimmer deugen” het land werd tot goud, ieders hart van steen waar bleef toch die ene, die zonder te schromen gerold in een wekkende donder zijn stem zou weerklinken…

Tot nu, deez' avond voor mijn raam, Wijl stem en stap weerklinken, Ik in dit smachten zonder naam Opnieuw mij mag verzinken. Maar ànders dan het blinde kind, Want zie, ik vouw de handen, En dank de meester die mij mint, Zaaier der bloemenlanden.…

Een indrukwekkende waterval buldert van binnen vol ontzag sta ik langs de kant waar woorden samenkomen in zinnen Terwijl ze harmonieus hun weg vinden loop ik richting de waterval waar ze mij nog meer met jou verbinden Vol bewondering weerklink je in mijn verhalen overstemd door het gebulder blijf ik mijn liefde voor jouw herhalen Ik loop…

gezever, flauw vermaak Geneuzel uit gesloten kaak En leuterkoek waar ik voor waak Voor mijn part zoek je 't zelf maar uit Lees eens een boek - en lees het uit Voor je weer kwakt met hol gekwaak Je kromme woorden die ik laak Luchtfietserij waar ik van braak In godsnaam, schei nou toch eens uit Wanneer is 't met je frazen uit Die hol weerklinken…

De bolle blauwwangige lucht blies in zijn gouden horenen omgespannen met zijn vuist - de lucht kon 't wijd weerklinken niet meer houden, berstte en brak en blauwe sneeuw vloog vergruisd.…

En daalt de zon in ’t westen neer, Verspreidt zich ’t liefelijk schemerduister En heerst er stilte langs de dreven, Terwijl de maan, zo statig blinkend, Zich spiegelt in het zilvren meer, Dan hoor ik gaarn ’t zephirgefluister En hoe de tedere snaren beven Der windharp, door het woud weerklinkend Als tonen uit een reiner sfeer.…

Natuurgeluiden weerklinken als echo in verte Maanlicht golft tot ziens. Waarom hoor ik jouw voetsporen niet meer daar ze heel onverwacht en veel te vroeg van jou werden ontnomen Ik weet heel goed dat zij op elk moment van het leven klaarstonden om hun reis voort te zetten en ook nog eens voortdurend onderweg zijn met jou.…

In Sarajevo, waar alleen de Dood je vrolijk toelacht, weerklinken weer schoten, schoten in de kille nacht. Luid lachend springt mijn zoon in de golven, z'n lange lichaam onder koud water bedolven. Het kan hem niet schelen, hij heeft plezier, het leven is goed, het leven is prettig hier.…

Jouw fluister sluit mijn ogen Streel zacht langs je snaren en voel de muziek die jij hoort weerklinken in slagen versnellend in jouw hart Nog een knoopje gaat open Mijn handen zoeken en de hunkering glijdt uit mijn vingers langs jouw snaren trillend naar beneden naar het trefpunt van intimiteit Spieren knijpen de tonen van genot…

Lang dreunt hun nagalm door ons diepst gemoed; Al wat we, luistrend, in ons zelve hoorden Is 't, dat uw stalen stem weerklinken doet. Wij wéten 't doel, de plicht.…