12586 resultaten.
dood in een voortvluchtig rood
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 636 ik ga vandaag
de lucht inpakken
wolken, blauw, de regen
ik kan er niet meer tegen
gewoon in zinnen
buien om mee te beginnen
witte wolken schrijf ik af
grijze moeten zich nog legen
blauw stop ik in beelden
ondoorzichtig door de kou
de ondergaande zon gaat
dood in een voortvluchtig rood
dan komt er ruimte in het zwart
dat op zal lossen…
Zomerend strand
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 98 je lachte
ik zag hoe jij
de wereld
bedekte met een
dun laagje goud
voelde jouw
warmte gloeien
in hoe jij alles
lieftallig met
zijden bestreek
zag tedere
gebaren in ogen
die staarden
naar jou als
bron van de zon
raakte je hand
wist in je blik
licht witte wolken
jij golfde al zee
op zomerend strand…
Ondersteboven
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 1.074 De lente komt en komt alweer,
nu spuiten de vulkanen
en witte wolken druppelen
hun lading op het land.…
Opent deuren in verschil
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 in een machtig waaien
jagen witte wolken
vol mystiek voorbij
de zwarte zijn
veel aardser en brengen
de magie nabij
het is de oude strijd
tussen goed en kwaad die nu
naar licht en donker overslaat
heksen en het hellevuur
tegen roependen in de woestijn
zal dit elixer ooit de hemel zijn
zelfs het verscheiden
opent deuren in verschil…
weelde
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 274 er is vrede in mijn tuin
de boom kleurt rood, in waaieringen
langs kristal
avond zucht al, zacht en ongelovig
want de zon zweeft immer nog als nimphen
door mijn hart
zwarte rimpelingen rond het einde
van mijn dag
vertellen me van rouw
maar altijd is er dan die kleine vrouw
haar handen en haar kracht
ze lacht van witte wolken
van…
Elk moment opnieuw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 met open ogen, hart en ziel,
hoe witte wolken blijven drijven.
GENIET! van het wonder van muziek.
Elk moment opnieuw.…
Het Heuvelland
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 263 De runderen staan als witte vlekken
op een verre heuvelrug
weerkaatsend de witte wolken
van de blauwe hemelbrug.
Groepen bomen staan
als reusachtige dieren op de vele poten,
verspreid in het golvend akkerland.
De buizerd bidt voor hij toeslaat en eet.
Ik weet.
De schoonheid die mij ontroert
en dwingend naar binnen voert.…
Herfstwind
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.974 Herfstwind verdrijft de witte wolken,
Ganzen trekken langs het lege zwerk,
Nog geuren chrysanten en bloeien orchideeën,
Kon ik mijn vroeger lief nu vergeten,
Bijna was ik gelukkig,
Met mijn bloemenboot op de Fen-rivier,
Wit schuimt de stroom langs de boeg,
Fluit en trom houden maat met de riemslag,
Onder 't rumoer broeden sombre gedachten,…
wie telt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 wie telt weet niet waar hij aan begint
duizend dingen laten geen spoor na
niemand volgt de dodentreinen
telt de uitgestrekte mijlen
niemand wil met een zwarte reis
de witte wolken bereiken
achter verre bergen de onberekenbare val
van zwermen vogels
witte brengers van engelenbrood
niemand die het verteren kan
gif laat sporen na…
Vurig vuur
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.275 Zij, de eilandvulkaan, witte wolken
haar sneeuw getopte kegel rakend
terwijl gloeiend hete lava brakend
mensen verjagend die haar bevolken.
Dit is de aarde die treurt
haar hete zwavel tranend
uit de diepste hellekrocht
sissende stoom van water
als haar bloed de zee verkleurt.…
natuurlijk
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.544 als adem
witte wolken waait
langs lusteloze luchten
dan dampt
prachtig przewalski paard
van vogelvrije vluchten
als aarde
groene grassen geeft
met machtig mooie mossen
dan drinkt de
vliegensvlugge vink
bij bont beboomde bossen
als avond
rode ruikers ruilt
voor vederlichte veren
dan danst de
zomerzotte zwaan
met maanverlichte meren…
Jad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 In dit absurde tijdperk te mogen
ademen
leven
aan te raken met de ernst van een jad
onder een hemel vol sterren een witte wolk
die ons voorgaat
verdrijft het masker van de dood
ik heb in een tuin vol met papavers gezeten
gekeken naar de gekleurde vogels en de
papegaai horen krijsen en ik was bang, maar
overal breekt…
Hemelvaart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 375 Buiten vliegen witte wolken door het ruim en
schijnt de zon op het groene blad.…
Zoete vruchten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 54 o, oeverloze dagen
zonder warme harteklop
getart zonder erbarmen
een levenloze pop
spotvogels hinken
om beurten twee keer
op het linker en het
rechterbeen
opgetild uit het stof der aarde
rondom witte wolken
het blauw van zangvogels
een grenzenloos
erbarmen: de open deur
waar kinderen in en uit lopen
de ziel wordt getroost…
Herinner mij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 545 De onstuimige wind van de herfst
prikt meedogenloos en etst jouw naam
zee ligt daar uitnodigend
als een schommelend schuimend bad
de hemel oogt nog zomers blauw
als zoveel jaar geleden volg ik het pad
in witte wolken zie ik gezichten
die jij voor mij bedacht
dan verdwijnt de kille zilte kou
‘herinner mij’
zegt je stem in mijn…
Holland, ik heb je lief ...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.306 Roodbonte koeien
in 'n groene wei
gele boterbloemen
natuur maakt blij
Dieprode klaprozen
'n blauwe lucht
soms 'n witte wolk
ik slaak 'n zucht
Bruine wollige schapen
paardebloemen heldergeel
donzige eendjes
'n kleurrijk geheel
Donkerpaarse distels
verdwaalde madelief
'n kleurenpallet
Holland ik heb je lief !…
met beide benen op de grond
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 346 Ik liep alleen
met lange stille
stappen door zachte
witte wolken heen
toen de mist
in mijn hoofd verdween
probeerde ik jou te bereiken
mijn armen te kort
om zo ver te reiken
ik bleef maar zoeken
en kijken
zo lang als ik kon
tot een eenzame traan
langzaam opsteeg
naar de zon
maar...niemand
kwam ik tegen
mijn hart huilde…
Gedane arbeid
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 2.168 In gelukzaligheid te dromen in een
zetel van gedane arbeid en haar
vruchtgebruik, drijvend op de witte
wolken stromen en de tranen uit de
laatste knipoog van het paradijs.…
Streelme, liefme, kusme
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 151 kom geliefde, laat ons lieven
‘t leven zweven en beminnen
wiegen over Zephyr’s krullen
op de warme zomerwind
‘k zwierje, saffierje en irisje
blauwer dan m’n ogen strelen
liefme, kusme, streelme
deinme over liefdezeeën
‘k zweefje dromend donzend
vederlicht op witte wolken
hemelme en tederme, beroerme
daar waar eeuwig sterren glimmen…
In mijn rookkamer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 115 Ik kijk door witte wolken heen.
Ik hoor het tikken van zijn klok.
Ik weet en heb altijd al gedacht,
dat verleden tijden niet vergaan.
Mijn grootvader verschijnt en zegt:
Zestig jaren heb ik al gewacht.
Zestig jaar heb ik je gemist.
We roken pratend zijn sigaren.
Nu weet ik wat hij ook al wist.
Ik laat hem los en dankbaar gaan.…
Alles op z’n plek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 Dromerig zie ik uit over groene landerijen
door ochtenddauw bezaaid met parelen
omzoomd door bos in blauwe nevel
overgoten met stralen zonnegoud
en als luchtkastelen zweven witte wolken
door azuren blauw diepe herfsthemel
frisse herfstwind waait over velden
zacht huilend om de zomer
maar in vochtig bos vullen de bladeren
dit seizoen nog…
De Zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 41 de mens is klein
groot is de zee
de mens is slim
wijs is de zee
de mens is sterk
machtig de zee
het bootje
de schuit
het schip
en de tanker
gedragen van haven naar haven
op de rug van de zee
het kind op het strand
trekt de vlieger
strak als een anker
de witte wolken trekken mee
en de maan trekt de vloed
kromt de rug van de…
Eilandvulkaan
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 825 Zij is eiland
en altijd vulkaan
met witte wolken
die haar sneeuw
getopte kegel raken
zij verjaagt mensen
die haar bevolken
en die haar rode lava
laten braken
zij is ook aardevrouw
en haar hete zwavel
daalt traag en treurt
als gloeiend bloed
met sissende stoom
die mij huiveren doet
en mijn koude zee
verkleurt
zij is soms boete…
Dromenvanger
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.522 Op lege dagen - zoals deze
wanneer vogels weggevlogen
mij verlieten voor een verte
die ik nemen kon wellicht
dacht ik aan langvergane dagen
van verlaten witte wolken
die genomen door de vogels
zomerden in vergezicht
In winters hing ik niet aan slaap
die was voor dwazen - radelozen
nee - nog liever brandde ik mijn ogen
rood in evenwicht…
De kolk.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 609 damp stijgt op van 't water uit de stille kolk
waterleliebladeren hebben groot deel van 't wateroppervlak bedekt
klein spoortje helder water heeft zich in 't midden uitgestrekt
daarin spiegelt zich opeens een dikke witte wolk
die vervolgens even het zonlicht belet om te stralen
dit kleine paradijsje met haar helderheid te kleuren
geniet,…
Je daagde uit
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 414 ontmoette warm
de zon in blauw
langs witte wolken
haar stralen gaven
licht voor even weer
het zomerse gezicht
ik spon een web om
jou te vangen onzichtbaar
in wat schaduw neer gehangen
je landde in
bekend oranjegeel
en spon geen draad te veel
je daagde uit
ik hoekte nog mijn
trekdraad vol met dromen
maar jij hebt mij genomen…
Lichaam V
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 Vijf haiku’s n.a.v. een reis door het lijf:
(voorhoofd)
oude indiaan
rookt op de hoogste springplank
stoïcijns een pijp
(aangezicht)
regenbooggezicht
witte wolken in mijn keel
een vlieg in barnsteen
(huid)
een Bambi beeldje
dat roze of blauw verkleurt
als het weer omslaat
(hart)
in een kleine tent
doek van tabaksbladeren…
Pavane pour un enfant défunt
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 763 wolk
van je eeuwige stilte…
Langs de zee.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 211 De witte wolken jagen voorbij
water stroomt op het strand.
Waar ik loop samen met jou
in een stil en tijdloos vertrouwen.
Geen geheimen voor elkaar
na zoveel seizoenen bij elkaar.
Het is bij ons net als bij de zee
soms is er eb of vloed.
Na een koude winter komt
er steeds weer een warme zomer.…
voor haar van wie ik hou
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 356 voor haar
door de hemel vol blauwe plekken
razen flarden van witte wolken voorbij
een zucht
die jij slaakte
in een woord
dat mij raakte
zijn gedachten zo blij
gelijk one hundred and eighty
vier keer raak in één
ja ieder woord was raak
en de zon?…