Alle inzendingen over woede

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

Tranen beuken machteloos, woede ligt op mijn tong, vuisten huilen vruchteloos van verdriet dat ik niet bedwong. Hersenspinrag, doolhoven van smerige smart: verdronken in duistere kloven ben ik slaaf van een slinkend hart. Verzet tekent een open wond, bloed scheldt: "Rood", gil ik gedreven. Ik!…

kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote, het ene dat de mens en zijn droom en zijn angst en al het woeden…

Schreeuwend tegen een muur die nooit zal kunnen horen, een berg waarvan ik telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en…

Cupido vond een levensloze jonge vrouw, haar gezicht nog vol van woede. Met zijn pijltjes van liefde perforeerde zij haar hart, nadat overspel hetgeen bevestigde wat zij in gedachte al een poosje vermoedde." Cupido heeft aangifte gedaan om gebruikers van zijn diensten voor misbruik te behoeden.…

Je zult maar bij het kruishout staan en daar je meester dood zien bloeden, gevangen in je eigen waan; waar haal je nog de moed vandaan om als discipel voort te gaan, je zult maar bij het kruishout staan en daar je meester dood zien bloeden, als zó de storm om ons zou woeden zou 't ons niet beter zijn vergaan, o God, geef ons de richting aan…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

De gloed, het vuur, de warmte, het uur waarop gebeuren moet door eenzaamheid gevoed Gebroken, woest en overstuur werpt hij een grote wolk van vuur Een hoge gil verstomt terstond een vrouw ligt zielloos op de grond Door pijn en woede destructief maar tevens kinderlijk naïef drukt hij zijn neus tegen 't slappe lichaam en zoekt en vindt…

De grootste kerstboom ter wereld staat er weer Gordon wilde in Lopik aanwezig zijn Zo alleen kan hij best aanstekelijk zijn Hij ontstak de kerstverlichting, zonder Geer Het contact met Gerard heeft hij verbroken Die was door hem al in woede ontstoken ...De grootste kerstboom ter wereld brandt weer.…

Een is slecht: het is woede, bedroefdheid, jaloezie, schuld, hebzucht, verwaandheid en arrogantie. De ander is goed: het is geluk, liefde, vrede, hoop, oprechtheid, vrijgevigheid en vertrouwen. Nu vragen mensen mij wel eens welke wolf wint er dan, en dan antwoord ik simpelweg: degene die je voedt.…

En kijk hier zit ik dan benen strak over elkaar Mijn vuisten verkrampt klaar voor het gevaar Zweetdruppels parelen rollen over mijn wang Ogen fel vol met vuur ik ben niet langer bang Diep in mij is de woede van alles wat is gebeurt Strijd is nu mijn motto niet langer meer getreurd Ik zucht snak naar lucht en vind mijn eigen kracht…

Een vriendelijk antwoord doet woede bedaren Krenkende woorden wakkeren juist toorn aan Waardoor nieuwe conflicten kunnen ontstaan Het is beter de goede contacten te bewaren.…

met geleende woorden breekt het hart open akkoorden die trillen van emotie peilen de diepte van het verdriet zo wreed geen mens kan bevroeden hoe de pijn snerpt de onverdraagzame woede, het eenzame gevoel van onmacht een donkere spelonk waar het gif van de dood het leven wil breken o, worden mijn zuchten opgevangen in een stevige…

Ik bloedde met haat mensen vol woede. Ik verlang ernaar om in zonlicht, de stralen van mijn bloem te laten dalen over al wat leeft. Ik ben bang dat degene, die van mij houdt, de bloemblaadjes telkens plukt met de woorden in vragen: "Houdt ze wel houdt ze niet van me...?"…

Vat vol tegenstrijdigheden Ben ik, kolkend van Vrede en woede die Tegelijkertijd ongrijpbaar Zijn - het goede heb ik Voor met ieder mensenkind Maar sta ook hatelijk Tegenover hem als ik Omzie naar zijn hopeloos Menselijk tekort en ik Hem zijn wandaden Vergelden wil - Val ik terug op het Geweten waarin mijn Ziel nochtans…

nu ik me verberg in rode wijn helpt het niet, verdooft ook niet maar mijn denken keert zich tegen kou een “hou van jou” is niet genoeg vandaag en ik wil meer in vingers over huid elk geschreeuw is mijn geluid en elke zucht verwoordt mijn hart in duizend snelle slagen angst bekruipt de zwarte kragen waar een witte woede brandt mijn…

'Maak van uw woede een haiku die klinkt, en ziet: de zon gaat schijnen!' 'Donnerwetter, tjee, u bent een meerkoetdichter. Mijn bui? Verdwenen!'…

op deze vloer heb ik gelopen gedanst gezeten en gestaan ook heb ik er op rondgekropen toen mijn man in woede was gegaan ik heb er mijn kinderen op gedragen gelachen gescholden en gehuild hem geboend in lengte van dagen wanneer hij bestoft was en bevuild je ziet de slijtage en de afdrukken een diepe kras van vallend glas de putten van wat…

met zijn hakken in het zand verankerd denkt hij boven haar uit te toornen gewapend met zijn dekmantel waant hij zich onfeilbaar zij zet de dans in, hij pareert en kotst opgekropte woede over haar heen spiegelt feilloos zijn eigen gedrag in de hoop haar te kunnen raken gewapend met liefde ontwaart zij hem als gevangen in zijn eigen pijn…

leve de mensen varkens in nood zij denken aan het welzijn ook vlak voor hun angstige dood wat een heldenmoed twintig dagen in deze dierenhel rustig ogend filmen van binnen kokend van woede kommer en kwel dank u allen voor de melding aangaande deze slachterij vertoond aan ons in Nederland bekend staande zaken annuleren…

De zwarte eenhoorn is hebzuchtig de zwarte eenhoorn is ongeduldig de zwarte eenhoorn is onbegrepen en aangezien voor een geest of een symbool Ze werd gegrepen en meegenomen door een koud land waar mist spotprenten schilderde van mijn woede Niet op haar schoot rust de hoorn maar diep in haar maanzee waar hij groeit De zwarte eenhoorn is…

standaard Moet het gaan worden Wereld naar de Fili- stijnen willen wij niet Wereld onder onze Hoede Met mensen die zich uit De kunst gedragen Majestueuze mo- biliteit die zonder Uitzondering geen gren- zen kent 'n Wagen van Fred Flint- stone voor iedereen Goed voor ieders condi- tie en zeker 't milieu Wereld blij, met minder Woede…

Gevangen in de lach Omsloten door de grijns Tranen plengen Vervuld van verdriet Door woede en laster Gedachten mengen Zinspeling onwaar De kracht een wonder Gaat maar door Berusting ontstaat 't Verdriet van de waarheid Staat stil. Laat voor Gaan de lach. De grijns Ontstaan na gerechtelijke Dwaling.…

zonnestraaltje zich door het vuilgrijze venster glijdt dan langs proppen papier, een overvolle asbak en lege flessen bier de ouwe dichter die nu grommend ontwaakt, vloekt ‘verdomme’ terwijl zonlicht op zijn monitor het lezen bijna onmogelijk maakt ‘de ratten’ hijgt hij zwaar en diep als uit een put, dan typt zijn nicotine vinger trillend van woede…

wie "vieren" geeft mag nu gerust zijn woede bot gaan vieren; ik wilde enkel maar met taal een enkel blad versieren.…

Waarop zij in woede ontstak en wreed het hart van haar ex brak. Want in haar wraak reed zij zijn bak in de prak: kakkerlakkenwrak.…

Waarom heeft de tijd zich zo vergist en jou meedogenloos ontvoerd naar het land waar iedereen jou mist mij achterlatend…uitgevloerd Dit verdriet blijft mij beklemmen de pijn wurgt mij dag en nacht woede weet mij te ontstemmen hopeloos verlies ik alle kracht Ik zal jou voor altijd meedragen totdat al mijn tranen zullen drogen en mocht…

Meedogenloos woedde de orkaan verder sleepte alle bloesems mee. Het duurde lang voordat mijn hart mijn ogen geloofden. Nu ik beelden van orkanen zie weet ik het weer, het sleept alles mee. Bloesems, bomen, toen mimosa's ballerina’s stervende zwanen werden. Natuurlijk was het stil in het oog van de orkaan.…

O nachtlied van de eenzaamheid noodlot leidt naar droeve wegen hemeltergend zijn de angsten die uw God mij heeft gegeven duister wurmt zich door de nacht een woord raakt blind, door mij geschreven ik poog en tracht, probeer steeds weer woede en angst, ze doen mij beven O nachtlied van de treurigheid ik beschrijf, vertaal, mijn ongerief…

willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede, weifeling, weesgegroetjes, whisky en wollegoed. weltrusten!…