Netgedichten

netgedicht (nr. 40.227):

om te gedenken

met geleende woorden
breekt het hart open
akkoorden die trillen van emotie
peilen de diepte van het verdriet

zo wreed

geen mens kan bevroeden
hoe de pijn snerpt
de onverdraagzame
woede, het eenzame
gevoel van onmacht

een donkere spelonk waar het gif
van de dood het leven wil breken

o, worden mijn zuchten opgevangen
in een stevige omhelzing door
datgene wat was, en voort leeft
om te gedenken in herinnering

Schrijver: lijda, 31 juli 2011

lijdazieleman

gmail.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

verdriet

4.2 met 6 stemmen

597

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Maria Voerman, 14 jaar geleden

Een prachtig gedicht! Heel mooi neergezet Lijda!

Hilly Nicolay, 14 jaar geleden

De onmacht, het verdriet, goed verwoord Lijda.
Ook heel mooi.

geeraardt, 14 jaar geleden

donker maar o zo fraai dit..

Marije Hendrikx, 14 jaar geleden

Peilloos diep daalt verdriet waar het omhelzing ontmoet in de liefde die blijft... Prachtig!

kerima ellouise, 14 jaar geleden

onmacht maakt eenzaam, het leven als een scherpe richel vol pijn en verdriet...erg mooi neergezet!

Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden

Als het verdriet wordt opengebroken en de ziel wordt verscheurd met het gif van de dood, kan het een kans zijn om een nieuw mens te worden... De weg is soms lang en moeizaam... Heel mooi en veelzeggend gedicht!

Geef je reactie op deze inzending: