Alle inzendingen over woede

Ik zie de wanhoop Zie de woede Alles binnen opgekropt Onder je blonde krullen Achter je eeuwige lach Vroeger lag ik bij jou In je armen, broer Als ik huilde troostte jij me Omdat ik nooit iets zeggen kon En jij al het verdriet Wel aankon Nu ben jij eens aan de beurt Ik ben het meisje zonder stem En voor mijn voeten ligt De jongen die…

Voor de zoveelste keer erin gelopen De valkuil die kwetsbaarheid heet Zolang hun woede en angsten nog welig tieren is veiligheid onder het tapijt verstopt Uitgedrukt in regendruppels storten zij zich uit Hoosbuien waartegen geen paraplu bescherming biedt Pas wanneer de luchtbel zo sterk en helder Pas dan is verdrinken niet meer…

als oprechtheid halfstok wordt gehesen lijkt vertrouwen dood ieder woord ieder gebaar iedere stilte heeft aan oorspronkelijkheid ingeboet, het delen is vermoord of zal het zijn als rouwen, opstandige eenzaamheid, woede bouwen tranen die slijten aan hoop, eindeloos, in nog ongewenste dagen blijven zij schaduwrijk doch ongewijd…

Zoals, andersom, de schreeuw van wie heelhuids ter wereld komt: in woede en pijn je moeder verlaten en dan toch luidkeels willen leven en leven. Onbegrijpelijk, later. ---------------------------------------- uit: 'Wat blijft komt nooit terug', 2002.…

Naar dit veld leiden de wegen die wij lijdzaam moeten gaan aan het einde wacht de zegen voor ons kommervol bestaan Heel ons leven kruist de degen met de dood als Partizaan wil mijn as tot molshoop vegen als ik voorgoed heb afgedaan Blind van woede zal ik sneven waar de liefde is vergaan Doof mijn sintels in de regen verstrooide ziel,…

wanneer niemand de moed vindt om ook maar iets van vroeger op te rapen ze doen of alles gewoon is maar dat is het absoluut niet de schakels van het verleden vormen een ketting die tegenhoudt maar ook één die niet af te breken valt daarom kan ik enkel het raam openen om zonlicht binnen te laten en lucht die niet verdrongen is van verdriet woede…

toen…. liet ik eindelijk los al wat ik verloren wist al wat diep verborgen was alles wat ik had gemist toen…. liet ik eindelijk toe alles wat ik niet zal zijn alles wat voor altijd is de wortel van de pijn terwijl dit woeden wat bedaarde groeiden hart en ziel en geest tot een warmer wijzer wezen door het leven enigszins verweesd…

Het woordje nee daar zit ik zo mee het accepteren huilend proberen want nee moeten zeggen is je grenzen verleggen gewoon omdat je lichaam weigert in je hooft het allemaal steigert van woede en verdriet de pijn die men niet ziet weer een stapje naar benee het antwoord moet en het is nee sorry, er komt een hele dikke traan ik weet even niet…

Er was geen oorlog, geen strijd noch gevecht in mij: de haat transformeerde de woede het grote vuur tikte weg, elk uur. Het lag op de waarheid van iedere fractie in de seconde... mijn magie der geest, door menig mens bevreesd. Echter, alleen in heden haar innerlijke kracht loslaten, ten zeerste gevreesd...…

mezelf : waarom was ik boos het was makkelijker als ik voor zo'n gevoel koos maar toch voelde ik verdriet waarom wist ik toen niet Dus als ik nu in stilte aan je denk denk ik aan die momenten samen dat we zoveel dingen deden, dat we echt verbonden waren en ik heb spijt spijt, dat ik dat niet eerder heb gezien dat ik blind was door woede…

Onmacht regeert, frustratie volgt, woede verdooft; ik wil vluchten. Weg van hier, van jij, van ons, van mij; maar de muren grijnzen pijnlijk grimmig. De spiegel schrikt, een lach klinkt laatdunkend; er knapt iets. Het wordt zwart en rood en stil, doodstil.…

De politiek verhardt maar binnenkort worden er zachtere koekjes gebakken Om het allemaal te beëindigen branden we onze eenzaamheid af Zonder vlammen Onder gezellige schemerlampen heerst woede Ondertussen is er veel vertier Alles wordt heldere overwogen Het blijft voorlopig verborgen onder de schedels Niemand begrijpt wat er gezegd…

Spoken en ratten likken aan de woede en spelen verstoppertje in de doolhof van leugens over de heldhaftige strijd voor het vaderland en zijn machtige vaders met gespleten tong…

Pas jaren nadat ik hem ben gesmeerd, Kon ik mijn woede uiten. Want alles wat jij deed was verkeerd, en alleen met therapie kon ik dat afsluiten. Ik heb zoveel dingen kapot gemaakt, Als de woede de overhand verkreeg. Omdat jij mij met iedere vinger hebt aangeraakt, Ik was nog nimmer zo boos en toch leeg.…

Ooit lees 'k in tijd de vrouwen uit mijn leven dansend met baleinen vingervlug weg Ooit lees 'k opgekropte woede die 'k daarna raket-vlug lanceer Vanbinnen bij mij zit woede beheersbare boosheid ongetemd een godvergeten gramschap die pas gaat liggen als luiken voorgoed sluiten Lang ken ik hun pijn en zij mijn wrevel die wegebt en weer…

leven met d'overgang is onrust aan de vloedlijn stormen woeden eb is onbekend van alle kanten slaat ontketend golven op je teder ongestel steeds wilder aan nooit uitgerust reeds lang naar verre doemeilanden weggewenst resteert d'uitwijzing naar nieuwe oorden zonder woorden weg met d'herinnering onweg gewoven vrijheid moet…

Zo alleen in zijn eigen wereld -soms plots zo helder Klimmend op een berg frustratie -soms zo teder en diepgaand gesloten en niet te peilen -zo hard vechten tegen jezelf zo vol levenslust, dan weer in de put -krampachtig claimen zoeken naar houvast -buiten zinnen van woede in een rustig vaarwater -verstrengeld in de liefde twee zielen -…

ooit heb ik het donker in je ogen zien bliksemen opkomende tranen die van kwaadheid vervloeien een losbarstende bui waarbij woorden in staccato hun gif hagelen in afwachting van de vallende wind heb ik mij omgedraaid ben weggegaan om jou even de tijd te geven woede af te reageren met regen in een opklarend ogenblik…

Blinde woede in het donker. De angst om los te laten. Om niet te verliezen. Gevangene in de tijd. Slaaf van de illusie. Veroordeeld tot ontbinding. Wachter van de ruïne poort. In de schaduw van de zon. Gezakt door onvoorzichtigheid. Gevlogen in de lucht. Met gekrijs gevallen. Beschoten en vernederd. Verjaagd en verkracht.…

Nooit las ik woede in jouw ogen, nooit klachten of een stil verwijt. Ik zag alleen maar mededogen en altijd heel veel tederheid. Was het soms liefde of ervaring? Of was het misschien allebei? Wellicht is dat dan de verklaring en hopelijk weggelegd voor mij.…

Niet kunnen bereiken Hetgeen zij realiseerden Haat en nijd Meedogenloosheid Odium en woede Klaagzangen Elegie Why nationalisme? Hoezo, echt niet gunnen? Glob' is van ons allemaal Bedenk dit nou toch eens een keer Gun elkaar Licht en gun elkaar Ruimte met heel veel groen 't Is mog'lijk 't Moet kunnen…

De vele vrouwen in mijn leven Nooit wil ik ze kwijt Stuk voor stuk kregen ze liefde Stuk voor stuk kregen ze spijt Ik heb van allemaal gehouden De 1 wat kort, de ander lang De 1 ging weg gevuld met woede De ander was onnodig bang Een enkeling miste vertrouwen Of kwam op een verkeerd moment Toch ben ik van ze blijven houden Omdat ik hun liefde…

Een vloedgolf van emoties Overspoelt mij Na ieder verwijt Na iedere snauw Ik dreig te verdrinken In een draaikolk van woede En teleurstelling Na iedere schreeuw Of duistere blik Maar zelfs als ik denk Dat ik niet verder meer zinken kan Kijk ik naar boven En zie ik door een waas van tranen Een onbewolkte hemel Ik vecht mezelf weer…

Wijl wind, in zijn woede, Bij 't ijzeren drijven, Blind geselt ten bloede Hun trotsige lijven.…

Verboden straten, ingehouden woede. Het zijpad van hem of haar. De bezinning op haar hoede. Warme stenen of glad asfalt. Opengebroken straten, verlaten. Waardoor scheiding vervalt. Verboden plaatsen, bedrukte emotie. Opklaringen links als rechtsom. Op asfalt voelt grind als een parodie. Besproken wonderen illustreren.…

Hitte die alles Verzengend is En zelfs het Asfalt smelten Doet - Hersens, gefrituurd In deze voortijdige Zomerstorm, die de Kracht niet meer hebben De persoon te sturen Waartoe zij behoren Het wegdek waarlangs Ik mijn weg wil gaan Dat opensplijt en Mijn hele lichaam En alles wat daar Bij hoort in blinde woede Omvat…

als een prins heb ik me door doornstruiken geworsteld om daar te komen waar men zei dat jij te vinden zou zijn gevochten met mijn zwaard op 't scherpst van de snede door de natuur die bloedde voor hun stilzwijgend verzet wat het mijne deed koken van woede tot het moment daar was van het in oog staan met ontbrak iedere vorm van zelfverzekerdheid…

De zon slaapt achter wolken het is middag in de herfst een merel zit op een tak bij het graf dat je bezoekt je ziet er gezond uit op het najaarskerkhof waar je de doden bezoekt een merel fluit je toe onze toekomstdromen zullen voor altijd bij de vogels zijn ze vertellen ons verhalen van onschatbare waarde de kraaien krassen woede…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

Cupido vond een levensloze jonge vrouw, haar gezicht nog vol van woede. Met zijn pijltjes van liefde perforeerde zij haar hart, nadat overspel hetgeen bevestigde wat zij in gedachte al een poosje vermoedde." Cupido heeft aangifte gedaan om gebruikers van zijn diensten voor misbruik te behoeden.…