Alle inzendingen over zee-ervaring

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Zij wuiven mij tegemoet zij geven niets om geel zij geven veel geel Geschut door de wind en gevoed door het water en gezien door mij en veel geel Onverschillig kijken zij mij aan hun daad is gedaan, ik ervaar hun leed Geel en veel geel en de horizon, zij is weg opgelost Is opgegaan in de gele zee…

Waar ik ook ben de zee roept in rust overal voel ik dat zij mij kust de wind over stranden schuurt de hemel rood schelpen vol ervaring leggen gedachten bloot waar ik ook ga de zee lacht in tranen overal zie ik huilende heuvels in banen de branding verleidt voor wie het ruisen hoort dansende lichtbundels van stuur- naar bakboord…

van een laatbloeier verwacht je meer ervaring vooral empathie…

, dat hij het niet zou redden Hij huilde en tierden Maar de golven voerden hem mee naar de oppervlakte van de zee Gelukkig is de hevige storm gaan liggen En hij dreef nu in het water kalm en rustig Reflecterend hoe hij zich meer kan laten zien Aan de oppervlakte van de zee Door de storm te ervaren wist hij dat hij niet meer bang hoefde…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, natuurlijk door de vloed herwonnen wordt en allengs tot de helft wordt ingekort ervaar ik weer wat ik ervaren heb: een kleine jongen ben ik met een schep, hardnekkig vechtend voor een wankel fort totdat het weldra toch is ingestort- de zee geeft op het laatst de volle mep; een klap die onafwendbaar…

Als ik langs de velden ga en me inleef in het gras ervaar ik de aarde zoals het leven was Ik mis de bossen en de bramen ik verlang zo naar een zee van liefde voor de wereld omhels mij, neem mij mee 't gegronde groen van bomen de geur van hout en van het gras ik wilde dat het eeuwig was en dat ik alles hier nu had ik ben gevangen…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, natuurlijk door de vloed herwonnen wordt en allengs tot de helft wordt ingekort ervaar ik weer wat ik ervaren heb: een kleine jongen ben ik met een schep, hernekkig vechtend voor een wankel fort totdat het weldra toch is ingestort - de zee geeft op het laatst de volle mep; een klap, die onafwendbaar…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, Natuurlijk door de vloed herwonnen wordt En allengs tot de helft wordt ingekort Ervaar ik weer wat ik ervaren heb: Een kleine jongen ben ik met een schep, Hardnekkig vechtend voor een wankel fort Totdat het weldra toch is ingestort - De zee geeft op het laatst de volle mep, Een klap die onafwendbaar…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

'k Zit met mijn lamme benen in de asse van een stervend vuur. Ik bid; mijn vrienden wenen; en 't hangt mijn keel uit op den duur. Zal ik mij dan vervelen met langer Job te spelen? De schoonste lol, de liefste lol maakt op den einde dol. De schapen moet men scheren en de ezels moet men slaan, ja slaan. Zo wil 'k, in alle…

o Blik vol dood en sterren, o hart vol licht en leed. De dag is spijtig verre; de nacht is hel en wreed. Mijn mond vol wondre smaken die géne vrucht verzaadt. Niemand, o hunkrend waken, die langs mijn venster gaat... Wij zullen nimmer wezen dan Godes angst'ge wezen. - God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven zodat ik vrolijk mij erheen begaf maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf: Er lag een jonge vrouw vol overgave Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust? Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…

Belandt zij zonder Chicanes aan land Donderend en denderend Extravert Frenetiek de Gretige gulzige golven Hoorbaar hongerend Intimideert zij Jubelt zij haar Kolkende klaagzangen Lyrisch haar landschap Mooie maanzieke reuzin Neptunus maant haar tot kalmte Oeverloos opent ze haar Panorama’s deze non- Querulante sterre der zee…

Hoe wij onze namen schreven vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…

de zee hij zat er van de vroege uren oma zat soms te borduren bij mooi weer en goede luim samen dromend soppend ruim ter land ter zee of in de lucht dichters zoeken ingeving uit natuur innerlijk beven in ‘t avonduur niet ervarend goddelijk den tucht ze zoeken naar meer minne niet naar het wonder eb van tij zinnelijk zinderen willen…

ter lering mee ik kan enkel dat van waarde geven en ben nu een oude man rust uit maar blijf altijd hunkeren naar de zee * * inderdaad met een knipoog naar het klassieke boek van Ernest Hemingway : The old man and the Sea.…

biedt een nieuwe ervaring zich aan verdriet en lijden eisen mij op maar ik houd vol, de stilte is aanwezig als ik me vrij maak van hersenspinsels de plaats van rust en stilte bestaat dus echt ervaring en overdenking zijn mijn deel er is antwoord op vragen over leven en dood de scheppende energie heeft mij gered…

Vliegen als een vogel de vrijheid tegemoet over land en zee verhalen vertalen Wolken doorklieven regen trotseren zon koesteren storm begroeten Sneeuw bewonderen woestijnen negeren bergen vermijden meren begeren Vermoeid nestelen "gezin" stichten Uitvliegen ervaring doorgeven Kringloop van 't leven !…

wij hebben het bestaan ervaren in al zijn facetten zuinig omstuimig doch meertijds onrustig kabbelend als in een bootje op een spiegelgladde zee tot het onverwacht omsloeg als bij heldere hemel en wij schipbreuk leden Lejo van Kuijeren…

HEEL EVEN Ik zit op een bankje Op een duin op Ameland Ik voel de wind En vooral de zon Ik zie de zee Het strand, het zand stralen Ik hoor het helmgras wapperen Als een kuif op ‘n jongens-kruin Ik ervaar het zoet en zout Maar ook het zilt Ik besef hoe mild Ook de mens mag zijn Ik ben nu die mens Die dit beleeft Heel even…

waar de ziel in jou lacht schitterende oogjes activeert daar is het geluk van eerste orde echt wel aangemeerd Zolang het gelaat nog helemaal geen rimpels trekt Is de diepzee onbevaren de zee van tijd ligt voor je, uitgestrekt Ervaren, niet alleen voor anker flaneren langs de kust maar op reis voor jouw avonturen maken je zelf bewust…

Ik heb de gele zee doorkruist op een roestige vissersboot en rillend van de koorts naar parels gedoken in het groene water van de Andaman Zee. Ik heb tijgers zien rennen langs de zilveren schelpenstranden van Myanmar en papagaaien zien fonkelen als kleurige edelstenen gebed in het groen van de jungle.…

Over de zee hangt matelijk te tampen een zoele en droeve klokke door de mist. De dag is zonder klaarte en zonder lampe. Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist. Een stemme galmt, en ieder loopt verloren. Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn die naast me dragen door te dichte smoren lijk al te volle teilen melk hun pijn.…

En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ? Daar is de maat waarop uw dagen dansten. Niet wen gij waart met weelden overlaên of dronken van een overmoed'ge waan, stond ge in de rei die blijde tijd omkranste. Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg leg op uw hart uw hand, en gij zult horen al de geheimen die, nog ongeboren, zich…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Een vrucht die valt... - Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen, buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt. De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen. En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt. Een vrucht. - En waar ik sta, ten zatte levens-zome, vol als de nacht, maar…

ik heb de lijnen zien verschijnen in je ooit rimpelloos gezicht heb ze mogen lezen jij was niet voor een strakke huid zonder verleden in samen ervaren lazen wij de jaren in hun zorgen en diep verdriet maar nooit zijn wij de ogen vergeten waar een zee van lach zijn rimpelingen gaf die de gezichten deden glimmen van vrolijkheid…

Hier sta ik in de wind van het land aan de zee ik herinner me jouw schoonheid als een bloem een bloem die schoonheid niet vergeten kan jeugdig als de lente, weldadig als de zomer in de heimwee van de herfst en stilte van de winter hier sta ik in de wind en ik houd mijn adem in om even de stilte te ervaren die ik in me voel omdat je er niet…

Maar wacht dan totdat weer het wonder van die verstilde zee geschiedt en je de woorden zult ervaren: zoals het is, zo blijft het niet!…