146 resultaten.
huiveringen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 509 november, gure maand
de oude Tijd is daar
zijn Zeis alweer klaar
voor het snijden in draden
zonder waardig leven
hij is enkel gekomen
om mee te kunnen nemen
onder de huid de rillingen
ijzige huivers uit besef
dat het deze maand kan zijn
de laatste na al die jaren
bezigheid vol futiliteit
en de rekening overdreven
gepresenteerd zal worden…
magere hein
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 onlangs onverwachts
zag ik magere hein
die iets te zeggen had
zo zei hij tegen mij
een paar dingen eerst
om te beginnen zei ik
ik ga niet met jou mee
er is te veel nog te doen
zoveel nog heb ik hier
waarvan ik houden mag
wat nog lang niet klaar is
voor mijn afscheid nu
berg de zeis maar weg
reis naar nergens verder
maar kom…
Landrust
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.119 De toren slaat het middaguur,
het vee loeit klagend mee,
libellen dansen op de maat,
het koren wuift ze na,
de boer op 't veld
scherpt vakbekwaam de zeis,
't is warm,
met de zakdoek, rood,
wist hij het zweet
dat parelend
op zijn voorhoofd zweeft,
dan rust hij even op de steel,
staart turend over 't weidse land
en weet, dat hij
geen…
Winterakker
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 152 Op mijn akker zal ik lopen
in winter en drassige grond
zal er korrels en zaadjes strooien
voor een vruchtbaar bestaan
Met de zeis snoei ik de blaadjes
de bloemen en de tijd
ik leef al uren tussen kuil en koren
waar ik mij zo dadelijk uit bevrijd
Ik hoor de paarden zwoegen
zie het land opstaan
een weelderige bloemenzee vormen
tegen…
Erbarme dich
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 in het schelle licht drukt
het gewicht van uren
dagen en nachten
de tijd is het rotsblok
dat Sisyphus tegen de
berg duwen moet
de onbarmhartige zeis
snijdt links en rechts
in noodlottige levens
ze teistert het broze
weefsel zwaait grillig
de hemel dicht
maar dan brengt Bach
zeeën van licht voor een
rituele wedergeboorte
je…
Geknakt .....
gedicht
3.0 met 40 stemmen 10.476 Een gesloten envelop,
gelijmd, zonder jaren
te tellen, plakken op
een maagdelijk wit vel
papier herinneringen,
bedrukt, slaan letters
een leven over, ooit
geleefd, tot de dood
ons scheidt, haalde
de man met de zeis
mijn leven eerder in
dan het graf gedolven
kon worden, bedolven
onder gehuilde tranen
zal de diepste kuil niet…
Ogen vol ver grijs
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 95 hij was
vandaag dichtbij
en onverhuld
geen zeis en
donkere mantel
wel ogen vol ver grijs
we hebben
elkaar toegeknikt
hangende de vraag
of het wel
schikt vandaag
of anders later
nader komend
bekenden wij waar
onze wegen scheiden
ik was een
groentje in het
eeuwenoud metier
liep voor het eerst
en hopelijk niet
het…
vogelschrik
gedicht
4.0 met 19 stemmen 30.561 Op het veld dat de zeis maaide
en dat ik aan de uitkanten proper houd
met sikkels en scharen van licht
staat een vogelschrik te kijk
Hij is een mens waaraan de kauwen
vreten, oud lichaam traag draaiend
in de winden van een te vroeg april
Een zotskap die de boer te gortig was
staat op zijn halmenhoofd en armen
stokstijf van angst wijzen…
Hoe later de avond..
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 463 Ik ben uw Dood, de dief der dieven
die u in deze nacht niet verwachtte
vlucht voor mij niet meer in gedachte
mijn zeis zal zijden draden klieven
Ik kom uw laatste adem roven
geen levende ziel is mij ontvlucht
voor de morgen kriekt heb ik uw zucht
en zal het licht voor altijd doven
Bedenkt, gij dwaze sterveling
dat tijd meer waarde had dan…
Dood en begraven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 992 te snel en als altoos
ontmoet een mens de dood
die zet het sein op rood
breekt alle botten broos
het eindelijk gelaat
dat schedelt scherp en strak
de levenswil nog zwak
bij laatste ademstaat
onzichtbaar voor de rest
begint finaal de reis
bij't snijden van de zeis
wordt doodman’s dorst gelest
wat achter blijft is leed
soms ironie in…
wicca
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 395 ik ben een heks
zie zei ze
iedereen is waarheid
en draag leugens met je mee
waarachter wij staan
achter een waarheid
scherp de zeis
verborgen waarheden ontsprongen
iedereen een ster
de kring wordt alsmaar groter
O.T.O zei ze
sikkel snijdt groeven in de oudheid
oogst het graan
omcirkelt de Melkweg in een nacht
waar wij in één lijn…
De contente mens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 91 En de boer hij zaaide in het voorjaar
en maaide in augustus
met zeis en sikkel het goudgeel graan
bond de garven en zette ze op tot schoven
en de boer hij ploegde voort
niets dat hem stoort
als het angelus klepte schafte hij
met zijn makker op de akker
en de boer hij dorste ‘t graan
het kwam bij de molenaar aan
en later bij de bakker…
Droom zonder eind
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 127 hij had lange messen geslepen
wilde af en toe steken
heeft zichzelf opengereten
in een droom zonder eind
toen het bloed was uitgelekt
de agressie langzaam wegebde
in een steeds zwakker pulseren
kon de dood hem niets meer leren
zij hebben elkaar de hand gegeven
samen broederlijk het glas geheven
proostend zag hij plotseling de zeis
met…
Vreemde vlaggen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 93 chaos heeft danig
om zich heen gegrepen
ons bestaan aan een
smalle draad gehesen
met de zeis al aan de voet
nog zijn de wortels
krachtig en vitaal
maar in zuidwest
heeft wind een andere
geur en kleur gekregen
vreemde vlaggen
worden daar gehesen
als de stormbal staat
wij buigen door massaliteit
willen het oude bos niet kwijt
veren…
Puberteit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 543 voor de ogen
buitenwereld dichtgeplakt
gesluierd onvermogen
’t koffer vol verlangen al gepakt
een sluik gordijn van koperdraad
je eigen koudeoorlogstaal
gepantserd schromen over straat
wattendot in roestvrij staal
wanneer zal de bloem ontwaken
die sluimert onder glimmend ijs
wanneer de rozenknop ooit blaken
wanneer zaad in plaats van zeis…
Vers hooi
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 357 Meer dan ons leven geven kon
heb ik je lief gehad
wij putten uit dezelfde bron
buiten de binnenstad
ons hoge gras geurt ademloos
naar vervlogen tijden
de zeis flirt driftig met vers hooi
dat moet leren lijden
je bent te jong nog voor verlies
van een vertrouwd gezicht
ik kies jouw grote teddybeer
tot troost in dit gedicht
uit je dal…
het eentonig gebrom
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 het gloren
van de nieuwe zon verdwenen
in de trage dimensie van mijn vlijt
hoe het boek ook schreeuwt
zich wil laat lezen dwars door het doffe kaft
is mijn vlucht langs dode vogels
iets wat ik nooit had bedacht
het hart, de pionier van mijn reis
de ingezetene van het verdorven vlees
blijkt te zijn gerooid
door toedoen van mijn eigen zeis…
Gras en meer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 92 Ter tijd en stond kan je dan
met een zeis geuren schilderen.
Het steeds millimetreren is
het wezen ervan decimeren.…
nu ga ik je oogsten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 2.197 ik ploeg en zaai
vind mijn draai
in het oogsten
met de zeis
ik maai met
korte streken
de strohalm is taai een
karwei van enkele weken
als het gewas
zijn bloemen heeft
is één zwaai genoeg omdat
het leven zich dan overgeeft
je lijkt verbaasd
als ik je nader
kijkt naar omhoog
en roept de Vader
je bent nog niet
volledig uitgebot…
Koud blauwtje
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 2.930 Holle kassen blikken levenloos
over ‘n blootgelegd schouderblad
slechts bedekt door zwarte flarden
geschroeid aan ’t helse hellevuur
De zeis die zwijgend rust op bot
druipt van bloedgestolde kreten
geslaakt terwijl ‘t werktuig suisde
in de handen van het creatuur
Zijn stappen naderen slepend
hunkerend strekt hij de armen
kiest mij zwijgend…
Vriend Hein
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 386 De een krijgt uren, de ander jaren,
een enkeling slechts viert een eeuw,
doch ook voor hem bepaalt de zeis
uiteindelijk de laatste geeuw.
Wie denkt ‘ik neem een kortere weg’,
nadat hij zin en hoop verliest,
die heeft het mis, ‘t is niet de afstand
doch de afrit die hij kiest.
Hoe zit het met het eeuwig leven?…
In Memoriam S.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 353 Het leek alsof haar ogen wilden zeggen:
‘Ach, ‘k ben niet bang voor ’t ventje met de zeis.
Hij zal me vast ’t genoegen niet ontzeggen
me te vervoeren op mijn laatste reis
om me vervolgens zachtjes neer te leggen,
daar ergens in het poezenparadijs...’…
Wraak
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 1.938 alles in schaduw
Verstikkende mantel bedekt mij
Vervult mijn wezen vol afschuw
Elementen ontsteken in razernij
Doodsangst beneemt ’t verstand
Vergrote pupillen beperken zicht
Blakerende allesvretende brand
Duistere wolken ontnemen licht
Gevoelens zakken in drijfzand
Bliksemschichten delen de lucht
Heer Duisternis maait met de zeis…
Sonnet van het lovende bed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 verliggen
neem het geheel tussen de flanken
tot de baldakijn erboven schikt
zuiver eenden dons een plaats inpikt
dubbeldekse matrassen spranken
vooral het hoog liggende hoofdeind
kan tegen een flinke slag of stoot
het hemelbed blijft rechtovereind
dek en rustplaats evenzo de dood
lakens vertrapt aan ‘t voeteneind
zijn ware gelaat met zeis…
De oranje deur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Als je door de oranje deur gaat
achteraf en verscholen
Houd moed geliefde, kameraad
Laat elkaar niet los en eenzaam dolen
Want achter die deur staat
prominent en onverholen
de dood in al zijn kracht paraat
met de zeis in de aanslag in een hoekje van de wachtkamer verscholen
Wie moet direct mee,
wie mag nog even blijven
wie behoort…
De dood
gedicht
2.0 met 293 stemmen 75.883 '
Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen
je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan.
Beloftes worden niet door hem gedaan
en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen.
Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen
tot hij je vraagt om met hem mee te gaan.
Dat was het dan. Je bent opeens zo moe.…
Levensgenieter
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 4.536 De luie stoel waarin opa zat
die kon je helemaal verstellen
en hij wist altijd te vertellen
dat hij hem niet echt nodig had
Mijn opa had in zijn levensjas
de kreukels van vergane jaren
maar zei zelf in verwonderd staren
dat de buur bejaard geworden was
Mijn opa leefde en genoot
tot hij drieëntachtig jaren telde
en toen op ‘t eind de zeis…
Hemels blauw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 71 het was een boer
die met zijn zeis
de bloei platlegde
van bloemen die
jij hebt gezaaid
waarvan wij de groei
hebben gekoesterd
in diverse nuances groen
waarbij het palet seizoen
getrouw van kleur verschoot
nog oogstte wei
zijn volle herfst blij tot
zij vielen door scherpte
aan de voet in hun
dodelijke laatste groet
zonder misbaren…
Broers
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 705 - het gras is te hoog -
op de man die komt maaien
samen met Maarten - zijn broer -
rookt hij een ontevreden pijp
Ah, daar zul je hem hebben
'k zag hem net de hoek omgaan
brult Hein - zijn andere broer -
door het keukenraam
Jan ziet enkel een zwerm kraaien
die stijgen en dalen
in een macabere cadans
plots ontwaart hij de man met de zeis…
Het nest
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 162 De honingbij geeft hem honing,
buiten staat de stalen zeis.
Hij is vandaag alweer de koning,
om zijn hals hangt de eerste prijs.
En het woud zingt een voorjaarslied,
hij luistert vreedzaam en bedeesd.
De bomen schudden hun wilde haren,
en lachen om dit lentefeest.
En zo trekt hij door de aardse jaren,
met een wijze witte baard.…