Netgedichten

netgedicht (nr. 49.916):

Vriend Hein

Het is de Dood die ons laat leven.
Met strak bemeten eindigheid
tot op een duizendste seconde
bepaalt hij onze ademtijd.

De een krijgt uren, de ander jaren,
een enkeling slechts viert een eeuw,
doch ook voor hem bepaalt de zeis
uiteindelijk de laatste geeuw.

Wie denkt ‘ik neem een kortere weg’,
nadat hij zin en hoop verliest,
die heeft het mis, ‘t is niet de afstand
doch de afrit die hij kiest.

Hoe zit het met het eeuwig leven?
Hein omhult het met een waas,
verheugt intussen brave kinderen
met marsepein en speculaas.