Alle inzendingen over zielen

Ooit ben ik groot wild geweest nagejaagd door boze dromen en ik had het zo goed met mijn kinderlijke vrijheid overal waar ik kwam kreeg ik overtuigend mijn gelijk tussen bittere tranen en mijn verwarde ziel een grote leegte zonder een geheugen bleef er over van mijn dromen.…

'Liefde, als ge op uw weg ontmoet Die mij lief is, Liefde, zeg hem Dat ik lang naar hem op weg ben, Dat mijn ziel hem groet — Trek hem strelend tot u dan, Zeg hem, dat ik hem wil geven Alles wat men in dit leven Aan een ander geven k a n . . .…

De zoete warmte van je lichaam bedwelmt mij eindeloos De rozen achter je ogen bloeien in de valleien van mijn geest en je woorden leiden hun eigen leven in mijn ziel maar magisch zijn ze als zilverparels in azuur Als je glimlacht zie ik je dromen zingen zo prachtig vogelvrij…

jij schrijft met schaduw woorden van licht lacht vaak je ziel bloot in een stralend gezicht weet met handen ook het kleinste geluk te vangen oogt omfloerst stukjes liefde in paradijselijke koers met jou aan mijn zij is de hemel dichtbij…

Vrede ruist doorheen de avond, vrede glimlacht zacht; vrede geeft je vleugels nu, vrede bergt je ziel.…

verberg u niet achter de wolken van de winter ik bespeur immers uw parfum tussen de takken van de tijd smaak uw aanwezigheid op de lippen van mijn ziel de huid van mijn hart tintelt onder de ruis van uw adem u bent er heeft mijn wakker-zijn u niet aanbeden vastgelegd in dit gedicht L.Steenberghs…

struikelend in duistertijd ziet mijn ziel mij zoeken donker is de kronkelweg als ik angstig ronddwaal demonen dreigen overal innerlijk vuur lijkt dan verstikt te zijn door wanhoop hoe vind ik mijzelf terug mijn schaduwen omhels ik opdat het licht bevrijd wordt…

de vormeloze stenen die mijn zwijgen dragen rusten in een kloostermuur als engelen rond de ziel beschermen zij de stilte nadat mijn stem van een donker geruis beviel er is ook liefde die warmte wil bewaren hierdoor behoeven alleen mijn handen de eenvoud te verklaren…

in klank en beeld oogwimpers omstrelen zacht het schatvertrek in je ziel wat aan liefde is geborgen op bekende wegen van lente, zomer, herfst en winter dat je levensklanken helder en recht overeind houdt die tot ver in de hemel reikt nauw samengeweven……

de leegte in haar ogen kleurt peilloos diep waarin vissen welig rondwaren krijtwit haar gelaat tenger structuur zichtbaar gebeente oogt bitterkoud ondergrens allang overschreden zoekt dolende ziel naarstig naar houvast…

eens / blies ik de harmonica eens / streek ik de viool vandaag in opgewonden verbijstering mompel ik Madromadé magische aanwezigheid jij bestaat… nevel / mist kneedbaar verlangen betovering tot diep in mijn ziel toch hoe onmachtig jou werkelijk te betrekken in dit sprookjesspel…

Als vioolsnaren vangt mijn ziel de tonen van het gedicht het jubelt,glijdend en stijgend naar onbekende hoogte. het is als een lied, waarvan de tonen de melodie maken ruimte, beweging tussen woorden baant zich een weg. naar het onbekende en raakt het hart diep…

voorbij 't denken jou gepasseerd raap ik kastanjes uit het nachtelijk uur ik verblind daarmee de tijd open wonden helend nog te komen tranen veeg ik uit jouw ziel ik ben op weg voorbij aangekomen in het vleesgeworden woord…

het is een levenskunst om bij het ouder worden in je hart kind te blijven waar werelden elkaar raken verbeelding schaduw tekent in onderlinge samenhang tot ze je uiteindelijk naar de zilte oevers brengen van eigen spiegelbeeld hunkerend naakt en onbedorven in de ziel van een stilleven…

Slaap hier die droom uit in dat tastbaar verlangen hoor ik jouw stem nog in de duisterstilte proef ik de nacht steeds weer in jouw hart gevangen draag ik mijn ziel hier onder het glanzen van sterren breekt mijn droom in duizelen in draaien en fluisteren behangen.…

Pijn in mijn hart, pijn in mijn ziel, Omdat wat men zag, toch niet beviel.…

Eerste regendruppels boven de oneindige rivier van ons leven kan ik zijn Elke zandkorrel in de woestijn van je gedachten zou ik willen zijn Een uitverkoren schilder die jouw donkerte in het avondrood tovert Mijn ziel en zaligheid voor jouw zoen verkopen Alles,bijna alles zou ik kunnen doen maar.....…

Verdwaasd en futloos leeg tot op de ziel verbleekt en boos verslagen…labiel Ik had dit niet verwacht daar was de donderslag ik huil nu elke nacht en speel toneel overdag Mijn angst die ontdooit ik weet dat ik dit niet verdien maar ik heb echt nog nooit zoveel tranen gezien……

Nu loop ik met mijn ziel onder mijn arm wanhopig over die droom die ik opnieuw wil beleven. Zo zoet zo zacht zo warm, Daar zou ik zo het echte leven voor opgeven…

Nee, dat geldt slechts het Catalaanse deel En buiten de arena's mag nog veel Ze zijn echt niet vervuld van dierenrechten Men wil slechts een - schijnheilig - statement maken Om de rest van Spanje in de ziel te raken…

je huppelde in goudgalon naar sterren in mijn hart, ze glansden en ze straalden waar ik stralen mag toen won je mijn toverwoorden en ik schreef ze op mijn ziel altijd daar, waar ook mijn missen viel verdrink ik dan in zuiver blauw die ogen van jou dragen de kwinkslag van een lang verleden…

als je blik mijn ziel splijt de tranen in mijn ogen die jou zien niet te stoppen zijn het einde van de horizon de sterren zwart zijn heb ik spijt spijt als je in je dapperheid rode wangen krijgt en je de tranen in je ogen verbergt ach lief je bent zo mooi…

Als alles binnen donker is, en ik mijn ziel veracht, dan wend ik mij van mij tot U, vind liefde in uw ogen. Als uw gelaat zo donker is, uw toorn mij bedreigt, dan wend ik mij van U tot U, vind liefde in uw ogen.…

heb kleuren gemengd met muziek uit de hemel door zwart wit in schokkend effect schaduw en licht gecreëerd vormen gestolen in magisch realisme uit het diepst van mijn ziel maar de flessen zijn leeg zij hebben hun geest al gegeven ik droom wel de rest van mijn leven…

opnieuw verhief zich het lichaam en sprak ik ben uw engel uw meest intieme woonplaats daar waar ik samenval met uw ziel zullen vleugels groeien aangrijpend en majestueus poorten zullen zich openen waardoor ik mij met u zal uitstrekken om te verkondigen wat u beweegt laat het vrede zijn.…

is nu ontwaakt sluimerend had het in mij gezeten naar buiten zal het komen mijn ziel is opengereten…

door vingervlugheid bouw jij met akkoorden een fraaie melodie die ruimte geeft aan loopjes schijnbaar l’improvise maar jouw touché beheerst het vrij arrangement alleen jij kunt zo zorgeloos perfectie spelen omdat je ziel de noten kent…

heb geploeterd het zaad gezaaid de bloemen op zien komen geoogst de vruchten waren mooier nog dan in mijn dromen maar met die rijkdom kwam ook stilte mee die de voldaanheid afbreuk deed met vragen twijfel aan mijn ziel liet knagen wat moet ik met die bloemen aan zijn zij de reden van mijn bestaan…

De littekens op hun zielen blijven zeurend delen De open wonden blijken niet te helen hoogstens mee te dealen Het tonen van echt berouw kan enigszins verlichten De open wonden die hen nog meer verplichten aan echte liefde, echte trouw!…

mijn ogen tranen en de lucht is vervuld van zoveel bloesem de wind jubelt om mijn oren brengt het zaad bevruchting en leven ik nies in een wolk van kleuren die de velden verspreiden ik vervloek de maaier en prijs de wilde bloemen die mijn ziel ontroeren…