Alle inzendingen over zomerwind

verstopt in zwarte veren Zit hij te dutten of te contempleren Hij is nu niet bepaald van laag allooi Helaas is hij zijn felle kleuren kwijt Verloren aan een onbestemd verlangen Zijn zang zit in een dikke keel gevangen Hij wil ontsnappen, vliegen, zijn bevrijd Wil buiten zitten op een hoge tak Licht zwiepen in een zachte zomerwind…

Als ik denk aan die ene avond Bij het meer Constant volgden mijn ogen je Droevige blik En je haren bewogen toch Fris als een zomerwind Gelijk met je stappen Het was vreemd Ik voelde me leeg en Jij lachte naar die late wandelaar die het Koud had en naar huis wilde Langzaam stopte je aan de rand van het Meer en keek rond je Niemand, alleen…

Zo fris als zomerwind. Als voor de eerste keer ergens binnen lopen. Een totaal nieuwe start. En nu, een stuk later: Zoveel meer dan vlinders in mijn buik. Een liefhebbend, warm hart. Vol koestering en verlangen. Tederheid en passie, Verscholen achter iedere kus. De drempel zo vaak betreden. Alle nieuwheid is versleten.…

kom, dan neem ik je in mijn armen zing een wiegelied, zacht als vlas over dotterblommen en margrietjes die de zon aanbaden en hoe zomerwind golven blies in het hoge gras kom, dan neem ik je in mijn armen en lees het verhaal van een donderkopje die zich verschool tussen het riet bang voor de glasharde vissenogen tot ze weifelend het water…

Want jouw ster licht niet meer en jouw liefde, die me in haar zoete armen meedroeg, naar het magische lied van de vlinder, naar de blanke bloem in het zilver maanzand, naar de zomerwind die zong van een ontvlamd hart, een verrukte ziel, naar de schoonheid van het wintermeisje, met een sneeuwvlaag in haar lokken naar de bloeiende kracht…

Speelse zomerwinden sloegen de gele zijde van je kleed tegen je ranke lichaam, en je ogen waren van heimwee raadselig verwijd. Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen.…

Zomerwind glijdt traag door bomen om het weiland: pas geboren verleden, heden en vage toekomst treffen elkaar in één zucht.…

Er is een bruine foto van ons allen aan de waterkant gezeten in het gras, en daarop houd ik vlak boven zijn hoofd, zijn verend haar mijn hand, kijk met ZIJN toegeknepen ogen (onherroepelijk kleurenblind) omhoog, je ziet de ouders en de kinderen en de zomerwind die het gras scheef waait en in al die haren woelt - je ziet dat ogenblik dat toentertijd…

Vol ongeloof ritselend en dwarrelend Jaagt de herfstwind de gevallenen voort In het zachte mos lag zowaar ‘t end Opeens was daar de hemelpoort De zomerwind had speels aan ze getrokken En nooit hadden ze vermoed Dat ze spoedig zouden ontvallen Om gedragen te worden in de stoet De lentewind had mooie beloften gebracht en ’n ruisend…

in speelse zomerwinden fluisteren de bomen elkaar hun geheimen toe de zon speelt om ons heen als een dartel kind vogels pikken rijpe vruchten uit het kort gesneden gras de waterlelie opent zich in volle schoonheid konijnen nestelen zich tot aan onze voeten bloemen bloeien alsmaar hoger en uitbundiger later het maanlicht ligt al…

Ze was het mooiste meisje van allemaal altijd maar zo leuk lachen en kortgerokt Voor bijna alle jongens leek zij hèt ideaal de massa heeft haar nochtans opgeslokt Ze was het meisje uit vele jongensdromen met haar wapperende cape in zomerwind Ze is van een koude kermis thuisgekomen voor verdriet van anderen bleef zij blind Ze staat nu alleen…

Deze dagen geven geen omhelzing van een zomerwind al is er veel dat mijn leven kleur en glans kan geven. Op vleugels van verbeeltenis van een onbevangen kind heb ik in mijn gedachten veel aan jou daar geschreven.…

Speelse zomerwinden Sloegen de zijde van je lichte gele kleed Tegen het ranke lichaam, en je ogen Waren van heimwee raadselig verwijd. Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen...…

waarin ik mezelf herken die stomzwijgend rozen slingert in ramen en alle kamers binnengaat tot ver in het landschap van vruchtbare bomen het is onzichtbaar in dit gedicht; alsof een witte vogel een cirkel maakt van stilte; er dwars doorheen vliegt en dit herhaalt herhaalt en herhaalt tot het levenslicht een stem krijgt en zomerwind…

O geurenvolle zomerwind Ik wil in U gelukkig wezen - Een diep-gelukkig mensenkind! Ik worstel in uw straal naar boven, Ik stijg weer uit uw schaduwen - Ik wil weer in mijzelf geloven, Dat ik gezond-gezegend ben!…

Turend meisje met je azuren ogen, 't Blonde haar doorwoeld van zomerwind, 'k Zoek je alom — Waar ben je heengetogen? 'k Dool, vervreemd, door 't stratenlabyrint. Wáár bleef 't huis — heeft de aarde 't ingezogen? — 't Huis van jeugd, waar 'k was dat dromenkind?…

waar is onze ziel gebleven weg is het een-twee samenspel verdwenen onze stijl van leven onze hemel werd de hel ik besef, het is de waarheid en ik weet: jouw tijd was om ons verleden: mooi, uitzinnig de toekomst was van edelsteen lenteachtig en waanzinnig de diamant sprong stuk, uiteen caleidoscoop van beelden waaiert in mijn hoofd als zomerwind…

weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele bewegen op de deining mee We horen kinderen lachen en schreeuwen Ze bouwen kastelen vlak bij de zee Vliegers staan strak en hoog in de lucht ze roeren hun staarten heen en weer Soms duikelen ze snel in hun vlucht Op het zonovergoten strand neer Terwijl het duin door een zomerwind…

De milde herfst, wanneer de bladeren gevallen zijn en alles weer tot rust komt, ver voorbij de zomerwinden die warm bedekken wat er niet gezegd kan worden, wat plots een eigen leven leidt en zo tot eenzaamheid vervalt.…

Traag als de zomerwind doet deinen De ijle takken van de broze wilg, Glijdt voorbij de tijd Van wachten aan de Deuren van geluk. Dichter! Dichter, Wil bezingen de zoetheid Van haar tere blik. Jonger in je geest dan Menig rimpel in je hand Juicht de liefde die Je zal schenken aan de Vreugde van haar lach.…

in de zwoele zomerwind en koude winteravond in de glimlach en de tranen van een kind hij zit in het nog te oogsten koren begeleidt de jonge kerkuil op z’n eerste vlucht vanaf de Domtoren hij stroomt mee met het water van zeeën en rivieren en bevolkt het wezen van alle dieren stuurt de zonnestralen en huist in eeuwenoude verhalen ach we…

Je lach, je traan, je luisterend oor, gewoon … jij … Ineens is daar de warme zon Die is opgelaten door een kind, net als een ballon Een mooie witte ballon Spelend in de zwoele zomerwind, zwevend naar de zon Een mooie witte roos Die het nieuwe geluk toont, o zo broos Ineens is daar een hand, een zachte wang Plots is alles mooi van kleur…

. --------------------------------------------- zephir: zachte, zuidwestelijke zomerwind…

dat in een heimelijke nacht terwijl de zomerwind zacht over krekelschilden gleed werd verborgen op een plek die Ik slechts weet zal ooit de witte uil z’n vluchten om je huis hervatten? in eensgezinde kringen de vleermuis en de witte uil?…

lichter dan het laatste uur van nooit meer dood laat haar huizen in de warme schoot van keukens vol potten op het vuur kamers wemelend van verkleedpartijen kelders gevuld met aardbeienconfituur laat haar koekendesem kneden uit de kleiput van haar handen zoete broodjes bakken met het leven wilde kersen om haar oren hangen laat haar in de zomerwind…

Daar liepen wij tusschen de natte stammen, En zagen hier en daar een witte vrouw Al dwalen zooals wij; als van herfstkou Het water in den stroom rilt, dan begint De groote trek van haar die zomerwind En zomerzon beminnen. In den nacht VAren ze heen, al wie den zomer wacht Hielden bij stroom en vijver.…