Alle inzendingen over zwarte kraaien

Aardappels in Nuenen, in Arles zonnebloemen en in Auvers het korenveld met zwarte kraaien een man in knetterende zon aan ’t zaaien wat laat ik graag mijn ogen langzaam zoomen tot bij de klodders, vlekken, vegen, ze doemen op en dichterbij en terug, de kleuren draaien perzik- en amandelbloesems, hemels laaien in mijn hoofd en buik, handen grijpen…

ontmoette wist hij natuurlijk ook niet hoe het met haar af zou lopen hij keek diep in haar ogen streelde de schitteringen hij zag de glimlach op haar gave gezicht volgde de charmante bewegingen van haar slanke gestalte, vergat pardoes een joint te draaien, werd high genoeg van haar maar tijdens het afscheid zag hij in zijn linkerooghoek een zwarte…

Het firmament geeft nu nog merels als strooibiljetten we moeten nu op de komst van zwarte kraaien letten. Op kringlooppapier zal ik woorden blijven uiten al wil naast stormkracht in mijn ziel nu niets ontspruiten.…

zachtjes omsluit je mijn hand fluistert me terug in dat wat ooit gebeurde de wereld verstilt, de tijd laat los de gevleugelde zingt een tinteling in mijn hoofd hij leidt de tocht naar teloorgang zwarte kraaien dragen mijn schouders, hun schaduw wijst het brandpunt waaruit de sluier het vuur spuwt waar ik verdronken water draag…

Een zwarte kat ziet men listig turen, met een lichte spot. laten we oppassen met wat we zeggen. Ons spotten is vaak niet fraai. Heksenspreuken zijn nimmer uit te leggen. Een witte zwaan wordt soms een zwarte kraai. Wie ze zien wil bij nachten volgt het witte wieven spel.…

Bevroren takken van struiken, zwarte kraai kijkt uit op dak van elektriciteitshuisje, een opvliegende meeuw, twee eenden achter een sluisje.…

Dan klinkt een schreeuw: een zwarte kraai is, draaipunt van ‘t heelal, op weidepaal in 't centrum neergeplant. En boven alles cirkelt buizerd rond, zijn mauwen doet de winterwereld kond dat lente komt en hij verliefd is op zijn vrouw. We lachen naar elkaar, we weten wat er komt: ’t Is tijd voor kleurenfilm, zwartwit wordt grauw.…

kraaien verhalen van zomer protesteren tegen alles in taal wolken vertrekken naar het buitenland maar jij blijft bij me op die foto naast de lindeboom om te groeien in mijn gedachten voel ik in het diepere denkwerk gelikte wonden.…

Het is de eerste bladzijde van een gedichtenbundel op een nieuwe blauwe dag drie zwarte kraaien verstoren de rust in het natte stadspark in de ochtend van het groene gras we zijn erg visueel ingesteld zegt de fotograaf tegen zijn model een levenslustige knappe jongeman een mistige waas voor zijn mooie ogen statusloze engel van lage landen…

zwarte koffie, zwarte thee zwarte drop, zwarte kleren zwarte rouw, zwarte bril zwarte handen, zwart tv-beeld zwarte humor, zwarte poes zwarte gaten, zwarte kraai zwarte bessen, zwarte tulp zwarte auto, zwarte pet zwarte toetsen, zwarte adapters zwarte telefoon, zwarte i-Pad zwarte dag, zwarte mascara zwarte magie, zwarte sokken zwarte…

de kraaien krassen hun zwarte rituelen in oude bomen niet stuk te krijgen al die metalen stemmen mijn mond vol tanden krah krah koppiekrah kraai houdt het koppie erbij ik houd mijn snavel…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

bekijk mij, in afzondering en spreek dan kwaad ieder woord zal enkel naar mij leiden ik zal voor u staan, vol onmacht en naakt aanschouw wie ik ben, in ziel en 't strijden zo vreselijk nabij maar ook nimmermeer zuiver door het onbeschermde lijden zie naar uzelf en wat ik ontbeer waar u mij in het verstaan ontmoet slechts tijd beschrijft…

kraaien schilderen op witte kerstdag wensen gewoon in zwart-wit.…

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

Gister een kraai. Zwart op wit.…

Zij krassen hun geluiden en fladderen hun zwarte verenpracht brengers van het kwaad en van ongeluk waar men ooit heilig in geloofde in donker zwart gedacht nog steeds kraaien zij hun kracht…

als zwarte stippen op witte landerijen verzwijgen kraaien een zomers verlangen nog een poosje gevangen in een winters vergezicht…

Ik geloof niet dat w’uit Uw melkachtige hand werden geschapen, ik ben een zwarte duivel die een valse vrome Vastenavond speelt. Ik reken ons bij de planten, bij de goudvissen en bij d’apen, en heb mijn maskeradeschoonheid tussen spot en zwakte verdeeld.…

Een kraai vliegt langs en krast de kantjes van de dag in avond af. De nacht wiekt zwart van boom naar boom, zijn grens is schaduw, zijn nest is graf. Een kraai vliegt langs en krast de restjes slaap naar wakker weg.…

Kraaien koolzwart een roodborstje een merel braamzwart een specht grasgroen een ekster zwart-wit een kanarie een lijster gespikkeld wat volgt is veel te ingewikkeld…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

een kraai zwerft tussen de bomen en krast vol stromend bloed zijn zwarte schreeuw aan de rand van het stoppelveld landt hij in het hart van de gevleugelde tijd…

een zwarte vlinder cirkelt rond de kachelpijp nog niet afgekoeld een koppel kraaien nestelt in de kachelpijp lente breekt door zie hem daar hangen die toverbal in de lucht het is een april…

acht kraaien in de lucht geen negen geen zeven maar acht vader moeder twee kinderen drie neefjes zonder macht en eentje uit het buitenland maar dat gaf niet want ze waren allemaal even zwart…

Van de buiging van de kraai. `t Was `n geluk, dat ik `t zag. Want, zó, bijzonder fraai. Al duurde `t maar `n oogopslag. De buiging van de kraai. `k Keek z`n kant, per ongeluk. Maar `t gaf m`n dag `n draai. Jawel, `n sierlijk meesterstuk. De buiging van de kraai. `k Hield altijd al van meneer de zwart. Van roek en raaf en gaai.…

Blauwwit is het licht er staan drie ezels stokstijf het vriest dat het kraakt je hoeft niet zoveel alleen maar een laagje sneeuw en dan dit landschap kraaien op het veld nog nooit zag ik ze zo zwart het is berenkoud…

Wit sneeuwwit wit van ei witlof netjes in een rei bloemkool wit van het oog meringue sneeuwklokje madeliefjes in de wei wit hemd wit kleed wit van de pijn trouwen in het wit zwart kool raaf braambessen kraaien zwarte das zwarte auto bv passat ebbenhout zwarte beer zwart pak zwart van verdriet trouwen in het zwart zwart-wit schaakbord…

Er vliegt een kraai naar binnen zwart ik camoufleer mij achter handen gekrijs door merg en been een klauw uit een poot vingerkootjes, kijk ze hangen donkere schaduw glijdt langs de muur ik nagel mij een rouwrand…