336 resultaten.
Landloper
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 231 Altijd met zijn eenzaamheid
dat hij eenzaam zwerven zal
door onderhuidse spanningen
nabij de zee van blauwe gedachten
tussen de overblijfselen
van onzichtbare gordijnen der liefde
als een nooit voltooid schilderij
aan een muur van groene gevoelens
op weg naar stille horizon
met niets anders te verliezen
dan zijn droeve eenzaamheid
in…
Steeds vaker val ik
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 147 Steeds vaker durf ik,
durf ik te zwerven
door de ruimte.
Steeds vaker beleef ik,
begrijp ik het moment,
als essentie van de tijd.
Steeds meer sterf ik,
sterft mijn gek idee
van vreemde eigenheid.
Steeds meer val ik samen,
val ik samen, met wie ik was
en met wie ik ben.…
Danse Macabre
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.117 Het leven is slechts
de dans naar de dood
Stil zwerven wij op vreemde tonen
Als poppen mee
met de wijzers van de klok
Op dezelfde maat steeds weer
En het leven roept ons
Maar de tijd tikt voort
Telkens opnieuw zonder besef
Waar de muziek stopt
en de laatste klank
tot een echo uitgestorven is...…
Zware kost
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 407 Ik was van de week
nog even bij De Slegte
rond aan 't zwerven
in een groot gedicht en zag
een dame met penelopisch
literair gezicht
ze droeg Homerus
in haar armen, struikelde
en dook de roltrap
op naar boven, raakte
daar toen uit haar evenwicht
letterlijk bewogen en
metaforisch uitgelezen
zei ze: die klassiekers
zijn ook veel te zwaar…
onkruid?
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 385 zwerven door het weiland
of het onbewerkte veld
op zoek naar paardenbloemen
want daar kosten ze geen geld
velen zien dit als onkruid
maar niets is minder waar
want hun helende krachten
zijn voor mens en dier kostbaar
door stress en te goed leven
ligt uw maag of lever in een knoop
hou dan de dokter weg van huis
en maak van paardenbloemen…
Sterven
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 593 De nacht wordt steeds
groter in mijn hart
mijn ogen worden
steeds zwaarder
nevel daalt over
de resten van wenende dagen
zwarte schaduwen overvallen
mijn lege vragen
ik loop doelloos rond
in volstrekte kou
en adem een pijn in
zo blind en zo grauw
ik zwijg een eeuwig zwerven
de dag gaat langzaam sterven…
Kwetsbaar sterk
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 607 Deze dag zal ik zwerven
maar nooit ver weg zijn
Vandaag leef ik verder.
God gaat met mij mee
waarheen ik ook ga.
Hij weet waar ik sta.…
En als
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 138 Troepen wolven op zoek
naar de einden van de dageraden
zwerven hongerig
door bodemloze velden
huilend tegen de winterzon
En als de wind
de sneeuwlawine doet verwaaien
verdwijnen zij
in het binnenste van het witte
waar de koude heerst
Ik knipper met droomogen
in verschillende werelden
buiten schijnt een winterzon
terwijl mijn geest…
Over zee...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 51 Wil veilig zwerven.
Over zee.…
Stille rivier
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 278 Bij de bedding van de stille rivier
herinner ik mij de echo van jouw stem
waar jaren in het verleden zijn vergleden
en ik heb ieder woord nog in mijn hart
elke droom droomt in mijn hoofd
en kilometers reizen zwerven met me mee
langs de stille rivier ligt het meetlint van onze liefde
een vriendschap ter volmaking van het zwijgen.…
Zoals de liefde is...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 149 Elk schip waarmee ik heb gevaren,
blijft zwerven door mijn ziel.
Hartverwarmende ontmoetingen,
worden nooit meer uitgewist.
Wat van waarde was,
is waardevol gebleven.
De Lofoten langs de Noorse kust.
Het noorderlicht en de noorderzon.
De mist die over de Wadden trekt.
De liefde in het land van Avalon.
De liefdes van mijn leven.…
Over een nieuw begin
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 100 Het landschap nam hem op
het stond nu in hem geschreven
in die ongemeten wijde dag
het eenzaam zwerven van zijn gemoed.
Verlangen sloeg neer in weke aarde
toen hij ging langs het smalle pad
een vlucht van wilde ganzen
zocht verre overzijden.
Ruimte zon en wind in korte vlagen
schreven een nieuw begin in hem.…
laten liggen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 75 ze hadden zoveel
plaats om te zwerven
waar ze maar wilden
maar ze stapten niet
uit hun verlatenheid
noch uit hun woorden
ze hadden zoveel
armen om de stilte
van de zee te vangen
maar ze hielden
de handen met gebalde
vuisten op de rug
ze hadden zoveel
laten liggen tot ze elkaar
niet meer konden zien
ze hadden alles
laten…
De zwerver
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 438 moedeloos dwaalt de zwerver
langs wegen van zijn geest
etend uit afvalbakken
van ervaringen
het verleden koekt als oud vuil
aan zijn lichaam vast
hij wast zich niet
op zoek naar vergetelheid
drinkt hij zichzelf
een toekomst zonder uitzicht toe
die hem opnieuw doet zwerven
langs wegen van zijn geest
de wereld is zijn dakloos huis…
Zwerftocht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 522 Ver weg de ruimte grenz'loos ontstegen,
m'n blik op oneindig zwerven gericht,
verkrijg ik plotseling een nieuw inzicht;
heeft mijn horizon een einder gekregen.
Mijn odyssee komt er tot een stille stop
en eindigt waar zij ooit is begonnen.
Ik heb ook m'n hoogtevrees overwonnen
en vrees niet meer de klim naar de top.…
Liefde
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.292 Laat mij zweven
door het luchtruim,
laat mij zwerven
door dromen
van vergetelheid.
Mag ik sterven
in jouw gedachten,
mij koesteren
in de herinnering
van jouw liefde?
Alles omvattend in
teder- en geborgenheid,
verscholen in diepe dalen
waar alles bloeien zal
in geuren en kleuren.…
Mens op de grens
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 253 als uw gedachten gaan zwerven
woorden als sneeuwvlokken smelten
onbereikbaar de wereld in wazen
u tracht om helder te zijn
doch uw ogen verschralen
achter groezelige brillenglazen
o wens…
mochten dan daar in de stilte
onze harten elkaar aanraken
nog even ver van die andere grens
in dat ogenblik, een beetje voelen
vasthouden aan…
Beknopt sonnet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 Inzichten zwerven rond...
Er gaan besluiten vallen.
Nog houdt de varen zich in.
Eerst moet de kou ontdooien.
Ministers ruiken compromissen.
Of ze doorpakken - staat te bezien.
Mensen kunnen zo treuzelen.
Daar gaat Pasen tegen in:
van hogerhand is besloten
dat een natuurlijke dood
geloof niet kan verkillen.…
De zee kust mijn voeten
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.089 Ik loop voetstappen
in het natte zand
de ruisende zee
raakt mijn oren,
ziende blind
wolken mijn gedachten
de lucht in
grillige grijze vormen
zwerven naar de verte
flarden mijmeringen
maken van de kim
’n gerafeld koord,
ik voel de wind
mijn spinsels verjagen
ik kijk omlaag en zie
de zee mijn voeten kussen…
Keldergeesten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 352 In de kelder
van mijn herinnering
slapen geesten
in een grijze droom
Soms gewekt
dwalen ze geluidloos
door mijn kamers
zwerven rond
als plaatjes uit
een versleten
prentenboek
Verscholen
achter mijn ogen
tonen ze ongekleurd
beelden uit het verleden
Miljoenen korte flitsen
door mijn geesten
voor altijd vastgelegd
vormen samen
de ongecensureerde…
Slaap mensen slaap
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 214 Alles wat wij dagelijks meemaken,
laat sporen achter in ons brein,
als stukjes die blijven zwerven.
Stukjes die rusteloos blijven zoeken,
totdat ze eindelijk worden ingepast.
Dat gebeurt terwijl wij rustig slapen.
Dat gebeurde terwijl ik sliep vannacht.
De slaap maakt stukken passend,
terwijl we wakend brokken maken.…
'Een klein beetje sterven...'
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.748 Ik ben jou nu verloren,
en mijn ziel zal blijven zwerven,
want wat ons afscheid betekende,
is inderdaad ‘ een heel klein beetje sterven…’…
Verloren stiltes, verloren woorden
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.256 Zonder te weten wat ik doe
grijp ik naar mijn adem
in mijn laatste zwerven,
waar ik een tere traan op
mijn wangen zal kerven.
In mijn onleesbare geest
beweegt nog een verloren woord.
Mager worden mijn vingers
wanneer ik de stilte verlies
en wat ooit ontnomen is, wordt verstoord.…
Weelderig wit
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 966 Zwierezwaaien op een been
nog één pijp
wees me genadig zwaartekracht
laat me maar klagen over
steen en beenzaam ouder worden
blaas de moedeloosheid uit je oren
en lach de spiegel in scherven
wordt de oude mens geboren
wanneer het geheugen gaat zwerven
stram van leden maar nog vol geest
ik ben nog nooit zo jong geweest
grijs haar…
Zelfzekerheid
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.527 Ik word soms moe van het ellendig zwerven
In deze warre oorlogsfoltering;
Wist ik maar dat mijn schip op d'eeuwge werven
Wordt afgebouwd, want dat is sterven
Om zee te nemen, o, wat waar' ik blij.…
bewogen verbeelding
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 205 buiten
zie ik de winter
langzaam sterven
oren tuiten van de stilte
mijn gedachten zwerven
familiefeestjes, polonaises,
monden die bewegen
klanken dringen sterker door
'schön ist die Jugendzeit'
later handen losjes
op de schouders
'smoke gets in your eyes'
allen die vertrokken zijn
schuifelen voorbij
'sie kommt nicht…
Sirene
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 485 Die ook zijn ogen,
na wat zwerven,
niet van haar af-
houden kan.
Geen vrouw kan in haar schaduw staan.
Wij staren haar betoverd aan.
Haar gladde huid,
haar strak profiel:
zij is zo knap,
en zo
mobiel.…
Ria
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 100 ik had een ster voor je geplukt
ze straalde als kristal en vond haar
vorm in jouw hart
nu ben ik al mijn woorden kwijt
ik zoek ze onder tafel
tussen hopeloosheid en verdriet
het stof vervilt tot kleine beelden
die als je achterom ziet
zachtjes sterven
ze zwerven door de echo’s van vandaag
ik zoek ze en ik ren er middenin
maar ja
daar…
als sterren vallen ...
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 434 ook zielen kunnen zwerven
in 't wit, dat zal hieronder blijken.
want zwart als achtergrond,
bepaalt hoe andere kleuren
zich manifesteren in en rond
het heelal, een schitterend en waar gebeuren.
bekijk het zwarte van de nacht,
verlicht door flitsende meteoren
de zieltjes van het licht, gewoon een pracht.…
nooit bedankt
netgedicht
3.0 met 57 stemmen 20.928 Ik moest zweven en zwerven,
en mijn goden beschimpen.
Ik moest de redder zijn,
die overbodig was.
Ik moest vooruit,
iedereen opzij!
Ik moest zingen en dansen
en mijn vrienden negeren.
Ik wou te groot zijn,
maar wat wou jij?
Ik heb je nooit bedankt,
en nu kan dat niet meer.
Ik moet zwijgen en voelen
en verder gewoon niks.…